The Project Gutenberg EBook of Hedda Gabler, by Henrik Ibsen  
  
This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with  
almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or  
re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included  
with this eBook or online at www.gutenberg.org  
  
  
Title: Hedda Gabler  
       Dramo en kvar aktoj  
  
Author: Henrik Ibsen  
  
Translator: Odd Tangerud  
  
Release Date: September 5, 2006 [EBook #19183]  
  
Language: Esperanto  
  
  
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK HEDDA GABLER ***  
  
  
  
  
Produced by William Walter Patterson, Geraldine Wright and Andrew Sly  
  
  
  
  
  

Unu'a Akt'o

(Grand'spac'a, bel'e kaj elegant'e mebl'it'a salon'o kun dekor'o en mal'hel'a'j kolor'o'j. Sur la fon'a mur'o est'as larĝ'a pord'apertur'o kun flank'e'n'tir'it'a'j kurten'o'j. Tiu apertur'o konduk'as en pli mal'grand'a'n ĉambr'o'n, mebl'it'a'n en la sam'a stil'o kia la salon'o. Sur la dekstr'a mur'o de tiu ĉi est'as dual'a pord'o, kiu konduk'as al la antaŭ'ĉambr'o. Sur la kontraŭ'a, mal'dekstr'a mur'o est'as vitr'a pord'o, ankaŭ tiu kun flank'e'n'tir'it'a kurten'o. Tra la fenestr'o'j oni vid'as part'o'n de ekster'a verand'o kun tegment'o kaj foli'arb'o'j kun aŭtun'a'j kolor'o'j. Antaŭ'e sur la plank'o star'as oval'a tabl'o kovr'it'a de tuk'o kaj kun seĝ'o'j ĉirkaŭ'e. Antaŭ'e sur la dekstr'a mur'o est'as larĝ'a, mal'hel'a porcelan'a forn'o, alt'dors'a apog'seĝ'o, skabel'o kun kusen'o kaj du taburet'o'j. En la dekstr'a angul'o est'as angul'sof'o kaj mal'grand'a rond'a tabl'o. Antaŭ'e, iom tir'it'a de la mur'o, est'as sof'o. Intern'e apud la vitr'a pord'o est'as pian'o. Ambaŭ'flank'e de la fon'a pord'o star'as etaĝer'o'j kun aĵ'o'j el terakot'o kaj majolik'o. Ĉe la fon'a mur'o de la mal'antaŭ'a ĉambr'o oni vid'as sof'o'n, tabl'o'n kaj kelk'a'j'n seĝ'o'j'n. Super tiu sof'o pend'as portret'o de bel'aspekt'a, mal'jun'a vir'o en uniform'o de general'o. Super la tabl'o pend'as lamp'o kun ne'klar'a, lakt'o'kolor'a, vitr'a kupol'o. — Ĉirkaŭ'e en la salon'o est'as mult'a'j flor'buked'o'j met'it'a'j en vaz'o'j'n. Ali'a'j kuŝ'as sur la tabl'o'j. Sur la plank'o'j de ambaŭ ĉambr'o'j kuŝ'as dik'a'j tapiŝ'o'j. — Maten'a lum'o. La sun'o bril'as tra la vitr'a pord'o.)

(Fraŭl'in'o Julian'e Tesman, kun ĉapel'o kaj sun'ombrel'o, en'ven'as de la antaŭ'ĉambr'o, akompan'at'a de Bert'e, kiu port'as buked'o'n, ĉirkaŭ'volv'it'a'n de paper'o. Fraŭl'in'o Tesman est'as bon'aspekt'a kaj bon'anim'a sinjor'in'o de proksim'um'e 65 jar'o'j. Bel'et'e sed simpl'e vest'it'a en griz'a promen'a vest'o. Bert'e est'as iom aĝ'a serv'ist'in'o kun ordinar'a kamp'ar'a aspekt'o.)

Fraŭl'in'o TESMAN
(halt'as intern'e de la pord'o, aŭskult'as kaj dir'as mal'laŭt'e) Ver'e mi kred'as, ke ili ankoraŭ ne el'lit'iĝ'is.

Bert'e
(sam'e mal'laŭt'e) Est'as ja kiel mi dir'is, fraŭl'in'o. Pens'u, — tiom mal'fru'e kiom la vapor'ŝip'o al'ven'is en la nokt'o. Kaj jen post'e! Di'o mi'a, — kiom la jun'a sinjor'in'o vol'is el'pak'i, antaŭ ol si'n re'tir'i por ripoz'i.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, ja, — las'u ili'n nur bon'e ripoz'i. Sed freŝ'a'n maten'a'n aer'o'n ili almenaŭ hav'u en'e'n al si, kiam ili ven'os. (ŝi ir'as al la vitr'a pord'o kaj tut'e mal'ferm'as ĝi'n)

Bert'e
(apud la tabl'o, iom konfuz'it'a kun la buked'o en la man'o) Hont'o al mi se plu est'as konven'a lok'o. Mi opini'as, ke mi met'u ĝi'n ĉi tie'n, fraŭl'in'o. (met'as la buked'o'n antaŭ'e sur la pian'o'n)

Fraŭl'in'o TESMAN
Do nun vi hav'as nov'a'j'n ge'mastr'o'j'n, mi'a kar'a Bert'e. Di'o sci'u, ke est'is por mi pli ol zorg'o'plen'e rezign'i pri vi.

Bert'e
(plor'pret'e) Tamen pri mi, fraŭl'in'o! Kio'n mi dir'u? Mi, kiu dum tiom da jar'o'j est'is en la serv'o de la fraŭl'in'o'j.

Fraŭl'in'o TESMAN
Ni dev'as trankvil'e akcept'i la stat'o'n. Ver'e est'as neni'o ali'a far'ebl'a. Vid'u, Jørgen dev'as hav'i vi'n en la dom'o ĉe si. Li dev'as. Vi ja kutim'iĝ'is mastr'um'i por li ek de kiam li est'is knab'et'o.

Bert'e
Jes, sed tamen, fraŭl'in'o, mi tiom zorg'e pens'as pri ŝi, kiu kuŝ'as hejm'e. Kompat'ind'a ŝi, kiu mem est'as tut'e sen'help'a. Kaj jen kun la nov'a serv'ist'in'o! Neniam en la mond'o lern'as ŝi kontent'ig'i al la bezon'o'j de tiu mal'san'a hom'o.

Fraŭl'in'o TESMAN
Nu, mi cert'e sukces'os instru'i ŝi'n al tio. Kaj la pli'mult'o'n mi kompren'ebl'e pren'os sur mi'n mem. Pro mi'a mal'feliĉ'a frat'in'o vi ne bezon'as mal'trankvil'iĝ'i, mi'a kar'a Bert'e.

Bert'e
Nu jes, sed est'as ankaŭ ali'a afer'o, fraŭl'in'o. Mi mult'e tim'as, ke mi ne pov'os sufiĉ'e kontent'ig'i al la jun'a sinjor'in'o.

Fraŭl'in'o TESMAN
Nu bon'a Di'o, — en la unu'a temp'o ebl'e okaz'os io tia.

Bert'e
Ĉar aspekt'e ŝi est'as tre pretend'em'a.

Fraŭl'in'o TESMAN
Kompren'ebl'e. Fil'in'o de general'o Gabler. Kaj pri'pens'u al kio ŝi est'is kutim'it'a dum la general'o viv'is. Ĉu vi memor'as, kiam ŝi kun'e kun si'a patr'o rajd'is laŭ la voj'o? En la long'a, nigr'a drap'rob'o? Kaj kun plum'o en la ĉapel'o?

Bert'e
Jes, jes, — est'u cert'a! — Sed ver'e mi ne tiam imag'is, ke far'iĝ'us par'o el ŝi kaj la kandidat'o.

Fraŭl'in'o TESMAN
Ankaŭ mi ne. — Sed atent'u — Bert'e, — dum mi memor'as: De nun vi ne titol'u Jørgen kandidat'o. Vi dev'as dir'i “la doktor'o”.

Bert'e
Jes, ankaŭ la jun'a sinjor'in'o menci'is tio'n — ĉi'nokt'e, — ĵus kiam ili en'ven'is la pord'o'n. Ĉu ver'e est'as tiel, fraŭl'in'o?

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, efektiv'e est'as tiel. Imag'u, Bert'e, — ili far'is li'n doktor'o ekster'land'e. Nun dum la vojaĝ'o, kompren'u. Pri tio mi aŭd'is eĉ ne vort'et'o'n, — antaŭ ol li mem rakont'is tie mal'supr'e sur la ŝip'kaj'o.

Bert'e
Jes, ja, li cert'e kapabl'as far'iĝ'i kio ajn. Tiom lert'a kiom li est'as. Sed mi neniam kred'is, ke li ankaŭ vol'is komenc'i kurac'i hom'o'j'n.

Fraŭl'in'o TESMAN
Ne, ne est'as tia doktor'o, kia li far'iĝ'is. — (kap'sku'as signif'o'plen'e) Tamen baldaŭ vi ebl'e nom'u li'n io ali'a, kio est'as ankoraŭ pli grandioz'a.

Bert'e
Ĉu ver'e! Kio est'os tio, fraŭl'in'o?

Fraŭl'in'o TESMAN
(rid'et'as) Hm, — nu, tio'n vi sci'us! (emoci'it'a) Aj, Di'o mi'a, — se kar'memor'a Jochum pov'us rigard'i el si'a tomb'o, kaj vid'i, kio far'iĝ'is el li'a knab'et'o! (ĉirkaŭ'rigard'as) Sed aŭskult'u, Bert'e, — kial vi jen'o'n far'is? — For'pren'is la kovr'aĵ'o'j'n de ĉiu'j mebl'o'j?

Bert'e
Sinjor'in'o dir'is, ke mi tio'n far'u. Ŝi ne ŝat'as kovr'aĵ'o'j'n sur la seĝ'o'j, ŝi dir'is.

Fraŭl'in'o TESMAN
Ĉu ili do uz'os ĉi tiu'n ĉambr'o'n — ĉiu'tag'e?

Bert'e
Jes, ŝajn'e. Almenaŭ laŭ Sinjor'in'o. Ĉar li mem, — la doktor'o, — li neni'o'n dir'is.

(Jørgen Tesman ven'as kant'et'ant'e de la dekstr'a flank'o de la mal'antaŭ'a ĉambr'o, port'ant'e mal'plen'a'n, mal'ferm'it'a'n valiz'o'n. Li est'as mez'statur'a, jun'ec'a vir'o de 33 jar'o'j, iom dik'et'a, kaj kun fid'em'a, rond'a, kontent'a vizaĝ'o, blond'a'j har'o'j kaj barb'o. Li port'as okul'vitr'o'j'n, kaj est'as vest'it'a en komfort'a, iom neglekt'em'a hejm'a vest'aĵ'o.)

Fraŭl'in'o TESMAN
Bon'a'n maten'o'n, bon'a'n maten'o'n, Jørgen!

TESMAN
(ĉe la pord'o) Onkl'in'o Julle! Kar'a onkl'in'o Julle! (proksim'iĝ'as kaj vigl'e agit'as ŝi'a'n man'o'n) Vi, ĉi tie — tiom fru'e en la tag'o! Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, kompren'ebl'e ke mi dev'is far'i et'a'n vizit'o'n al vi.

TESMAN
Kaj tio eĉ se vi ne hav'is sufiĉ'a'n ripoz'o'n dum la nokt'o!

Fraŭl'in'o TESMAN
Ho, neniel afekt'as mi'n.

TESMAN
Nu, ceter'e vi ven'is bon'e hejm'e'n de la kaj'o? Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, ver'e mi far'is, — dank' al Di'o. La asesor'o ĝentil'e akompan'is mi'n ĝis la pord'o.

TESMAN
Domaĝ'e ke ni ne pov'is kun'pren'i vi'n en la vetur'il'o. Sed vi ja mem vid'is —. Hedda hav'is tiom da skatol'o'j, kiu'j'n ni dev'is kun'pren'i.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, ver'e eg'e mult'e da skatol'o'j ŝi hav'is.

Bert'e
(al Tesman) Ebl'e mi en'ir'u por demand'i Sinjor'in'o'n, ĉu est'us io pri kio mi pov'us ŝi'n help'i?

TESMAN
Ne, dank'o'n, Bert'e, — vi ne far'u. Se ŝi i'o'n dezir'as, ŝi sonor'ig'os, ŝi dir'is.

Bert'e
(dekstr'e'n) Nu tiel.

TESMAN
Sed jen, — kun'pren'u tiu'n ĉi valiz'o'n.

Bert'e
(pren'as ĝi'n) Mi met'os ĝi'n en la sub'tegment'ej'o'n.

(Ŝi el'ir'as tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o.)

TESMAN
Imag'u, onkl'in'o, — tiu'n valiz'o'n mi hav'is tut'e plen'ŝtop'it'a de nur'a'j kopi'o'j. Est'as ne'kred'ebl'e kiom mi sukces'is kolekt'i en la arkiv'o'j. Mal'nov'a'j, strang'a'j dokument'o'j pri kiu'j neni'u i'o'n sci'is —

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes cert'e, vi ne mal'ŝpar'is vi'a'n temp'o'n dum la nupt'o'vojaĝ'o, vi, Jørgen.

TESMAN
Ne, tio'n mi ja pov'as dir'i. Sed de'met'u vi'a'n ĉapel'o'n. Jen! permes'u al mi mal'nod'i la bant'o'n. Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
(dum li tio'n far'as) Ho Di'o mi'a, — tio ĉi est'as ja kvazaŭ vi ankoraŭ est'us hejm'e ĉe ni.

TESMAN
(turn'as la ĉapel'o'n en si'a man'o) Jen, — kia'n bel'a'n, grandioz'a'n ĉapel'o'n vi hav'ig'is al vi!

Fraŭl'in'o TESMAN
Mi aĉet'is ĝi'n pro Hedda.

TESMAN
Pro Hedda? Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, por ke Hedda ne hont'u pri mi, kiam ni kun'e promen'os sur'strat'e.

TESMAN
(kares'e frap'et'as ŝi'a'n vang'o'n) Vi ja pens'as pri ĉio, vi, onkl'in'o Julle! (met'as la ĉapel'o'n sur seĝ'o'n ĉe la tabl'o) Kaj nun, — jen, — ni ek'sid'u ĉi tie en la sof'o. Kaj iom babil'u ĝis Hedda ven'os.

(Ili sid'ig'as si'n; ŝi met'as si'a'n sun'ombrel'o'n en la angul'o'n de la sof'o.)

Fraŭl'in'o TESMAN
(pren'as ambaŭ li'a'j'n man'o'j'n kaj rigard'as li'n) Kiom ben'at'e bon'e est'as de'nov'e hav'i vi'n vigl'e viv'ant'a antaŭ mi'a'j okul'o'j, Jørgen! Ho vi, fil'o de ni'a kar'memor'a Jochum!

TESMAN
Kaj kiom por mi! Re'e rigard'i vi'n, onkl'in'o Julle! Vi'n, kiu est'is por mi kaj patr'o kaj patr'in'o.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, mi cert'e sci'as, ke vi daŭr'e am'os vi'a'j'n mal'jun'a'j'n onkl'in'o'j'n.

TESMAN
Sed est'as do neni'u pli'bon'ig'o por onkl'in'o Rin'a. Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Ho ne, kar'a, — est'as ja neni'u pli'bon'ig'o atend'ebl'a por ŝi, povr'ul'in'o. Ŝi kuŝ'as tiel, kiel ŝi kuŝ'is dum tiu'j mult'a'j jar'o'j. Sed Di'o permes'u al mi hav'i ŝi'n ankoraŭ iom da temp'o! Ĉar ali'e mi ne sci'as por kio viv'i, Jørgen. Eĉ pli nun, kompren'u, kiam mi ne plu hav'as vi'n por kiu mastr'um'i.

TESMAN
(frap'et'as ŝi'a'n dors'o'n) Nu, nu, nu, —!

Fraŭl'in'o TESMAN
(abrupt'e ŝanĝ'as tem'o'n) Kaj jen eĉ imag'i ke vi est'as edz'iĝ'int'a vir'o, Jørgen! — Kaj ke est'as vi, kiu kapt'is Hedda Gabler! La ĉarm'eg'a'n Hedda Gabler. Jen imag'u! Ŝi, kiu hav'is tiom da am'ind'um'ant'o'j ĉirkaŭ si!

TESMAN
(kant'et'as kaj rid'et'as kontent'e) Jes, mi ver'e kred'as ke mi hav'as sufiĉ'e da bon'a'j amik'o'j promen'ant'a'j en la urb'o, kiu'j mi'n envi'as. Ĉu ne?

Fraŭl'in'o TESMAN
Kaj ke vi ankaŭ pov'is far'i tia'n long'a'n nupt'o'vojaĝ'o'n! Pli ol kvin, — preskaŭ ses monat'o'j'n —

TESMAN
Nu, — por mi est'is ja ia stud'vojaĝ'o sam'temp'e. Kiom da arkiv'o'j kiom mi dev'is ekzamen'i! Kaj kiom da libr'o'j kiom mi dev'is tra'leg'i, kar'a!

Fraŭl'in'o TESMAN
Nu jes, tiel do est'as. (pli intim'e kaj iom mal'laŭt'e) Sed aŭskult'u nun, Jørgen, — ĉu vi ne hav'as i'o'n — i'o'n krom'a'n rakont'ind'a'n?

TESMAN
De la vojaĝ'o?

Fraŭl'in'o TESMAN
J-e-e-s.

TESMAN
Ne, mi ne sci'as pri io ali'a ol tio, kio'n mi rakont'is al vi en la leter'o'j. Ke mi ricev'is la doktor'a'n rang'o'n tie sud'e — tio'n mi ja rakont'is al vi hieraŭ.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, tia'j afer'o'j, jes. Sed mi pens'as, — ĉu vi ne hav'as iu'j'n, — iu'j'n tia'j'n — esper'o'j'n —?

TESMAN
Esper'o'j'n?

Fraŭl'in'o TESMAN
Di'o mi'a, Jørgen, — mi ja est'as vi'a mal'jun'a onkl'in'o!

TESMAN
Jes cert'e mi hav'as esper'o'j'n, ho jes.

Fraŭl'in'o TESMAN
Nu?

TESMAN
Mi hav'as ja la plej bon'a'j'n esper'o'j'n far'iĝ'i profesor'o post ne'long'e.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, profesor'o, jes —

TESMAN
Aŭ, — mi pov'as rekt'e dir'i, ke mi cert'e sci'as, ke mi far'iĝ'os. Sed kar'a, bon'a onkl'in'o Julle, — tio'n vi ja mem bon'e sci'as!

Fraŭl'in'o TESMAN
(rid'et'ant'e) Jes, cert'e mi sci'as. Vi prav'as. (ŝanĝ'as tem'o'n) — Sed ni parol'is pri la vojaĝ'o. — Ĝi cert'e postul'is mult'e da mon'o, Jørgen?

TESMAN
Nu, bon'a Di'o, — la grand'a stipendi'o help'is ja long'e.

Fraŭl'in'o TESMAN
Sed mi ver'e ne kompren'as, ke ĝi est'is sufiĉ'a por du.

TESMAN
Ne, ne. Tio ne est'as facil'e kompren'ebl'a. Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Kaj al'don'e tio, ke est'as sinjor'in'o, kun kiu oni vojaĝ'as. Ĉar tio est'as ekstrem'e pli mult'e'kost'a, laŭ'dir'e.

TESMAN
Jes, kompren'ebl'e, — iom pli mult'e'kost'a tio ja est'as. Sed Hedda dev'is hav'i tiu'n vojaĝ'o'n, onkl'in'o! Ŝi ver'e dev'is. Io ali'a ne konven'us.

Fraŭl'in'o TESMAN
Ne, ne, ja ne konven'us. Ĉar nupt'o'vojaĝ'o est'as ja kutim'o nun'temp'e. — Sed dir'u nun, — ĉu vi jam sufiĉ'e tra'rigard'is la apartament'o'n?

TESMAN
Ho jes, kred'u. Mi jam est'is sur'pied'e de post hel'iĝ'o.

Fraŭl'in'o TESMAN
Kaj kiel ĉio al vi plaĉ'as?

TESMAN
Bon'eg'e! Tut'e bon'eg'e! Est'as nur tio kio'n mi ne kompren'as, por kio ni uz'u la du mal'plen'a'j'n ĉambr'o'j'n, kiu'j situ'as inter jen'a mal'antaŭ'a ĉambr'o kaj la dorm'o'ĉambr'o de Hedda?

Fraŭl'in'o TESMAN
(rid'et'as) Ho, mi'a kar'a Jørgen, tiu'j'n vi cert'e bezon'os — post iom da temp'o.

TESMAN
Jes, cert'e vi prav'as, onkl'in'o Julle! Ĉar kiam mi'a libr'ar'o kresk'os, tiam —. Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Ĝust'e, mi'a kar'a knab'o. Ĝust'e pri vi'a libr'ar'o mi pens'is.

TESMAN
Plej kontent'a mi ja est'as pro Hedda. Antaŭ ni'a fianĉ'iĝ'o, ŝi ja oft'e dir'is, ke ŝi neni'e ŝat'us loĝ'i krom en la vila'o de ministr'in'o Falk.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jen imag'u, — ke okaz'is, ke ĝi est'is por vend'o. Ĵus post vi'a for'ir'o.

TESMAN
Jes, onkl'in'o Julle, bon'ŝanc'o akompan'is ni'n. Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Sed mult'e'kost'e, mi'a kar'a Jørgen! Mult'e'kost'e est'os por vi, — ĉio ĉi.

TESMAN
(rigard'as ŝi'n iom tim'em'e) Jes, ebl'e far'iĝ'os, onkl'in'o?

Fraŭl'in'o TESMAN
Ho, grand'a Di'o!

TESMAN
Kiom, vi opini'as? Proksim'um'e? Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Ne, tio ne'ebl'as por mi sci'i antaŭ ol ni est'os ricev'int'a'j ĉiu'j'n faktur'o'j'n.

TESMAN
Nu, feliĉ'e ke asesor'o Brack akir'is avantaĝ'a'j'n kondiĉ'o'j'n por mi. Tio'n li mem skrib'is en leter'o al Hedda.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes ja, pri tio neniam tim'u, mi'a knab'o. — Krom'e por mebl'o'j kaj tapiŝ'o'j mi garanti'is.

TESMAN
Garanti'is? Vi? Kar'a onkl'in'o Julle, — kia'n garanti'o'n pov'is vi don'i?

Fraŭl'in'o TESMAN
Mi asign'is mi'a'j'n rent'o'j'n.

TESMAN
(ek'salt'as) Kio'n! Vi'a'j'n — kaj la rent'o'j'n de onkl'in'o Rin'a!

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, mi ne trov'is ali'a'n ebl'ec'o'n, kar'a.

TESMAN
(star'ig'as si'n antaŭ ŝi'n) Sed ĉu vi tut'e frenez'iĝ'is, onkl'in'o! Tiu'j rent'o'j, — est'as ja la sol'a viv'ten'ad'o por vi kaj onkl'in'o Rin'a.

Fraŭl'in'o TESMAN
Nu, nu, — ne ekscit'iĝ'u pro tio. Est'as ja nur afer'o de form'o, kompren'u. Tio'n ankaŭ dir'is asesor'o Brack. Ĉar est'as li, kiu tiom bon'vol'em'e ord'ig'is ĉio'n por mi. Nur afer'o de form'o, li dir'is.

TESMAN
Jes, ebl'e bon'e. Sed tamen —

Fraŭl'in'o TESMAN
Ĉar nun vi ja ricev'os vi'a'n propr'a'n salajr'o'n por pag'i. Kaj, Di'o mi'a, eĉ se ni dev'us iom el'spez'i —? Iom al'don'i komenc'e —? Est'us ja nur ia feliĉ'o por ni.

TESMAN
Ho, onkl'in'o, — neniam vi lac'iĝ'as ofer'i vi'n por mi!

Fraŭl'in'o TESMAN
(ek'star'as kaj met'as si'a'j'n man'o'j'n sur li'a'j'n ŝultr'o'j'n) Ĉu mi do hav'as iu'n ali'a'n ĝoj'o'n en tiu ĉi mond'o, krom eben'ig'i la voj'o'n por vi, mi'a kar'a knab'o? Vi, kiu hav'is nek patr'o'n nek patr'in'o'n al kiu'j vi'n ten'i. Kaj nun ni star'as ĉe la cel'o, kar'a! Aspekt'is mal'esper'e kelk'foj'e. Sed, bon'a Di'o, nun vi super'as, Jørgen!

TESMAN
Jes, est'as strang'e kiel ĉio aranĝ'is si'n avantaĝ'e.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, — kaj tiu'j, kiu'j kontraŭ'star'is vi'n — kaj vol'is bar'i al vi la voj'o'n, — ili dev'as nun rest'i sub'e. Ili fal'is, tiu'j, Jørgen! Tiu kiu est'is por vi la plej danĝer'a, — li fal'is plej fatal'e, li. — Kaj nun li kuŝ'as tiel, kiel li por si stern'is, — povr'a, mis'kondut'a hom'o.

TESMAN
Ĉu vi i'o'n aŭd'is pri Ejlert? Nom'e post kiam mi for'vojaĝ'is?

Fraŭl'in'o TESMAN
Neni'o'n krom tio ke li el'don'us nov'a'n libr'o'n.

TESMAN
Kio'n? Ejlert Løvborg? Ĵus nun? Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, tio'n oni dir'as. Di'o sci'as ĉu ĝi i'o'n valor'as, ĉu? Ne, sed kiam la vi'a nov'a libr'o aper'os, — tio est'os ja io ali'a, Jørgen! Pri kio ĝi tem'os?

TESMAN
Ĝi tem'os pri la hejm'a industri'o en Brabant en la Mez'epok'o.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jen, imag'u, — ke vi pov'as skrib'i ankaŭ pri tia tem'o!

TESMAN
Ceter'e ebl'e daŭr'os ankoraŭ long'e pri tiu libr'o. Mi hav'as ja tiu'j'n kompleks'a'j'n kolekt'o'j'n, kiu'j'n mi dev'as unu'e ord'ig'i, kompren'u.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, ord'ig'i kaj kolekt'i, — tio'n vi ver'e sci'pov'as. Ne van'e vi est'as la fil'o de kar'memor'a Jochum.

TESMAN
Mi tre antaŭ'ĝoj'as komenc'i pri tio. Precip'e nun, kiam mi ek'hav'is mi'a'n propr'a'n dom'o'n kaj hejm'o'n kie labor'i.

Fraŭl'in'o TESMAN
Kaj antaŭ ĉio nun, kiam vi gajn'is ŝi'n, kiu'n vi'a kor'o sopir'is, kar'a Jørgen.

TESMAN
(ĉirkaŭ'brak'as ŝi'n) Ho jes, jes, onkl'in'o Julle! Hedda, — ŝi est'as ja la plej ŝat'ind'a el ĉio! (rigard'as al la pord'o) Jen mi kred'as, ke ŝi ven'as. Ĉu?

(Hedda ven'as de mal'dekstr'e tra la mal'antaŭ'a ĉambr'o. Ŝi est'as sinjor'in'o de proksim'um'e 29 jar'o'j. Vizaĝ'o kaj statur'o aspekt'as nobl'e. La kolor'o de la haŭt'o iom pal'a. La okul'o'j est'as ŝtal'griz'a'j kaj esprim'as mal'varm'a'n, seren'a'n trankvil'o'n. La har'ar'o est'as bel'e brun'et'a, sed ne tre dens'a. Ŝi est'as vest'it'a en elegant'a, liber'e pend'ant'a antaŭ'tag'mez'a kostum'o.)

Fraŭl'in'o TESMAN
(ir'as al Hedda renkont'e) Bon'a'n maten'o'n, kar'a Hedda! Kor'e al vi bon'a'n maten'o'n!

HEDDA
(don'as al ŝi la man'o'n) Bon'a'n maten'o'n, kar'a fraŭl'in'o Tesman! Vizit'ant'e tiom fru'e? Est'as ja tre afabl'e.

Fraŭl'in'o TESMAN
(aspekt'as iom ĝen'at'a) Nu, — ĉu la jun'a sinjor'in'o bon'e dorm'is en si'a nov'a hejm'o?

HEDDA
Nu ja, dank'o'n! El'ten'ebl'e.

TESMAN
(rid'as) El'ten'ebl'e! Jen, jen, vi trov'as esprim'o'n, Hedda! Vi ver'e dorm'is profund'e kiel ŝton'o, kiam mi el'lit'iĝ'is.

HEDDA
Feliĉ'e. Krom'e oni dev'as ja si'n kutim'ig'i al ĉio nov'a, fraŭl'in'o Tesman. Iom post iom. (rigard'as mal'dekstr'e'n) Hu, — jen la ĉambr'ist'in'o las'is la pord'o'n de la altan'o mal'ferm'a. Enondas kvazaŭ mar'o da sun'o.

Fraŭl'in'o TESMAN
(ir'as al la pord'o) Nu, do ni ĝi'n ferm'u.

HEDDA
Ne, ne, tio'n ne! Kar'a Tesman, kun'tir'u la kurten'o'j'n. Tio don'as pli mal'akr'a'n lum'o'n.

TESMAN
(ĉe la pord'o) Nu jes, — nu jes. Jen, Hedda, — nun vi hav'as ombr'o'n kaj ankaŭ freŝ'a'n aer'o'n.

HEDDA
Jes, freŝ'a aer'o est'as ĉi tie ver'e bezon'at'a. Ĉiu'j tiu'j ben'it'a'j flor'o'j —. Sed, kar'a, — bon'vol'u pren'i sid'lok'o'n, fraŭl'in'o Tesman!

Fraŭl'in'o TESMAN
Ne, dank'o'n. Nun mi ja sci'as, ke ĉio stat'as bon'e, — dank' al Di'o! Kaj nun mi dev'as trov'i mi'a'n voj'o'n hejm'e'n. Al ŝi, kiu kuŝ'as kaj sopir'e atend'as, la kompat'ind'a.

TESMAN
Do vi kor'e salut'u ŝi'n mult'foj'e de mi. Kaj dir'u al ŝi, ke mi far'os vizit'o'n al ŝi iom post'e hodiaŭ.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, ja, tio'n mi far'os. Sed jen atent'u, Jørgen — (serĉ'as en la poŝ'o de si'a rob'o) Tio'n mi preskaŭ forges'is. Jen io kio'n mi kun'port'is por vi.

TESMAN
Kio est'as do tio, onkl'in'o? Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
(el'tir'as plat'a'n pak'et'o'n en gazet'paper'o kaj don'as ĝi'n al li) Jen, mi'a kar'a knab'o.

TESMAN
(el'pak'as) Ho, bon'a Di'o, — ĉu vi ver'e gard'is ili'n por mi, onkl'in'o Julle! Hedda! Est'as ver'e kor'tuŝ'e, kar'a! Ĉu?

HEDDA
(ĉe la etaĝer'o'j dekstr'e) Jes, kar'a, kio do est'as?

TESMAN
Mi'a'j mal'nov'a'j maten'ŝu'o'j! La pantofl'o'j, vid'u!

HEDDA
Nu do. Mi memor'as, ke vi oft'e parol'is pri ili dum la vojaĝ'o.

TESMAN
Jes, mi ver'e sent'is la mank'o'n de ili. (proksim'iĝ'as al ŝi) Jen, rigard'u ili'n, Hedda!

HEDDA
(ir'as al la forn'o) Ne, dank'o'n, ili ver'e ne interes'as mi'n.

TESMAN
(post'sekv'as ŝi'n) Imag'u — tiu'j'n onkl'in'o Rin'a brod'is por mi kuŝ'ant'e en si'a lit'o. Eĉ mal'san'a kia ŝi est'is. Ho, vi ne pov'as imag'i, kiom da memor'o'j ili re'vok'as.

HEDDA
(ĉe la tabl'o) Efektiv'e ne por mi.

Fraŭl'in'o TESMAN
Pri tio Hedda ja prav'as, Jørgen.

TESMAN
Jes, sed mi opini'as, ke nun, kiam ŝi aparten'as al la famili'o —

HEDDA
(inter'romp'ant'e) Kun tiu ĉambr'ist'in'o ni cert'e neniam inter'akord'os, Tesman.

Fraŭl'in'o TESMAN
Ne inter'akord'os kun Bert'e?

TESMAN
Kar'a, — kial vi tiel ek'pens'as? Ĉu?

HEDDA
(montr'as) Jen rigard'u! Tie ŝi post'las'is si'a'n mal'nov'a'n ĉapel'o'n sur la seĝ'o.

TESMAN
(konstern'it'a, perd'as la pantofl'o'j'n sur la plank'o'n) Tamen Hedda do —!

HEDDA
Imag'u, — se iu ven'us kaj ti'aĵ'o'n vid'us.

TESMAN
Tamen, Hedda, est'as ja la ĉapel'o de onkl'in'o Julle!

HEDDA
Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
(pren'as la ĉapel'o'n) Jes ver'e, ĝi est'as mi'a. Kaj ceter'e ĝi ne est'as mal'nov'a, kar'a sinjor'in'et'o Hedda.

HEDDA
Mi ver'e ne proksim'e rigard'is ĝi'n, fraŭl'in'o Tesman.

Fraŭl'in'o TESMAN
(lig'as la ĉapel'o'n sur si'n) Kred'u mi'n, ver'e la unu'a'n foj'o'n mi nun port'as ĝi'n. Jes, Di'o sci'as ke tiel est'as.

TESMAN
Kaj grandioz'a ĝi est'as. Ver'e grandioz'a!

Fraŭl'in'o TESMAN
Nu, ne bombast'u, mi'a kar'a Jørgen. (ĉirkaŭ'rigard'as) La sun'ombrel'o'n —? Nu, jen. (pren'as ĝi'n) Ĉar ankaŭ tiu est'as mi'a. (grumbl'et'as) Ne tiu de Bert'e.

TESMAN
Nov'a'n ĉapel'o'n kaj nov'a'n sun'ombrel'o'n! Jen, Imag'u, Hedda!

HEDDA
Bel'a'j, eĉ bel'eg'a'j ili est'as.

TESMAN
Jes, ĉu ne? Ĉu? Sed onkl'in'o, pri'rigard'u nun ver'e Hedda antaŭ ol vi for'ir'os! Vid'u kiom bel'eg'a ŝi est'as!

Fraŭl'in'o TESMAN
Ho, kar'a, tio est'as ja neni'o nov'a. Hedda est'is ja ĉarm'eg'a ĉiu'j'n si'a'j'n tag'o'j'n. (ŝi kap'salut'as kaj for'ir'as dekstr'e'n)

TESMAN
(sekv'as ŝi'n) Jes, sed ĉu vi rimark'is ke ŝi far'iĝ'is iom'et'e korpulent'a kaj flor'ant'a? Kiom ŝi et'e dik'iĝ'is dum la vojaĝ'o?

HEDDA
(trans'paŝ'as la plank'o'n) Ho, las'u nun tio'n —!

Fraŭl'in'o TESMAN
(halt'as kaj si'n turn'as) Dik'iĝ'is?

TESMAN
Jes, onkl'in'o Julle, vi ne pov'as tio'n bon'e vid'i nun, kiam ŝi port'as tiu'n rob'o'n. Sed mi, kiu hav'as okaz'o'n —

HEDDA
(ĉe la vitr'a pord'o, sen'pacienc'e) Ho, vi ne hav'as okaz'o'n al io ajn!

TESMAN
Cert'e est'as la mont'ar'a aer'o tie sud'e en Tirolo —

HEDDA
(abrupt'e, inter'romp'ant'e) Mi est'as nun ĝust'e tia, kia mi est'is je la for'vojaĝ'o.

TESMAN
Jes, tio'n vi pretend'as, vi. Sed hont'o al mi se vi est'as. Ĉu ne ankaŭ al vi tiel aspekt'as, onkl'in'o?

Fraŭl'in'o TESMAN
(kun'plekt'as la man'o'j'n kaj rigard'as ŝi'n) Rav'a, — rav'a, — rav'a est'as Hedda. (ir'as al ŝi, per ambaŭ man'o'j klin'ig'as ŝi'a'n kap'o'n, kaj kis'as ŝi'a'n har'ar'o'n) Di'o ben'u kaj gard'u Hedda Tesman. Pro Jørgen.

HEDDA
(si'n zorg'em'e de'ŝir'ant'e) Ho —! Las'u mi'n nun.

Fraŭl'in'o TESMAN
(en kviet'a kor'tuŝ'o) Ĉiu'n op'a'n tag'o'n mi en'rigard'os ĉe vi du.

TESMAN
Jes, tio'n far'u, onkl'in'o. Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Adiaŭ, adiaŭ!

(Ŝi el'ir'as tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o. Tesman akompan'as ŝi'n el'e'n. La pord'o rest'as mal'ferm'a. Oni aŭd'as Tesman ripet'i si'a'j'n salut'o'j'n al onkl'in'o Rin'a, kaj dank'i pro la maten'ŝu'o'j)

(Sam'temp'e Hedda ir'as tie'n kaj re'e'n sur la plank'o, supr'e'n'lev'as la brak'o'j'n, pugn'ig'as la man'o'j'n kvazaŭ en koler'o. Ŝi tir'as la kurten'o'j'n for de la vitr'a pord'o, rest'as tie star'ant'a, kaj el'rigard'as.)

(Iom post'e Tesman re'e en'ven'as kaj ferm'as la pord'o'n post si.)

TESMAN
(pren'as la pantofl'o'j'n de la plank'o) Al kio est'as vi rigard'ant'a, Hedda?

HEDDA
(de'nov'e trankvil'a kaj si'n'reg'a) Mi simpl'e star'as rigard'ant'e la foli'ar'o'n. Ĝi est'as tre flav'a. Kaj kiom velk'a!

TESMAN
(en'pak'as la ŝu'o'j'n kaj met'as ili'n sur la tabl'o'n) Jam est'as ja Septembr'o.

HEDDA
(de'nov'e mal'trankvil'a) Jes, pens'u, — jam est'as — est'as Septembr'o.

TESMAN
Ĉu vi ne trov'as, ke onkl'in'o Julle aspekt'is tre strang'e? Preskaŭ solen'e? Ĉu vi pov'as kompren'i ŝi'a'n kondut'o'n? Ĉu?

HEDDA
Mi apenaŭ kon'as ŝi'n. Ĉu ŝi ne oft'e est'as tia?

TESMAN
Ne, ne kia hodiaŭ.

HEDDA
(ir'as for de la vitr'a pord'o) Ĉu vi kred'as, ke ŝi sent'as si'n aflikt'it'a pro tio pri la ĉapel'o?

TESMAN
Eh, ne mult'e. Ebl'e iom en la moment'o —

HEDDA
Sed kia manier'o est'as do tio, de'ĵet'i la ĉapel'o'n ĉi tie en la salon'o. Tio ne est'as kutim'o.

TESMAN
Nu, vi pov'as est'i cert'a, ke onkl'in'o Julle tio'n neniam plu far'os.

HEDDA
Ceter'e mi cert'e trankvil'ig'os ŝi'n.

TESMAN
Jes, kar'a, kar'a Hedda, se vi tio'n vol'us!

HEDDA
Kiam vi ir'os al ili post'e hodiaŭ, vi pov'os ja invit'i ŝi'n ĉe ni por la vesper'o.

TESMAN
Jes, tio'n mi efektiv'e far'os. Kaj est'as ankaŭ ali'a afer'o, per kiu vi pov'us eg'e ĝoj'ig'i ŝi'n.

HEDDA
Nu?

TESMAN
Se vi nur pov'us decid'ig'i vi'n famili'an'e al'parol'i ŝi'n. Pro mi, Hedda? Ĉu?

HEDDA
Ne, ne, Tesman — je Di'o, ne pet'u mi'n pri tio. Mi tio'n al vi dir'is iam antaŭ'e. Mi prov'os nom'i ŝi'n onkl'in'o. Kaj tio sufiĉ'u.

TESMAN
Nu do tiel. Sed mi opini'as, ke nun, kiam vi aparten'as al la famili'o, nun —

HEDDA
Hm, — mi ne ĝust'e sci'as ĉu —

(Ŝi ir'as trans la plank'o'n al la pord'a apertur'o.)

TESMAN
(iom post'e) Ĉu io est'as al vi, Hedda? Ĉu?

HEDDA
Mi ja rigard'as mi'a'n mal'nov'a'n pian'o'n. Ĝi ne bon'e harmoni'as kun la ali'a'j mebl'o'j.

TESMAN
La unu'a'n foj'o'n kiam mi ricev'os salajr'o'n, mi aranĝ'u por ĝi'n ŝanĝ'i.

HEDDA
Ne, ne, — ne ŝanĝ'i. Mi ne vol'as mal'hav'i ĝi'n. Prefer'e ni met'u ĝi'n tie'n en la mal'antaŭ'a'n ĉambr'o'n. Kaj anstataŭ'e ni pov'os hav'i ali'a'n ĉi tie. Laŭ'okaz'e, mi opini'as.

TESMAN
(iom embaras'it'a) Jes, — tio'n ni ja pov'os far'i.

HEDDA
(pren'as la buked'o'n de sur la pian'o) Tiu'j flor'o'j ne est'is ĉi tie ĉi'nokt'e, kiam ni ven'is.

TESMAN
Ebl'e onkl'in'o Julle kun'port'is ili'n por vi.

HEDDA
(rigard'as en la buked'o'n) Vizit'kart'o'n. (el'pren'as ĝi'n kaj leg'as) “Re'ven'os iom post'e”. Ĉu vi pov'as diven'i de kiu?

TESMAN
Ne. De kiu do? Ĉu?

HEDDA
Est'as sub'skrib'it'e “Sinjor'in'o notari'o Elvsted”.

TESMAN
Ĉu ver'e? Sinjor'in'o Elvsted! Fraŭl'in'o Rysing, kiel ŝi nom'iĝ'is antaŭ'e.

HEDDA
Jes, ĝust'e. Tiu kun la irit'ant'a har'ar'o, per kiu ŝi parad'e sensaci'is. Vi'a antaŭ'a flam'o, laŭ'dir'e.

TESMAN
(rid'as) Nu, ne daŭr'is long'e. Kaj est'is ja antaŭ ol mi kon'at'iĝ'is kun vi, Hedda. Sed imag'u, — ke ŝi est'as en la urb'o.

HEDDA
Strang'e ke ŝi vizit'as ni'n. Mi kon'as ŝi'n ja nur de la institut'o.

TESMAN
Jes, mi ver'e ne vid'is ŝi'n de post — Di'o sci'as, kiom da temp'o. Strang'e ke ŝi el'ten'as tie nord'e en tia izol'ej'o. Ĉu?

HEDDA
(iom pri'pens'as kaj subit'e dir'as) Aŭd'u, Tesman, — ĉu ne est'as tie nord'e, ke li loĝ'as, — tiu, — Ejlert Løvborg?

TESMAN
Jes, est'as ĝust'e nord'e en tiu region'o.

(Bert'e ven'as ĉe la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o)

Bert'e
Sinjor'in'o, nun ŝi re'ven'is, tiu sinjor'in'o, kiu antaŭ iom da temp'o en'rigard'is kaj don'is flor'o'j'n. (montr'as) Tiu'j'n, kiu'j'n Sinjor'in'o ten'as.

HEDDA
Aha, ŝi ven'is? Jes, en'ven'ig'u ŝi'n.

(Bert'e mal'ferm'as la pord'o'n por sinjor'in'o Elvsted, kaj mem el'ir'as. — Sinjor'in'o Elvsted est'as statur'e svelt'a kun bel'a'j, mol'a'j vizaĝ'trajt'o'j. Hel'blu'a'j okul'o'j, grand'a'j, rond'a'j kaj iom el'star'ant'a'j, kun tim'em'a, demand'a esprim'o. La har'ar'o est'as frap'ant'e hel'a, preskaŭ blank'e'flav'a, kaj ne'ordinar'e riĉ'a kaj ond'ant'a. Ŝi est'as nur par'o'n da jar'o'j pli jun'a ol Hedda. La vest'aĵ'o est'as mal'hel'a vizit'kostum'o, elegant'a, sed ne tut'e laŭ la plej nov'a mod'o.)

HEDDA
(proksim'iĝ'as amik'e) Bon'a'n tag'o'n, kar'a sinjor'in'o Elvsted. Ŝat'ind'e foj'e re'vid'i vi'n.

ELVSTED
(nervoz'a, prov'as reg'i si'n) Jes, est'as long'a temp'o post kiam ni last'e renkont'iĝ'is.

TESMAN
(don'as al ŝi la man'o'n) Kaj sam'e ni du. Ĉu?

HEDDA
Dank'o'n pro vi'a'j rav'a'j flor'o'j —

ELVSTED
Ho, mi pet'as —. Mi vol'is vizit'i vi'n jam hieraŭ post'tag'mez'e. Sed mi sci'iĝ'is, ke vi est'as for, vojaĝ'ant'e —

TESMAN
Vi ĵus ven'is urb'e'n? Ĉu?

ELVSTED
Mi ven'is ĉi tie'n hieraŭ tag'mez'e. Ho, mi ver'e mal'esper'is, kiam mi aŭd'is, ke vi ne est'as hejm'e.

HEDDA
Mal'esper'is! Kial do?

TESMAN
Sed bon'a, kar'a sinjor'in'o Rysing — sinjor'in'o Elvsted mi vol'us dir'i —

HEDDA
Esper'ebl'e ne est'as mal'bon'o okaz'ont'a?

ELVSTED
Ver'e est'as. Kaj mi kon'as eĉ ne unu hom'o'n ĉi tie, al kiu mi pov'us mi'n turn'i.

HEDDA
(met'as la flor'buked'o'n sur la tabl'o'n) Ven'u, — kaj ni ek'sid'u ĉi tie'n sur la sof'o'n —

ELVSTED
Ho, mi hav'as eĉ ne moment'a'n kviet'o'n sid'i!

HEDDA
Cert'e vi hav'as. Nu, ven'u.

(Ŝi tir'as sinjor'in'o'n Elvsted mal'supr'e'n sur la sof'o'n, kaj ek'sid'as apud ŝi.)

TESMAN
Nu? Kaj kio, Sinjor'in'o —?

HEDDA
Ĉu io ekster'ordinar'a okaz'is tie nord'e ĉe vi?

ELVSTED
Jes, — okaz'is kaj ne okaz'is. Ho, — mi eg'e dezir'us, ke vi ne mi'n mis'kompren'u —

HEDDA
Sekv'e vi ver'e plej saĝ'e far'os mal'kaŝ'e rakont'i, sinjor'in'o Elvsted.

TESMAN
Ĉar est'as ja pro tio, ke vi ven'as. Ĉu?

ELVSTED
Jes, ja, est'as ja pro tio. Kaj jen'o'n mi dev'as dir'i al vi, sinjor'in'o, — se vi tio'n ne jam sci'as, — ke ankaŭ Ejlert Løvborg est'as en la urb'o.

HEDDA
Løvborg est'as —!

TESMAN
Ĉu ver'e! Ejlert Løvborg re'ven'is! Jen imag'u, Hedda!

HEDDA
Ho Di'o, mi ja aŭd'as.

ELVSTED
Li jam est'as ĉi tie dum semajn'o. Imag'u tio'n — tut'a'n semajn'o'n! En ĉi danĝer'a urb'o. Sol'a! Kun ar'o de mal'bon'a societ'o trov'iĝ'ant'a ĉi tie.

HEDDA
Sed kar'a sinjor'in'o Elvsted, — kiel li ver'e koncern'as vi'n?

ELVSTED
(rigard'as ŝi'n tim'em'e kaj dir'as rapid'e) Li est'is instru'ist'o por la infan'o'j.

HEDDA
Por vi'a'j infan'o'j?

ELVSTED
Por tiu'j de mi'a edz'o. Mi neniu'j'n hav'as.

HEDDA
Do, por la edz'infan'o'j.

ELVSTED
Jes.

TESMAN
(iom hezit'ant'e) Ĉu li est'is tiom, — mi ne sci'as kiel mi'n esprim'i, — tiom — regul'a en viv'ad'o kaj kondut'o, ke oni pov'is dung'i li'n al tio? Ĉu?

ELVSTED
Dum la last'a'j kelk'a'j jar'o'j li neni'o'n mal'laŭd'ind'a'n far'is.

TESMAN
Ver'e ne? Jen imag'u, Hedda!

HEDDA
Mi aŭd'as.

ELVSTED
Eĉ ne er'et'o'n, mi asert'as al vi, sinjor'o! En neni'u rilat'o. Sed tamen —. Nun, kiam mi sci'as, ke li est'as ĉi tie — en la grand'a urb'o —. Kaj kun tiom da mon'o en la man'o'j. Nun mi mort'e tim'as pro li.

TESMAN
Sed kial li ne prefer'e rest'is tie nord'e, kie li est'is? Ĉe vi kaj vi'a edz'o? Ĉu?

ELVSTED
Kiam la libr'o est'is el'don'it'a, li ne plu kontent'iĝ'is en kviet'o tie for'e ĉe ni.

TESMAN
Jes ver'e, — onkl'in'o Julle dir'is, ke li el'don'is nov'a'n libr'o'n.

ELVSTED
Jes, grand'a'n, nov'a'n libr'o'n, kiu tem'as pri la kultur'a progres'o — tiel iom ĝeneral'e. Okaz'is antaŭ dek kvar tag'o'j. Kaj ĉar la publik'o ĝi'n aĉet'is kaj leg'is tiom avid'e — kaj ĝi vek'is tia'n grand'a'n atent'o'n —

TESMAN
Nu, jen'o'n ĝi do far'is? Do cert'e est'as io, kio'n li hav'is kŭsanta ĉe si de la bon'a'j tag'o'j.

ELVSTED
De pli fru'e, vi opini'as?

TESMAN
Nu jes.

ELVSTED
Ne, li ĉio'n skrib'is nord'e ĉe ni. Nun — la last'a'n jar'o'n.

TESMAN
Ver'e ĝoj'ig'e aŭd'i. Hedda! Jen imag'u!

ELVSTED
Ah jes, se nur daŭr'us.

HEDDA
Ĉu vi renkont'is li'n ĉi tie?

ELVSTED
Ankoraŭ ne. Mi tiom klopod'is trov'i li'a'n adres'o'n. Sed ĉi-maten'e mi fin'e sukces'is.

HEDDA
(rigard'as ŝi'n esplor'e) Ver'e mi opini'as, ke est'as strang'e de vi'a edz'o — hm —

ELVSTED
(sku'iĝ'as nervoz'e) De mi'a edz'o! Kio?

HEDDA
Ke li send'as vi'n al la urb'o en tia komisi'o. Ke li ne mem ir'as por atent'i si'a'n amik'o'n.

ELVSTED
Ho ne, ne, — mi'a edz'o ne hav'as temp'o'n por tio. Kaj est'as ankaŭ — kelk'a'j aĉet'o'j, kiu'j'n mi dev'us far'i.

HEDDA
(rid'et'as supr'aĵ'e) Do, tio est'as ja ali'a afer'o.

ELVSTED
(ek'star'as mal'trankvil'a) Kaj nun mi humil'e pet'as vi'n, sinjor'o Tesman, amik'e akcept'u Ejlert Løvborg, se li vizit'os vi'n! Kaj tio'n li cert'e far'os. Bon'a Di'o, — vi du est'is ja tiom bon'a'j amik'o'j pas'int'e. Est'as ja ĝust'e la sam'a'j stud'o'j, kiu'j'n vi ambaŭ far'as. La sam'a'j scienc'o'j, — laŭ mi'a kompren'o.

TESMAN
Nu, tiel est'is ja almenaŭ pas'int'e.

ELVSTED
Jes, kaj tial mi insist'e pet'as vi'n, ke vi absolut'e — ankaŭ vi — ke vi zorg'e atent'u li'n. Ĉu ne, sinjor'o Tesman, — vi promes'as tio'n al mi?

TESMAN
Jes, tre volont'e, sinjor'in'o Rysing —

HEDDA
Elvsted.

TESMAN
Mi cert'e far'os por Ejlert ĉio'n, kio al mi ebl'as. Pri tio vi fid'u.

ELVSTED
Ho kiom ben'it'e afabl'a vi est'as! (prem'as li'a'j'n man'o'j'n) Dank'o'n, dank'o'n, dank'o'n! (tim'ig'it'a) Ĉar mi'a edz'o ja tiom mult'e ŝat'as li'n!

HEDDA
(ek'star'as) Vi dev'us send'i al li leter'o'n, Tesman. Ĉar ebl'e li ne ven'os al vi tiel el propr'a instig'o.

TESMAN
Jes, est'us ebl'e pli ĝust'e, tiel, Hedda? Ĉu?

HEDDA
Kaj far'u ju pli fru'e des pli bon'e. Tuj, mi opini'as.

ELVSTED
(pet'e) Ho jes, se vi tio'n vol'us!

TESMAN
Mi skrib'os tuj ĉi-moment'e. Ĉu vi hav'as li'a'n adres'o'n, sinjor'in'o — sinjor'in'o Elvsted?

ELVSTED
Jes. (pren'as el la poŝ'o slip'et'o'n, kaj don'as al li) Jen ĝi est'as.

TESMAN
Bon'e, bon'e. Mi en'ir'os — (ĉirkaŭ'rigard'as) Moment'o'n, — la pantofl'o'j'n? Nu, jen. (pren'as la pak'et'o'n kaj vol'as for'ir'i)

HEDDA
Skrib'u nun ver'e kor'e kaj amik'e. Kaj ankaŭ sufiĉ'e long'e.

TESMAN
Jes cert'e, tio'n mi far'u.

ELVSTED
Sed nepr'e neniu'n vort'o'n, ke mi pet'is por li!

TESMAN
Ne, tio ja est'as mem'kompren'ebl'a. Ĉu?

(Li tra'ir'as la mal'antaŭ'a'n ĉambr'o'n dekstr'e'n.)

HEDDA
(proksim'iĝ'as al sinjor'in'o Elvsted, rid'et'as kaj dir'as) Jen! Nun ni bat'is du muŝ'o'j'n en unu frap'o.

ELVSTED
Kiel tio?

HEDDA
Ĉu vi ne kompren'is, ke mi vol'is for'ig'i li'n?

ELVSTED
Jes, por skrib'i tiu'n leter'o'n —

HEDDA
Kaj por mi sol'a parol'i kun vi.

ELVSTED
(konfuz'it'a) Pri tio sam'a!

HEDDA
Jes, ĝust'e pri tio.

ELVSTED
(tim'ig'it'a) Tamen ne est'as pli, sinjor'in'o Tesman! Ver'e ne pli!

HEDDA
Efektiv'e est'as. Est'as konsider'ind'e pli. Tiom mi ja kompren'as. Jen ven'u, — kaj ni ek'sid'u konfid'em'e kun'e.

(Ŝi dev'ig'as sinjor'in'o'n Elvsted ek'sid'i sur la apog'seĝ'o'n apud la forn'o, kaj mem sid'ig'as si'n sur unu el la taburet'o'j.)

ELVSTED
(tim'em'a, rigard'as si'a'n horloĝ'o'n) Sed kar'a, bon'a Sinjor'in'o —. Mi ver'e intenc'is nun for'ir'i.

HEDDA
Ho, ne tiom urĝ'as. — Nu? Rakont'u al mi iom kiel vi fart'as en vi'a hejm'o.

ELVSTED
Ho, est'as ĝust'e tio, kio'n mi plej mal'volont'e tuŝ'u.

HEDDA
Sed al mi, kar'a —? Bon'a Di'o, ni est'is ja kun'e en la institut'o.

ELVSTED
Jes, sed vi est'is en klas'o super mi. Ho, kiom mi tiam vi'n tim'is!

HEDDA
Vi mi'n tim'is?

ELVSTED
Jes, mi est'is eg'e tim'em'a. Ĉar kiam ni renkont'iĝ'is en la ŝtup'ar'o, vi kutim'is taŭz'i mi'a'j'n har'o'j'n.

HEDDA
Ne, ĉu mi tio'n far'is?

ELVSTED
Jes, kaj iam vi dir'is, ke vi vol'is per fajr'o sen'har'ig'i mi'n.

HEDDA
Ho, tio est'is ja nur babil'aĉ'o, vi kompren'u.

ELVSTED
Jes, sed tiam mi est'is ja tiom stult'a. — Kaj post'e almenaŭ — ni dis'iĝ'is — for'e'n dis'iĝ'is unu de la ali'a. Ni'a'j rond'o'j est'is ja eg'e mal'simil'a'j.

HEDDA
Nu, do ni de'nov'e al'proksim'iĝ'u. Aŭskult'u nun! En la institut'o ni intim'iĝ'is kaj antaŭ'nom'is unu la ali'a'n —

ELVSTED
Ne, en tio vi cert'e erar'as.

HEDDA
Ho ne, cert'e ne! Mi memor'as tut'e klar'e. Kaj tial ni est'u kor'amik'in'o'j, nun kiel antaŭ'e. (proksim'iĝ'as sur la taburet'o) Jen! (kis'as ŝi'n sur la vang'o'n) Nun ni est'u amik'in'o'j kaj vi nom'as mi'n Hedda.

ELVSTED
(prem'as kaj frap'et'as ŝi'a'j'n man'o'j'n) Ho, tiom da bon'ec'o kaj afabl'ec'o —! Al tio mi tut'e ne est'as kutim'iĝ'int'a.

HEDDA
Nu, nu, nu! Kaj mi est'as vi'a amik'in'o, kiel antaŭ'e, kaj nom'as vi'n mi'a kar'a Tor'a.

ELVSTED
Te'a mi nom'iĝ'as.

HEDDA
Jes ĝust'e. Kompren'ebl'e. Te'a mi dir'us. (rigard'as ŝi'n kompat'em'e) Do vi ne kutim'iĝ'is al bon'ec'o kaj afabl'ec'o, vi, Te'a? En vi'a propr'a hejm'o?

ELVSTED
Ho, se mi ver'e hav'us hejm'o'n! Sed mi neniu'n hav'as. Mi neniam hav'is.

HEDDA
(iom rigard'as ŝi'n) Mi kompren'et'is, ke est'us io tia.

ELVSTED
(rigard'as antaŭ'e'n sen'help'e) Jes, — jes, — jes.

HEDDA
Mi ne cert'e memor'as nun. Sed ĉu ne est'is unu'e kiel mastr'um'ist'in'o, ke vi ven'is tie'n nord'e al la notari'o?

ELVSTED
Ver'e mi est'us guvern'ist'in'o. Sed li'a edz'in'o — la tiam'a, — ŝi est'is mal'san'ec'a, — kaj plej oft'e kuŝ'is en lit'o. Jen, mi dev'is ankaŭ ŝarĝ'i mi'n pri la mastr'um'ad'o.

HEDDA
Sed post'e, — fin'e, vi far'iĝ'is dom'mastr'in'o.

ELVSTED
(pez'e) Jes, fin'e mi tio far'iĝ'is.

HEDDA
Mi pri'pens'u —. Kiom long'e est'as de tiam, — proksim'um'e?

ELVSTED
Post kiam mi edz'in'iĝ'is?

HEDDA
Jes.

ELVSTED
Est'as nun kvin jar'o'j de tiam.

HEDDA
Jes, ĝust'e; tiom dev'as est'i.

ELVSTED
Ho, tiu'j kvin jar'o'j —! Aŭ pli ĝust'e la du — tri last'a'j. Ho, se vi, Sinjor'in'o, pov'us imag'i al vi —

HEDDA
(frap'et'as ŝi'a'n man'o'n) Sinjor'in'o? Hont'u, Te'a!

ELVSTED
Ne, ne, mi prov'os. — Ja, — se vi nur pov'us imag'i kaj kompren'i —

HEDDA
(preter'pas'e rimark'ant'e) Ejlert Løvborg loĝ'as ja tie nord'e dum tri jar'o'j, mi opini'as.

ELVSTED
(rigard'as ŝi'n iom ne'cert'e) Ejlert Løvborg? Jes — li far'as.

HEDDA
Ĉu vi kon'is li'n jam ĉi tie en la urb'o?

ELVSTED
Apenaŭ. Nu ja, — de nom'o, kompren'ebl'e.

HEDDA
Sed tie nord'e, — li do ven'is en vi'a'n dom'o'n?

ELVSTED
Jes li vizit'is ni'n ĉiu'n tag'o'n. Li dev'is ja leg'i kun la infan'o'j. Ĉar laŭ'temp'e mi sol'a ne kapabl'is ĉio'n far'i.

HEDDA
Ne, kompren'ebl'e. — Kaj vi'a edz'o —? Li ver'ŝajn'e oft'e vojaĝ'as?

ELVSTED
Jes. Sinjor'in'o, — ne Hedda, — vi kompren'as, ke kiel notari'o li dev'as oft'e vojaĝ'i ĉirkaŭ'e en la distrikt'o.

HEDDA
(apog'ant'e si'n al la seĝ'brak'o) Te'a, — kompat'ind'a, dolĉ'a Te'a, — nun vi ĉio'n rakont'u al mi, — tiel kiel est'as.

ELVSTED
Jes, kaj jen vi demand'u.

HEDDA
Kia ver'e est'as vi'a edz'o, Te'a? Mi pens'as, — kia en — ĉiu'tag'a'j rilat'o'j. Ĉu li trakt'as vi'n bon'e?

ELVSTED
(evit'em'e) Li cert'e mem kred'as, ke li ĉio'n plej ebl'e bon'e far'as.

HEDDA
Ŝajn'as al mi, ke li est'as tro mal'jun'a por vi. Cert'e pli ol du'dek jar'o'j'n pli mal'jun'a?

ELVSTED
(incit'it'a) Ankaŭ tio. Unu rilat'o al'don'e al ali'a. Ĉio pri li est'as por mi mal'simpati'a! Ni hav'as eĉ ne unu pens'o'n kun'e. Neni'o'n en la mond'o, — li kaj mi.

HEDDA
Sed ĉu li tamen ne iel am'as vi'n? Tiel si'a'manier'e?

ELVSTED
Ho, mi ne sci'as kio'n li sent'as. Mi ver'e nur est'as util'a por li. Kaj ne kost'as mult'e dung'i mi'n. Mi est'as mal'mult'e'kost'a.

HEDDA
Est'as mal'saĝ'e de vi.

ELVSTED
(agit'as la kap'o'n) Ne pov'as est'i ali'manier'e. Ne kun li. Ŝajn'e li ver'e ŝat'as neniu'n ali'a'n krom si mem. Ebl'e iom'et'e la infan'o'j'n.

HEDDA
Kaj ankaŭ Ejlert Løvborg, Te'a.

ELVSTED
(rigard'as ŝi'n) Ŝat'as Ejlert Løvborg! Kiel vi hav'as tiu'n ide'o'n?

HEDDA
Sed, kar'a, — ŝajn'as al mi, ke ĉar li send'as vi'n eĉ ĉi tie'n al la urb'o post li'n — (rid'et'as preskaŭ ne'rimark'ebl'e) Kaj krom'e vi ja mem tio'n dir'is al Tesman.

ELVSTED
(kun nervoz'a spasm'et'o) Nu do? Jes, ebl'e mi tio'n far'is. (el'dir'as kviet'e) Nu. — Pli bon'e ke mi dir'u al vi ĉio'n. Ĉar tamen mal'kaŝ'iĝ'os.

HEDDA
Sed, mi'a kar'a Te'a —?

ELVSTED
Do, mal'long'e kaj rekt'e! Mi'a edz'o tut'e ne sci'is, ke mi for'vojaĝ'is.

HEDDA
Ĉu ver'e! Vi'a edz'o neni'o'n sci'is?

ELVSTED
Kompren'ebl'e ne. Krom'e li ne est'is hejm'e. Far'is vojaĝ'o'n, ankaŭ li. Ho, mi ne plu el'ten'is, Hedda! Tut'e ne'ebl'e! Tiel sol'a kia mi de nun est'us tie nord'e.

HEDDA
Nu? Kaj post'e?

ELVSTED
Jen, mi pak'is kelk'a'j'n el mi'a'j aĵ'o'j. La plej neces'a'j'n. Tiel kaŝ'e. Kaj jen mi for'las'is la dom'o'n.

HEDDA
Sen'per'e?

ELVSTED
Jes. Kaj vojaĝ'is per fer'voj'o rekt'e ĉi tie'n al la urb'o.

HEDDA
Sed, mi'a kar'a, bon'a Te'a, — ke vi tio'n kuraĝ'is!

ELVSTED
(ek'star'as kaj paŝ'as sur la plank'o) Nu ja, kio'n en la tut'a mond'o mi ali'e far'us!

HEDDA
Sed kio'n vi'a edz'o dir'os, kiam vi re'ven'os hejm'e'n?

ELVSTED
(ĉe la tabl'o, rigard'as ŝi'n) Tie'n nord'e'n al li?

HEDDA
Nu jes, nu jes?

ELVSTED
Tie'n nord'e'n al li mi neniam plu re'ven'os.

HEDDA
(ek'star'as kaj proksim'iĝ'as) Vi do — tut'e serioz'e, — for'vojaĝ'is de ĉio?

ELVSTED
Jes. Mi ne opini'is, ke por mi est'as io ali'a far'ebl'a.

HEDDA
Kaj — ke vi for'ir'is tiel tut'e mal'sekret'e.

ELVSTED
Ho, ti'aĵ'o'n oni tamen ne pov'as ten'i sekret'a.

HEDDA
Sed kio'n vi pens'as, ke hom'o'j dir'os pri vi, Te'a?

ELVSTED
Kar'a Di'o, ili dir'u, kio'n ili vol'as. (sid'ig'as si'n inert'e kaj pez'e sur la sof'o'n) Ĉar mi far'is neni'o'n ali'a'n ol kio'n mi dev'is far'i.

HEDDA
(post mal'long'a paŭz'o) Kio'n vi nun intenc'as far'i? Kiu'n okup'o'n vi vol'as komenc'i?

ELVSTED
Tio'n mi ankoraŭ ne sci'as. Mi nur sci'as ke mi dev'as viv'i tie, kie Ejlert Løvborg viv'as. — Se mi do plu'viv'u.

HEDDA
(pren'as seĝ'o'n de ĉe la tabl'o, ek'sid'as ĉe ŝi kaj frot'et'as ŝi'a'j'n man'o'j'n) Vi Te'a, — kiel est'iĝ'is tiu — tiu amik'ec'o — inter vi kaj Ejlert Løvborg?

ELVSTED
Nu, evolu'is tiel iom post iom. Mi ek'hav'is kvazaŭ i'a'n influ'o'n sur li'n.

HEDDA
Nu?

ELVSTED
Li for'met'is si'a'j'n antaŭ'a'j'n kutim'o'j'n. Ne ĉar mi pet'is li'n pri tio. Ĉar tio'n mi neniam kuraĝ'is far'i. Sed li cert'e not'is, ke ti'aĵ'o'j'n mi ne em'is. Kaj tial li ili'n for'las'is.

HEDDA
(kaŝ'as spontan'a'n mok'rid'o'n) Vi do re'star'ig'is li'n — kiel oni dir'as, — vi, et'a Te'a.

ELVSTED
Jes, tio'n li almenaŭ mem dir'as. Kaj li — si'a'vic'e, — li far'is i'a'n ver'a'n hom'o'n el mi. Lern'ig'is mi'n pens'i — kaj kompren'i i'o'n kaj tio'n.

HEDDA
Ĉu li leg'is ankaŭ kun vi?

ELVSTED
Ne preciz'e leg'is. Sed li parol'is kun mi. Parol'is pri sen'fin'e profund'a'j pens'o'j. Kaj post'e ven'is tiu rav'a, feliĉ'a temp'o, kiam mi part'o'pren'is li'a'n labor'o'n! Kiam mi permes'iĝ'is help'i li'n!

HEDDA
Do, tio'n vi pov'is?

ELVSTED
Jes. Kiam li i'o'n skrib'is, ni dev'is ĉiam labor'i kun'e.

HEDDA
Do, kiel du bon'a'j kamarad'o'j.

ELVSTED
(vigl'ec'e) Kamarad'o'j! Jes, imag'u, Hedda — tiel ankaŭ li nom'is ni'n! — Ho, mi dev'us ja sent'i mi'n kor'eg'e ĝoj'a. Sed eĉ tio'n mi ne pov'as. Ĉar mi ja ne sci'as, ĉu tio daŭr'os kun la temp'o.

HEDDA
Ĉu vi'a fid'o al li ne est'as pli fort'a ol tio?

ELVSTED
(pez'e) Vir'in'a ombr'o star'as inter Ejlert Løvborg kaj mi.

HEDDA
(rigard'as ŝi'n intens'e) Kiu tiu est'us?

ELVSTED
Mi ne sci'as. Iu aŭ ali'a de — de li'a pas'int'ec'o. Iu kiu'n li ver'ŝajn'e neniam forges'as.

HEDDA
Kio'n li dir'is — pri tio?

ELVSTED
Nur unu foj'o'n — preter'pas'e — li alud'is.

HEDDA
Do! Kaj kio'n li jen dir'is?

ELVSTED
Li dir'is, ke kiam ili dis'iĝ'is, tiam ŝi vol'us paf'i li'n per pistol'o.

HEDDA
(mal'varm'e, si'n'reg'e) Ho ĉu! Ti'aĵ'o'n oni ne kutim'as far'i ĉi tie.

ELVSTED
Ne. Kaj tial mi kred'as, ke est'as la ruĝ'har'a kant'ist'in'o, kun kiu li dum temp'o —

HEDDA
Jes, pov'as est'i.

ELVSTED
Ĉar mi memor'as, ke oni dir'is pri ŝi, ke ŝi kun'port'is ŝarg'it'a'j'n arm'il'o'j'n.

HEDDA
Nu, — do kompren'ebl'e est'as ŝi.

ELVSTED
(tord'as la man'o'j'n) Jes, sed pens'u, Hedda, — nun mi aŭd'as, ke tiu kant'ist'in'o, — ŝi est'as de'nov'e en la urb'o! Ho, — mi est'as tut'e mal'esper'a —

HEDDA
(ek'rigard'as al la mal'antaŭ'a ĉambr'o) Ts! Tesman ven'as. (ek'star'as kaj flustr'as) Te'a, — ĉio dev'as rest'i inter vi kaj mi.

ELVSTED
(ek'salt'as) Ho jes, — jes! Pro Di'o —!

(Jørgen Tesman, kun leter'o en la man'o, ven'as de dekstr'e tra la mal'antaŭ'a ĉambr'o.)

TESMAN
Jen, — nun la epistol'o est'as pret'e verk'it'a.

HEDDA
Est'as ja bon'e. Sed sinjor'in'o Elvsted jam vol'as for'ir'i, mi kred'as. Atend'u iom'et'e. Mi akompan'os al la ĝarden'pord'eg'o.

TESMAN
Jen, Hedda, — ebl'e Bert'e pov'as eksped'i tiu'n ĉi?

HEDDA
(pren'as la leter'o'n) Mi dir'os al ŝi.

(Bert'e ven'as de la antaŭ'ĉambr'o.)

Bert'e
Asesor'o Brack ven'is, kaj dir'as, ke li dezir'as vizit'i la ge'sinjor'o'j'n.

HEDDA
Jes, pet'u la asesor'o'n bon'vol'e en'ven'i. Kaj, jen — met'u tiu'n ĉi leter'o'n en la poŝt'kest'o'n.

Bert'e
(pren'as la leter'o'n) Jes, Sinjor'in'o.

(Ŝi mal'ferm'as la pord'o'n por asesor'o Brack kaj mem el'ir'as. La asesor'o est'as 45 jar'a sinjor'o. Dik'trunk'a, sed de bon'a statur'o kaj kun elast'a'j mov'o'j. La vizaĝ'o est'as rond'a, sed kun nobl'a profil'o. La har'o'j est'as tond'it'a'j mal'long'a'j kaj est'as preskaŭ ankoraŭ nigr'a'j kaj zorg'e friz'it'a'j. Okul'o'j viv'ec'e lud'ant'a'j. Brov'o'j dik'a'j. Sam'e la lip'har'o'j, kun tond'it'a'j pint'o'j. Li port'as elegant'a'n promen'a'n kostum'o'n, tamen iom tro jun'ec'a por li'a aĝ'o. Li uz'as naz'pinĉ'il'o'n, kiu'n li foj'e kaj re'foj'e las'as pend'i.)

Asesor'o BRACK
(kun la ĉapel'o en la man'o; salut'as) Ĉu oni kuraĝ'as far'i vizit'o'n tiom fru'e en la tag'o?

HEDDA
Kompren'ebl'e oni kuraĝ'as.

TESMAN
(prem'as li'a'n man'o'n) Ĉiam bon'ven'a vi est'u. (prezent'as) Asesor'o Brack — sinjor'in'o Rysing —

HEDDA
Oho —!

BRACK
(reverence) Ah, — tre'eg'e ĝoj'ig'as mi'n —

HEDDA
(rigard'as li'n kaj rid'as) Est'as ver'e amuz'e rigard'ad'i vi'n dum hel'a tag'o, asesor'o!

BRACK
Ŝanĝ'ig'it'a — vi ebl'e trov'as?

HEDDA
Jes, iom'et'e pli jun'a, ŝajn'as al mi.

BRACK
Dank'as komplez'e.

TESMAN
Sed kio'n vi dir'as pri Hedda! Ĉu? Ĉu ŝi ne aspekt'as flor'ant'e? Ŝi rekt'e —

HEDDA
Ho, las'u nun mi'n ne'tuŝ'it'a. Prefer'e dank'u la asesor'o'n pro la pen'o, kiu'n li hav'is —

BRACK
Nu, nu, — est'is por mi nur'a plezur'o —

HEDDA
Jes vi est'as fidel'a est'aĵ'o. Sed por mi'a amik'in'o urĝ'as for'ir'i. Ĝis re'vid'o, asesor'o. Mi baldaŭ re'ven'os.

(Reciprok'a'j salut'o'j. Sinjor'in'o Elvsted kaj Hedda el'ir'as tra la antaŭ'ĉambr'a pord'o.)

BRACK
Nu, — ĉu vi'a edz'in'o est'as sufiĉ'e kontent'a —?

TESMAN
Jes, ni ne pov'as sufiĉ'e dank'i vi'n. Konsent'it'e ke — iom'a ŝanĝ'o est'os neces'a, mi aŭd'as. Kaj io kaj io mank'as. Far'iĝ'os neces'e hav'ig'i al'don'e kelk'a'j'n aĵ'o'j'n.

BRACK
Nu do? Ver'e?

TESMAN
Sed pri tio vi ne est'u ĝen'at'a. Hedda dir'is, ke ŝi mem vol'as aranĝ'i pri tio kio mank'as. — Sed ĉu ni ne sid'iĝ'u? Ĉu?

BRACK
Dank'o'n, moment'o'n. (ek'sid'as ĉe la tabl'o) Est'as io, pri kio mi vol'us parol'i kun vi, kar'a Tesman.

TESMAN
Nu? Aha, mi kompren'as! (ek'sid'as) Est'as ver'ŝajn'e la serioz'a part'o de la festen'o, kiu nun komenc'as. Ĉu ?

BRACK
Nu, tiu'j mon'afer'o'j ankoraŭ ne tiom urĝ'as. Krom'e mi dezir'us, ke ni est'us ni'n aranĝ'int'a'j iom pli simpl'e.

TESMAN
Sed tio ja tut'e ne dec'us! Pens'u do pri Hedda, kar'a! Vi kiu kon'as ŝi'n tiel bon'e —. Ne ebl'is ja propon'i al ŝi tut'e et'burĝ'a'j'n ĉirkaŭ'aĵ'o'j'n!

BRACK
Ne, ne, — est'as ja tio la dilem'o.

TESMAN
Kaj — feliĉ'e — ne pov'as long'e daŭr'i, ĝis mi est'os nom'it'a profesor'o.

BRACK
Nu, jen vid'u, — tia'j afer'o'j oft'e est'as long'e'daŭr'a'j.

TESMAN
Ĉu vi ebl'e aŭd'is i'o'n pli detal'e? Ĉu?

BRACK
Neni'o'n decid'it'a'n —. (inter'romp'ant'e) Sed, jen mi memor'as, — nov'aĵ'o'n, kiu'n mi pov'as rakont'i.

TESMAN
Nu?

BRACK
Vi'a iam'a amik'o, Ejlert Løvborg, re'ven'is urb'e'n.

TESMAN
Tio'n mi jam sci'as.

BRACK
Nu? Kie vi kapt'is tiu'n sci'ig'o'n?

TESMAN
Ŝi tio'n rakont'is, la sinjor'in'o, kiu el'ir'is kun Hedda.

BRACK
Nu tiel. Kiel ŝi nom'iĝ'as? Mi ne bon'e aŭd'is —

TESMAN
Sinjor'in'o Elvsted.

BRACK
Aha, — do la edz'in'o de la notari'o. Jes, — est'as ja ĉe ili, ke li rest'ad'is.

TESMAN
Kaj pens'u, — kun ĝoj'o mi aŭd'as, ke li re'far'iĝ'is tut'e bon'kondut'a hom'o!

BRACK
Jes, oni ja tio'n pretend'as.

TESMAN
Kaj laŭ'dir'e li ankaŭ est'as el'don'int'a nov'a'n libr'o'n. Ĉu?

BRACK
Jes ja, ver'e!

TESMAN
Kaj ĝi ankaŭ vek'is atent'o'n!

BRACK
Eĉ eg'e ne'ordinar'a'n atent'o'n ĝi vek'is!

TESMAN
Imag'u, — ĉu tio ne est'as ĝoj'ig'e aŭd'i? Li, kun si'a'j mir'ind'a'j talent'o'j —. Mi est'is sen'esper'e konvink'it'a, ke li komplet'e perd'iĝ'is por ĉiam.

BRACK
Tio est'is ja la ĝeneral'a opini'o pri li.

TESMAN
Sed mi ne pov'as imag'i, kio'n li nun vol'as komenc'i! De kio li do nun post'e viv'u? Ĉu?

(Hedda dum la last'a'j vort'o'j en'ven'is tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o.)

HEDDA
(al Brack, rid'as mok'e) Tesman ĉiam kun'port'as zorg'o'j'n pri la en'spez'o'j por viv'i.

TESMAN
Nu Di'o, — ni sid'as ĉi tie parol'ant'e pri tiu kompat'ind'a Ejlert Løvborg.

HEDDA
(rapid'e rigard'as li'n) Nu tiel? (ek'sid'as sur la apog'seĝ'o'n apud la forn'o, kaj demand'as indiferent'e) Kio est'as al li?

TESMAN
Ja, — la hered'o'n li cert'e jam for'uz'is antaŭ long'e. Kaj nov'a'n libr'o'n li apenaŭ pov'as skrib'i ĉiu'n jar'o'n. Ĉu? Nu, — kaj jen mi ver'e demand'as, kio far'iĝ'os el li?

BRACK
Pri tio mi pov'us ebl'e iom inform'i vi'n.

TESMAN
Do?

BRACK
Vi dev'as memor'i, ke li hav'as parenc'o'j'n kun ne mal'grand'a influ'o.

TESMAN
Ho, bedaŭr'ind'e, — la parenc'o'j, ili al li ja turn'is la dors'o'n.

BRACK
Iam ili nom'is li'n la esper'o de la famili'o.

TESMAN
Jes ja, iam! Sed tiu'n esper'o'n li ja mem perd'ig'is.

HEDDA
Kiu sci'as? (rid'et'as) Nord'e ĉe la notari'o Elvsted ili ja re'star'ig'is li'n —

BRACK
Kaj al'don'e tiu libr'o, kiu el'don'iĝ'is —

TESMAN
Bon'e, bon'e, Di'o permes'u, ke ili ver'e li'n help'u al io aŭ ali'a. Mi ĵus skrib'is al li leter'o'n. Hedda, mi invit'is li'n ĉe ni hodiaŭ vesper'e.

BRACK
Tamen kar'a, vi part'o'pren'os ja mi'a'n fraŭl'o'festen'o'n ĉi'vesper'e. Tio'n vi ja promes'is sur la kaj'o ĉi'nokt'e.

HEDDA
Ĉu vi tio'n forges'is, Tesman?

TESMAN
Jes ver'e, tio'n mi forges'is.

BRACK
Ceter'e vi pov'as est'i trankvil'a, kaj fid'i ke li ne ven'os.

TESMAN
Kial vi tio'n supoz'as? Ĉu?

BRACK
(iom hezit'ant'e, ek'star'as kaj apog'as la man'o'j'n sur la seĝ'dors'o) Kar'a Tesman —. Kaj ankaŭ vi, Sinjor'in'o —. Mi ne pov'as las'i vi'n en ne'sci'o pri io, kio — kio —

TESMAN
Kio koncern'as Ejlert —?

BRACK
Ambaŭ vi'n; vi'n kaj li'n.

TESMAN
Sed, kar'a asesor'o, dir'u do!

BRACK
Vi dev'as antaŭ'vid'i, ke vi'a en'ofic'iĝ'o ebl'e ne okaz'os tiom fru'e, kiom vi dezir'as kaj atend'as.

TESMAN
(ek'salt'as mal'trankvil'e) Ĉu io inter'ven'is? Ĉu?

BRACK
La en'ofic'iĝ'o por la posten'o est'os ebl'e sub'met'at'a al konkur'o —

TESMAN
Konkur'o! Jen imag'u, Hedda!

HEDDA
(du'on'kuŝ'ig'as si'n pli mal'antaŭ'e'n en la seĝ'o) Aha, jen, jen!

TESMAN
Sed kun kiu do! Ver'e ne kun —?

BRACK
Jes, ĝust'e. Kun Ejlert Løvborg.

TESMAN
(kun'frap'as la man'o'j'n) Ne, ne, — tio ĉi est'as ja tut'e ne'pens'ebl'a! Tut'e ne'ebl'a! Ĉu?

BRACK
Hm, — tamen ni tio'n do ebl'e spert'os.

TESMAN
Sed, sed asesor'o Brack, — est'us ne'kred'ebl'a sen'konsider'o kontraŭ mi! (agit'as per la brak'o'j) Jes, ĉar — konsider'u, — mi est'as edz'iĝ'int'a hom'o! Ni ja ge'edz'iĝ'is sub tiu'j perspektiv'o'j, Hedda kaj mi. Akir'is pez'a'n ŝuld'o'n. Prunt'e'pren'is mon'o'n eĉ de onkl'in'o Julle. Ĉar, Di'o mi'a, — mi ja preskaŭ ricev'is promes'o'n pri la posten'o. Ĉu?

BRACK
Nu, nu, nu, — la posten'o'n vi probabl'e ricev'os. Sed nur post konkur'o.

HEDDA
(sen'mov'a en la apog'seĝ'o) Imag'u, Tesman, — est'os kvazaŭ ia sport'o.

TESMAN
Sed, plej kar'a Hedda, kiel vi pov'as trakt'i tio'n ĉi tiel sen'zorg'e!

HEDDA
(kiel antaŭ'e) Tio'n mi tut'e ne far'as. Mi ver'e est'as streĉ'e interes'it'a pri la rezult'o.

BRACK
Ĉiu'okaz'e, sinjor'in'o Tesman, est'as bon'e, ke vi nun sci'u, kiel stat'as la afer'o'j, — jam antaŭ ol vi komenc'os aĉet'ad'i, pri kio vi minac'as, kiel mi aŭd'is.

HEDDA
Tio ĉi pov'as neniu'n ŝanĝ'o'n far'i.

BRACK
Nu tiel? Tio est'as ali'a afer'o. Adiaŭ! (al Tesman) Kiam mi far'os mi'a'n post'tag'mez'a'n promen'ad'o'n, mi en'rigard'os por vi'n serĉ'i.

TESMAN
Ho, jes ja, — el tio ĉi mi ne vid'as voj'o'n, nek el'e'n nek en'e'n.

HEDDA
(kuŝ'ant'a, antaŭ'e'n'streĉ'as la man'o'n) Adiaŭ, Asesor'o. Kaj bon'ven'o'n re'e'n.

BRACK
Kor'a'n dank'o'n. Adiaŭ, adiaŭ.

TESMAN
(akompan'as li'n al la pord'o) Adiaŭ, kar'a Asesor'o! Mi ver'e pet'as vi'n pardon'i — (Asesor'o Brack el'ir'as tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o)

TESMAN
(paŝ'as tie'n re'e'n sur la plank'o) Ho, Hedda, — oni neniam dev'us risk'i en'penetr'i la fabel'o'land'o'n. Ĉu?

HEDDA
(rigard'as li'n rid'et'ant'e) Ĉu vi tio'n far'as?

TESMAN
Ho jes, — ne ebl'as ne'i, — est'is fabel'risk'e edz'iĝ'i kaj aĉet'i dom'o'n kun nur'a'j ne'cert'a'j perspektiv'o'j.

HEDDA
Vi ebl'e prav'as.

TESMAN
Nu, — ni'a'n ŝat'ind'a'n hejm'o'n ni tamen hav'as, Hedda! Imag'u, — la hejm'o'n, pri kiu ni kun'e rev'ad'is. Rev'e fantazi'ad'is mi dir'us. Ĉu?

HEDDA
(ek'star'as mal'rapid'e kaj lac'e) La inter'konsent'o est'is, ke ni viv'u festen'e. Grand'sinjor'e.

TESMAN
Jes, bon'a Di'o, — kiom mi antaŭ'ĝoj'is al tio! Imag'u, — vid'i vi'n kiel mastr'in'o'n, — en elekt'it'a rond'o! Ĉu? — Jes ja, — inter'temp'e ni du dev'as el'ten'i kun'e en sol'ec'o, Hedda. Nur foj'e vid'i onkl'in'o'n Julle ĉe ni. — Ho vi, kiu dev'us spert'i i'o'n ali'a'n — i'o'n tut'e ali'a'n —!

HEDDA
Livre-vest'it'a'n serv'ist'o'n mi kompren'ebl'e unu'e ne ricev'os.

TESMAN
Ho ne, — bedaŭr'ind'e. Dung'i serv'ist'o'n, — vid'u, pri tio ne ebl'as pens'i.

HEDDA
Kaj la rajd'ĉeval'o'n, kiu'n mi hav'us —

TESMAN
(tim'ig'it'a) La rajd'ĉeval'o'n!

HEDDA
— pri ĝi mi cert'e nun eĉ ne plu kuraĝ'as pens'i.

TESMAN
Ne, Di'o gard'u mi'n, — est'as ja mem'kompren'ebl'e!

HEDDA
(paŝ'as sur la plank'o) Nu — per unu afer'o mi almenaŭ pov'as mi'n ĝoj'ig'i dum'e.

TESMAN
(ĝoj'e) Ho, Di'o ben'at'a, dank'o'n! Kaj kio est'as do tio, Hedda? Ĉu?

HEDDA
(ĉe la pord'o, rigard'as li'n kun kaŝ'at'a mok'o) Mi'a'j pistol'o'j, — Jørgen.

TESMAN
(tim'ig'at'e) La pistol'o'j!

HEDDA
(kun glaci'a'j okul'o'j) La pistol'o'j de general'o Gabler.

(Ŝi el'ir'as tra la mal'antaŭ'a ĉambr'o mal'dekstr'e'n.)

TESMAN
(kur'as al la pord'apertur'o kaj vok'as post ŝi) Ne, Di'o ben'u vi'n, plej kar'a Hedda, — ne tuŝ'u tiu'j'n danĝer'a'j'n objekt'o'j'n! Pro mi, Hedda! Ĉu?

Du'a Akt'o

(La sam'a ĉambr'o de ge'sinjor'o'j Tesman, sed la pian'o est'as el'met'it'a; kaj elegant'a, et'a skrib'o'tabl'o est'as tie lok'ig'it'a anstataŭ'e. Ĉe la sof'o mal'dekstr'e est'as met'it'a mal'grand'a tabl'o. La plej'mult'a'j flor'buked'o'j est'as for'port'it'a'j. La buked'o de sinjor'in'o Elvsted star'as sur pli grand'a tabl'o iom antaŭ'e sur la plank'o. — Est'as post'tag'mez'o.)

(Hedda, vest'it'a por akcept'ad'o, est'as sol'a en la ĉambr'o. Ŝi star'as ĉe la mal'ferm'a vitr'a pord'o ŝarg'ant'e revolver'pistol'o'n. Ali'a egal'a kuŝ'as en mal'ferm'it'a pistol'skatol'o sur la skrib'o'tabl'o.)

HEDDA
(rigard'as mal'supr'e'n en la ĝarden'o'n kaj kri'as) Bon'a'n tag'o'n, sinjor'o Asesor'o!

BRACK
(aŭd'at'a de mal'supr'e iom for'e) Dank'o'n, sam'e, sinjor'in'o Tesman!

HEDDA
(supr'e'n'lev'as la pistol'o'n kaj cel'um'as) Nun mi paf'as vi'n, sinjor'o Brack!

BRACK
(kri'as de tie) Ne — ne — ne! Ne star'u tiel cel'um'ant'e ĝust'e al mi!

HEDDA
Tio rezult'as el ŝtel'ir'o laŭ sekret'a voj'o! (ŝi paf'as)

BRACK
(pli proksim'e) Ĉu vi est'as tut'e frenez'a —!

HEDDA
Ho, Di'o, — ĉu ebl'e mi traf'is vi'n?

BRACK
(ankoraŭ ekster'e) Ĉes'u pri tiu'j stult'aĵ'o'j!

HEDDA
Do, en'ven'u, Asesor'o.

(Asesor'o Brack, vest'it'a por sinjor'a festen'o, en'ven'as tra la vitr'a pord'o. Li port'as mal'pez'a'n mantel'o'n sur la brak'o.)

BRACK
Pro diabl'o, — ĉu vi ankoraŭ far'as tiu'n sport'o'n? Al kio vi paf'as?

HEDDA
Ho, mi nur star'as tiel paf'ant'e en la blu'a'n aer'o'n.

BRACK
(zorg'e pren'as la pistol'o'n el ŝi'a man'o) Pardon'u, Sinjor'in'o. (rigard'as ĝi'n) Aha, tiu'n ĉi, — tiu'n mi bon'e kon'as. (ĉirkaŭ'rigard'as) Kie ni hav'as la skatol'o'n? Nu, jen. (met'as la pistol'o'n en'e'n kaj ferm'as) Ĉar nun ni sufiĉ'e ŝerc'is hodiaŭ.

HEDDA
Sed kar'a Di'o, pri kio vi vol'as ke mi okup'iĝ'u?

BRACK
Ĉu vi ne akcept'is vizit'ant'o'j'n?

HEDDA
(ferm'as la vitr'a'n pord'o'n) Eĉ ne unu. Ĉiu'j la intim'a'j ver'ŝajn'e ankoraŭ est'as en la kamp'ar'o.

BRACK
Kaj ebl'e ankaŭ Tesman ne est'as hejm'e?

HEDDA
(ĉe la skrib'o'tabl'o, met'as la pistol'skatol'o'n en la tir'kest'o'n) Ne. Tuj post kiam li manĝ'is, li kur'is al la onkl'in'o'j. Ĉar li ne atend'is vi'n tiel fru'e.

BRACK
Hm, — domaĝ'e ke mi ne tio'n suspekt'is. Est'is stult'e de mi.

HEDDA
(turn'as la kap'o'n kaj rigard'as li'n) Kial stult'e?

BRACK
Nu, ĉar tial mi est'us ven'int'a ĉi tie'n ankoraŭ iom — pli fru'e.

HEDDA
(paŝ'as trans la plank'o'n) Nu ja, sed tiam vi tut'e ne est'us iu'n renkont'ant'a. Ĉar mi est'is en mi'a ĉambr'o ŝanĝ'ant'e vest'o'j'n post la tag'manĝ'o.

BRACK
Kaj ne trov'iĝ'as et'a pord'o'fend'o, tra kiu oni pov'us inter'trakt'i?

HEDDA
Vi ja forges'is tia'n aranĝ'i.

BRACK
Jen, ankaŭ tio est'is stult'a de mi.

HEDDA
Nu, do ni sid'iĝ'u ĉi tie. Kaj atend'u. Ĉar Tesman ver'ŝajn'e ne re'ven'os hejm'e'n tiom fru'e.

BRACK
Nu do, kar'a Di'o, mi est'u pacienc'a.

(Hedda sid'ig'as si'n en la sof'o'angul'o'n. Brack met'as si'a'n mantel'o'n super la dors'o'n de la plej proksim'a seĝ'o kaj ek'sid'as, sed daŭr'e ten'as la ĉapel'o'n en la man'o. Mal'long'a paŭz'o. Ili rigard'as unu la ali'a'n.)

HEDDA
Nu?

BRACK
(per la sam'a voĉ'o) Nu?

HEDDA
Est'as mi, kiu demand'is unu'e.

BRACK
(klin'as si'n iom antaŭ'e'n) Do, ni permes'u al ni et'a'n, agrabl'a'n babil'ad'o'n, sinjor'in'o Hedda.

HEDDA
(kuŝ'ig'as si'n iom pli mal'antaŭ'e'n en la sof'o) Ĉu ne ŝajn'as al vi, ke est'as kvazaŭ etern'ec'o post kiam ni last'e kun'parol'is? — Nu, la rimark'o'j preter'pas'ant'e hieraŭ vesper'e kaj hodiaŭ maten'e — mi ne grav'e konsider'as.

BRACK
Sed tiel inter ni du? — Du sol'a'j vi alud'as?

HEDDA
Nu jes. Proksim'um'e.

BRACK
Ĉiu'n op'a'n tag'o'n mi ir'is sopir'ant'e, ke vi baldaŭ bon'e re'ven'us hejm'e'n.

HEDDA
Kaj eĉ mi la tut'a'n temp'o'n sopir'is pri la sam'a.

BRACK
Vi? Ver'e, sinjor'in'o Hedda? Kaj mi, kiu kred'is, ke vi tiom bon'e amuz'iĝ'is dum la vojaĝ'o!

HEDDA
Ho, jen kred'u!

BRACK
Sed tio'n Tesman ĉiam skrib'is.

HEDDA
Jes li! Ĉar li ja trov'as, ke est'as por li plej ŝat'ind'e ĉirkaŭ'flar'i en la libr'ej'o'j. Kaj hav'i ŝanc'o'n sid'i kopi'ant'e mal'nov'a'j'n pergamen'foli'o'j'n, — aŭ i'o'n tia'n.

BRACK
(iom malic'e) Nu, tio est'as ja li'a task'o en la viv'o. Almenaŭ part'e.

HEDDA
Jes, tio ja est'as. Kaj tiam oni kompren'ebl'e —. Sed por mi! Ho ne, kar'a Asesor'o, — por mi est'is terur'e ted'e.

BRACK
(simpati'ant'e) Ĉu ver'e vi tio'n dir'as? Tut'e serioz'e?

HEDDA
Jes, vi pov'as ja mem imag'i —! Tiel tut'e du'on'a'n jar'o'n neniam renkont'i hom'o'n, kiu iom kon'as ni'a'n rond'o'n. Kaj kun kiu oni pov'as parol'i pri ni'a'j propr'a'j afer'o'j.

BRACK
Ne, ne, — ankaŭ mi sent'us tio'n mank'o.

HEDDA
Kaj al'don'e tio, kio est'as la plej ne'toler'ebl'a —

BRACK
Nu?

HEDDA
— ĉiam kaj etern'e est'i dev'ig'at'a pas'i la tag'o'j'n kun'e kun — kun unu sol'a kaj la sam'a —

BRACK
(kap'klin'as sam'opini'ant'e) Kaj fru'e kaj mal'fru'e, — jes. Imag'u, — je ĉiu'j okaz'o'j.

HEDDA
Mi dir'is: ĉiam kaj etern'e.

BRACK
Jen kompren'it'e. Sed kun ni'a dec'a Tesman mi opini'as, ke oni dev'us kapabl'i —

HEDDA
Tesman est'as — fak'ul'o, kar'a.

BRACK
Sen'diskut'e.

HEDDA
Kaj kun fak'ul'o'j ne est'as amuz'e vojaĝ'i. Almenaŭ ne dum'long'e.

BRACK
Eĉ ne — kun la fak'ul'o, kiu'n oni am'as?

HEDDA
Hu, — ne uz'u tiu'n suker'glu'a'n vort'o'n!

BRACK
(ek'mir'as) Jen kio, sinjor'in'o Hedda?

HEDDA
(du'on'e rid'ant'e, du'on'e ĉagren'it'a) Jes, vi prov'u tio'n, vi! Aŭd'i pri kultur'histori'o fru'e kaj mal'fru'e —

BRACK
Ĉiam kaj etern'e —

HEDDA
Jes — jes — jes! Kaj pri tiu hejm'a industri'o en la mez'epok'o —! Tio est'as ja la plej monstr'a!

BRACK
(rigard'as ŝi'n esplor'ant'e) Sed dir'u al mi, — kiel dev'as mi kompren'i ke —? Hm —

HEDDA
Ke far'iĝ'is par'o de mi kaj Jørgen Tesman, vi alud'as?

BRACK
Nu ja, esprim'u ni'n tiel.

HEDDA
Bon'a Di'o, ĉu vi do trov'as tio'n strang'a?

BRACK
Kaj jes, kaj ne, — sinjor'in'o Hedda.

HEDDA
Mi ver'e est'is danc'int'a ĝis lac'iĝ'o, kar'a Asesor'o. Mi'a temp'o est'is pas'int'a — (sku'iĝ'as) Hu ne, — tio'n mi tamen ne dir'us. Eĉ ne tio'n pens'i!

BRACK
Al tio vi ver'dir'e hav'as neniu'n kial'o'n.

HEDDA
Ho, — kial'o'n —, (rigard'as li'n kvazaŭ kaŝ'observ'ant'e) Kaj Jørgen Tesman, — oni dev'as ja rigard'i li'n kiel bon'kondut'a'n hom'o'n en ĉiu'j rilat'o'j.

BRACK
Bon'kondut'a'n kaj fid'ind'a'n. Bon'a Di'o.

HEDDA
Kaj i'o'n rekt'e rid'ind'a'n ĉe li mi ne pov'as trov'i. Ĉu vi i'o'n tia'n trov'as?

BRACK
Rid'ind'a'n? Ne-e, — ĝust'e tio'n mi ne vol'as dir'i —

HEDDA
Do, kaj ceter'e li ja est'as tre diligent'a kolekt'ant'o? — Cert'e ebl'as, ke fin'e li tamen ating'os alt'e'n.

BRACK
(rigard'as ŝi'n iom ne'cert'e) Mi kred'is, ke vi opini'as, sam'e kiel ĉiu'j ali'a'j, ke li far'iĝ'us apart'e el'star'a vir'o.

HEDDA
(kun esprim'o de lac'ec'o) Jes, mi opini'is. — Kaj kiam li nepr'e kaj absolut'e vol'is hav'i la permes'o'n pri'zorg'i mi'n —. Mi ne sci'as, kial mi ne tio'n akcept'us.

BRACK
Ne — ne. De tiu flank'o rigard'at'e —

HEDDA
Est'is efektiv'e pli ol kio'n mi'a'j ali'a'j amik'o'j vol'is far'i, kar'a Asesor'o, tiu'j kiu'j prov'is al'tir'i mi'a'n favor'o'n.

BRACK
(rid'as) Nu ver'e, mi ne pov'as respond'i por ĉiu'j ali'a'j. Sed koncern'e mi'n, vi ja sci'as, ke mi ĉiam sub'ten'is iu'n — iu'n respekt'o'n por la ge'edz'a lig'o. Ja tiel ĝeneral'e, sinjor'in'o Hedda.

HEDDA
(ŝerc'ant'e) Ho, mi ver'e neniam nutr'is mi'n per esper'o'j koncern'e vi'n.

BRACK
Ĉio, kio'n mi dezir'as, est'as bon'a, intim'a rond'o, en kiu mi pov'as serv'i per konsil'o kaj help'o, kaj hav'as la permes'o'n en'ven'i aŭ el'ir'i kiel — kiel el'prov'it'a amik'o —

HEDDA
Amik'o de la edz'o en la dom'o vi sugest'as?

BRACK
(klin'as si'n) Por dir'i la ver'o'n, — prefer'e de la sinjor'in'o. Sed krom'e ankaŭ de la edz'o, kompren'ebl'e. Sci'u, — tia — dir'u tri'angul'a rilat'o, — ĝi est'as fund'e grand'a komfort'o por ĉiu'j part'o'j.

HEDDA
Jes, mi oft'e sopir'is hav'i tri'a'n ul'o'n dum la vojaĝ'o. Hu, — sid'i nur du sol'a'j en la kupe'o —!

BRACK
Feliĉ'e la nupt'o'vojaĝ'o est'as nun fin'it'a —

HEDDA
(sku'as la kap'o'n) Evident'e la vojaĝ'o est'os long'a, — long'a ankoraŭ. Mi nur ating'is halt'ej'o'n dum'vojaĝ'e.

BRACK
Nu, do oni el'salt'as. Kaj iom si'n distr'as, sinjor'in'o Hedda.

HEDDA
Mi neniam el'salt'os.

BRACK
Ver'e ne?

HEDDA
Ne. Ĉar ĉiam ĉe'est'as iu, kiu —

BRACK
(rid'ant'e) — kiu rigard'as ies krur'o'j'n, vi alud'as?

HEDDA
Jes ĝust'e.

BRACK
Nu, sed, bon'a Di'o —

HEDDA
(kun de'turn'ant'a man'sving'o) Mi ne ŝat'as tio'n. — En tia okaz'o mi prefer'e rest'as sid'ant'a, — kie mi fin'e trov'iĝ'as. En sol'a du'op'o.

BRACK
Nu, sed jen en'ven'as tri'a person'o al la par'o.

HEDDA
Nu jes, — tio est'as io tut'e ali'a!

BRACK
El'prov'it'a, kompren'em'a amik'o —

HEDDA
— plezur'ig'a en ĉiu'j viv'ec'a'j sfer'o'j —

BRACK
— kaj tut'e ne est'ant'e fak'ul'o!

HEDDA
(kun aŭd'ebl'a ĝem'spir'o) Jes, tio est'us ja efektiv'e mal'ŝarĝ'o.

BRACK
(aŭd'as ke iu mal'ferm'as la en'ir'ej'pord'o'n, kaj rigard'as tie'n) La tri'angul'o format'a.

HEDDA
(mal'laŭt'e) Kaj jen la trajn'o plu'e'n vetur'as.

(Jørgen Tesman, en griz'a promen'ad'kostum'o kaj kun mol'a felt'a ĉapel'o, en'ven'as tra la antaŭ'ĉambr'o. Li hav'as plur'a'j'n ne'bind'it'a'j'n libr'o'j'n sub la brak'o kaj en la poŝ'o'j.)

TESMAN
(ir'as al la tabl'o apud la sof'o en la angul'o) Puf, — ver'e est'is varm'e kun'tir'i, — ĉio'n ĉi. (de'met'as la libr'o'j'n) Mi eĉ ŝvit'as, Hedda. Jen, jen, — vi jam al'ven'is, kar'a Asesor'o? Ĉu? Tio'n Bert'e ne menci'is.

BRACK
(ek'star'as) Mi ir'is tra la ĝarden'o.

HEDDA
Kia'j'n libr'o'j'n vi kun'port'as?

TESMAN
(star'as foli'um'ant'e) Est'as nov'a'j scienc'fak'a'j verk'o'j, kiu'j'n mi nepr'e dev'as hav'i.

HEDDA
Fak'a'j verk'o'j?

BRACK
Aha, est'as fak'a'j verk'o'j, sinjor'in'o Tesman.

(Brack kaj Hedda inter'ŝanĝ'as kompren'em'a'n rid'et'o'n.)

HEDDA
Ĉu vi bezon'as ankoraŭ pli da fak'a'j verk'o'j?

TESMAN
Jes, kar'a Hedda, el tiu'j oni neniam ek'hav'as tro. Oni dev'as ja orient'iĝ'i pri kio est'as verk'it'a kaj pres'it'a.

HEDDA
Nu ja, ver'ŝajn'e oni tio'n dev'as.

TESMAN
(serĉ'as inter la libr'o'j) Kaj, rigard'u, — jen mi kapt'is ankaŭ la nov'a'n libr'o'n de Ejlert Løvborg. (ĝi'n etend'ant'e) Ĉu vi ebl'e em'us ĝi'n rigard'i, Hedda? Ĉu?

HEDDA
Ne, mult'a'n dank'o'n. Aŭ — jes, ebl'e post'e.

TESMAN
Mi ĝi'n iom foli'um'is dum'voj'e.

BRACK
Nu, kio'n do vi opini'as — kiel fak'ul'o?

TESMAN
Mi trov'as, ke est'as strang'e kiom atent'em'e li si'n esprim'as. Tiel li neniam skrib'is antaŭ'e. (kolekt'as la libr'o'j'n) Sed nun mi vol'as en'port'i ĉio'n ĉi. Est'os plezur'o foli'um'e tranĉ'i —! Kaj jen mi ankaŭ dev'as ŝanĝ'i vest'aĵ'o'j'n. (al Brack) Ĉar ni ja ne bezon'as tuj for'ir'i? Ĉu?

BRACK
Kompren'ebl'e ne, — ne urĝ'as ankoraŭ dum long'e.

TESMAN
Do mi permes'as al mi iom da temp'o. (el'ir'as kun la libr'o'j, sed halt'as en la pord'apertur'o kaj turn'as si'n) Jen, mi memor'as, Hedda, — onkl'in'o Julle ne vizit'os vi'n ĉi'vesper'e.

HEDDA
Ĉu ne? Ĉu est'as la epizod'o kun la ĉapel'o, kiu mal'help'as?

TESMAN
Ho, tut'e ne. Kial vi pens'as tiel pri onkl'in'o Julle? Imag'u —! Sed onkl'in'o Rin'a est'as tiom mal'san'a, sci'u.

HEDDA
Tia ŝi ja ĉiam est'as.

TESMAN
Jes, sed hodiaŭ ŝi'a mal'san'o mult'e mal'bon'iĝ'is, la kompat'ind'ul'in'o.

HEDDA
Do ja, est'as konven'e, ke la ali'a rest'as ĉe ŝi. Mi dev'as rezign'i.

TESMAN
Kaj vi ne pov'as imag'i, vi, kiom ĝoj'a onkl'in'o Julle tamen est'is, — ĉar vi tiom prosper'is dum la vojaĝ'o!

HEDDA
(du'on'laŭt'e, ek'star'as) Ho, — tiu'j etern'a'j onkl'in'o'j!

TESMAN
Kio'n?

HEDDA
(ir'as al la vitr'a pord'o) Neni'o'n.

TESMAN
Nu do. (li el'ir'as tra la mal'antaŭ'a ĉambr'o kaj dekstr'e'n)

BRACK
Pri kiu ĉapel'o vi parol'is?

HEDDA
Ho, est'is epizod'o kun fraŭl'in'o Tesman ĉi'maten'e. Ŝi est'is met'int'a si'a'n ĉapel'o'n tie'n sur la seĝ'o'n. (rigard'as li'n kaj rid'et'as) Kaj mi pretend'e kred'is, ke est'as la ĉapel'o de la serv'ist'in'o.

BRACK
(sku'as la kap'o'n) Sed kar'a, bon'a sinjor'in'o Hedda, kiel vi ig'is vi'n mem tio'n far'i! Kontraŭ tiu honest'a, mal'jun'a sinjor'in'o!

HEDDA
(nervoz'a, paŝ'as trans la plank'o'n) Nu, kompren'u, — tent'o al tia kondut'o foj'e ĵet'iĝ'as sur mi'n. Kaj tiam mi ne pov'as rezist'i. (ĵet'as si'n sur la apog'seĝ'o'n ĉe la forn'o) Ho, mi ne mem sci'as, kiel tio'n eksplik'i.

BRACK
(mal'antaŭ la apog'seĝ'o) Vi ne est'as ver'e feliĉ'a, — tio est'as la kial'o.

HEDDA
(rigard'as antaŭ'e'n) Krom'e mi ne sci'as, kial mi est'u — feliĉ'a. Aŭ ebl'e vi pov'as al mi tio'n dir'i?

BRACK
Jes — inter'ali'e ĉar vi ricev'is ĝust'e tiu'n hejm'o'n, kiu'n vi dezir'is.

HEDDA
(rigard'as li'n kaj rid'as) Ĉu ankaŭ vi kred'as pri tiu dezir'histori'o?

BRACK
Ĉu do est'as neni'o en ĝi?

HEDDA
Kompren'ebl'e, — io est'as en ĝi.

BRACK
Kaj?

HEDDA
Est'as tio en ĝi, ke mi uz'is Tesman por akompan'i mi'n hejm'e'n de la vesper'a'j festen'o'j pas'int'a'n somer'o'n —

BRACK
Bedaŭr'ind'e, — ke mi ja hav'is ali'a'n voj'o'n.

HEDDA
Ver'o. Vi ja sekv'is ali'a'j'n voj'o'j'n pas'int'a'n somer'o'n.

BRACK
(rid'as) Hont'o al vi, sinjor'in'o Hedda! Nu, — sed vi kaj Tesman do?

HEDDA
Jen, hazard'e iu'n vesper'o'n ni preter'pas'is ĉi tie. Kaj Tesman, kompat'ind'ul'o, li ad'e turn'is — turn'ad'is. Ĉar li ne sci'is pri kio parol'i. Kaj mi kompat'is tiu'n mult'e'sci'ant'a'n hom'o'n —

BRACK
(rid'et'as dub'ant'e) Vi kompat'is? Hm —

HEDDA
Jes ver'e, mi far'is. Kaj jen — por li'n help'i el la embaras'o — mi hazard'e, sen'pri'pens'e dir'is ke en tiu vila'o mi ŝat'us loĝ'i.

BRACK
Ne pli ol tio?

HEDDA
Ne tiu'n vesper'o'n.

BRACK
Sed post'e do?

HEDDA
Jes. Mi'a facil'anim'ec'o kun'tir'is sekv'o'j'n, kar'a Asesor'o.

BRACK
Bedaŭr'ind'e, — tio'n far'as ni'a'j facil'anim'ec'o'j tro oft'e, sinjor'in'o Hedda.

HEDDA
Dank'o'n! Sed est'is en tiu fantazi'ad'o pri la vila'o de ministr'in'o Falk, ke Jørgen Tesman kaj mi renkont'iĝ'is en kompren'o! Tio tir'is post si fianĉ'in'iĝ'o'n kaj edz'in'iĝ'o'n kaj nupt'o'vojaĝ'o'n kaj ĉio'n. Nu ja, Asesor'o, — kiel oni stern'as, tiel oni kuŝ'as, — mi dir'us.

BRACK
Komik'e! Kaj fund'e vi neniel interes'iĝ'is pri la tut'a afer'o.

HEDDA
Ne, Di'o sci'as ke ne.

BRACK
Sed nun do? Nun, kiam ni fin'e aranĝ'is por vi hejm'ec'a'n lok'o'n?

HEDDA
Hu, — ŝajn'as al mi, ke odor'as lavend'o kaj pekl'it'a'j roz'o'j en ĉiu'j ĉambr'o'j. — Sed tiu'n odor'o'n ebl'e onkl'in'o Julle kun'port'is.

BRACK
(rid'as) Ho ne, mi prefer'e pens'as, ke est'as post'rest'o de la kar'memor'a ministr'in'o.

HEDDA
Do, io for'mort'int'a al'glu'iĝ'as. Memor'ig'as al mi bal'flor'o'j'n — post'tag'a'j'n. (inter'plekt'ant'e la man'o'j'n mal'antaŭ la nuk'o'n, du'on'kuŝ'ant'e mal'antaŭ'e'n sur la seĝ'o, kaj li'n rigard'ant'e) Ho, kar'a Asesor'o, — vi ne pov'as imag'i, kiel terur'e mi enu'os ĉi tie.

BRACK
Ĉu la viv'o ne hav'us iu'n task'o'n por ofert'i ankaŭ al vi, sinjor'in'o Hedda?

HEDDA
Task'o'n, — iu'n, kiu est'us iom al'log'a?

BRACK
Prefer'e tia'n, kompren'ebl'e.

HEDDA
Di'o sci'as, kia task'o tiu est'us. Mult'foj'e mi pri'pens'as — (inter'romp'ant'e) Sed ankaŭ tio cert'e ne ebl'as.

BRACK
Kiu sci'as? Nur dir'u.

HEDDA
Se mi pov'us ig'i Tesman far'iĝ'i politik'ist'o, jen sugest'o.

BRACK
(rid'as) Tesman! Ne, sed pens'u do, — por ti'aĵ'o'j kiel politik'o li ja tut'e ne taŭg'as — tut'e ne.

HEDDA
Ne, tio'n mi ver'e kred'as. — Sed se mi nun tamen kapabl'us puŝ'i li'n al tio?

BRACK
Pa, — kia kontent'ig'o est'us por vi en tio? Ĉar li ja ne taŭg'as. Kial vi tamen vol'as li'n al tio puŝ'i?

HEDDA
Ĉar mi enu'as, aŭd'u! (iom post'e) Ĉu vi do opini'as, ke est'us tut'e ne'ebl'e, ke Tesman far'iĝ'u ĉef'ministr'o?

BRACK
Hm, — jen, kar'a sinjor'in'o Hedda, — por tio far'iĝ'i, li dev'us unu'e est'i sufiĉ'e riĉ'a vir'o.

HEDDA
(ek'star'as sen'pacienc'a) Jen, tio est'as! Est'as tiu'j mizer'a'j kondiĉ'o'j, en kiu'j'n mi fal'is — (paŝ'as sur la plank'o) Est'as tiu'j, kiu'j ig'as la viv'o'n tiel bedaŭr'ind'a! Rekt'e rid'ind'a! — Ĉar tiel ja est'as.

BRACK
Mi fakt'e opini'as, ke la kulp'o trov'iĝ'as ali'lok'e.

HEDDA
Kie do?

BRACK
Vi neniam tra'viv'is iu'n sku'a'n vek'iĝ'o'n.

HEDDA
I'o'n serioz'a'n, vi alud'as?

BRACK
Jes, tiel oni pov'as ja ankaŭ si'n esprim'i. Sed nun ĝi ebl'e okaz'os.

HEDDA
(rekt'ig'as la nuk'o'n) Ho, vi pens'as pri la kontraŭ'aĵ'o'j rilat'e tiu'n bagatel'a'n posten'o'n de profesor'o! Sed tiu est'u la propr'a afer'o de Tesman. Pri ĝi mi ver'e ne mal'ŝpar'as pens'o'n.

BRACK
Nu — pri tiu ne. Sed kiam nun prezent'iĝ'os al vi, — kio'n oni — kiel en pomp'a stil'o — nom'as serioz'a'j'n kaj — grav'a'j'n postul'o'j'n pri respond'ec'o? (rid'et'as) Nov'a'j'n postul'o'j'n, et'a sinjor'in'o Hedda.

HEDDA
(koler'e) Silent'u! Neniam vi spert'os iu'n ti'aĵ'o'n!

BRACK
(atent'em'e) Ni inter'parol'os proksim'um'e post jar'o — maksimum'e.

HEDDA
(inter'romp'ant'e) Mi ne hav'as talent'o'n por ti'aĵ'o, sinjor'o Asesor'o. Por neni'o kun postul'o'j al mi!

BRACK
Ĉu vi ne, kiel la pli'mult'o de vir'in'o'j, hav'us talent'o'n por rol'o, kiel —?

HEDDA
(ĉe la vitr'a pord'o) Ho, silent'u, mi dir'as! — Mult'foj'e ŝajn'as al mi, ke mi hav'as talent'o'n por nur unu rol'o en la mond'o.

BRACK
(proksim'iĝ'as) Kaj kiu est'as do tiu, se mi kuraĝ'as demand'i?

HEDDA
(star'as rigard'ant'e ekster'e'n) Por el mi enu'ig'i la viv'o'n. Nun vi sci'as. (turn'as si'n, rigard'as al la mal'antaŭ'a ĉambr'o, kaj rid'as) Jes, tut'e ĝust'e! Jen ni hav'as la profesor'o'n.

BRACK
(mal'laŭt'e, avert'ant'e) Nu, nu, nu, sinjor'in'o Hedda!

(Jørgen Tesman, festen'e vest'it'a, kun gant'o'j kaj ĉapel'o en'man'e, ven'as de dekstr'e tra la mal'antaŭ'a ĉambr'o.)

TESMAN
Hedda, — ĉu ne ven'is mal'invit'o de Ejlert Løvborg? Ĉu?

HEDDA
Ne.

TESMAN
Nu, do jen vid'u, ni cert'e hav'os li'n post iom da temp'o.

BRACK
Ĉu vi ver'e kred'as, ke li ven'os?

TESMAN
Jes, pri tio mi preskaŭ cert'as. Ĉar ver'ŝajn'e est'as nur sen'fund'a oni'dir'o, tio kio'n vi rakont'is antaŭ'tag'mez'e.

BRACK
Ver'e?

TESMAN
Jes, almenaŭ onkl'in'o Julle dir'is, ke ŝi kred'as, ke neniel est'ont'e li vol'us bar'i al mi la voj'o'n. Jen imag'u!

BRACK
Nu, do ĉio est'as ja en bon'a ord'o.

TESMAN
(met'as la ĉapel'o'n kun la gant'o'j en ĝi sur seĝ'o'n dekstr'e) Jes, sed vi dev'as permes'i al mi atend'i li'n kiom ebl'e plej long'e.

BRACK
Por tio ni hav'as abund'a'n temp'o'n. Neni'u ven'os al mi antaŭ la sep'a — la sep'a kaj du'on'o.

TESMAN
Nu, do ni pov'as ja dum'e plezur'ig'i Hedda. Kaj tiel pas'ig'i la temp'o'n. Ĉu?

HEDDA
(port'as la surtut'o'n kaj ĉapel'o'n de Brack al la sof'o en la angul'o) Kaj se tro mal'facil'iĝ'as, sinjor'o Løvborg pov'as ja rest'ad'i ĉi tie ĉe mi.

BRACK
(vol'as mem pren'i la vest'aĵ'o'j'n) Ho, pardon'u, Sinjor'in'o! — Al kio vi alud'as per “tro mal'facil'iĝ'as”?

HEDDA
Se li ne vol'as ir'i kun vi kaj Tesman.

TESMAN
(rigard'as ŝi'n sen'decid'e) Sed, kar'a Hedda, — ĉu vi kred'as ke tio dec'as, ke li rest'os ĉi tie ĉe vi? Ĉu? Memor'u ke onkl'in'o Julle ne pov'as ven'i.

HEDDA
Ne, sed sinjor'in'o Elvsted ven'os. Kaj tiam ni tri kun'e trink'os tas'o'n da te'o.

TESMAN
Jes, jen kio konven'as.

BRACK
(rid'et'as) Kaj est'us ebl'e la plej san'ig'a por li.

HEDDA
Kial do?

BRACK
Bon'a Di'o, Sinjor'in'o, vi ja sufiĉ'e oft'e mok'alud'is mi'a'j'n et'a'j'n fraŭl'o'festen'o'j'n. Ili konven'us sol'e por ver'e princip'fidel'a'j vir'o'j, vi opini'is.

HEDDA
Sed cert'e sinjor'o Løvborg nun est'as sufiĉ'e princip'fidel'a. Konvert'it'a pek'ul'o —

(Bert'e en'ven'as tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o.)

Bert'e
Sinjor'in'o, ven'as sinjor'o, kiu dezir'as vizit'i —

HEDDA
Jes, en'ven'ig'u li'n.

TESMAN
(mal'laŭt'e) Mi cert'as, ke est'as li! Jen, imag'u!

(Ejlert Løvborg en'ven'as de la antaŭ'ĉambr'o. Li est'as svelt'a kaj mal'gras'a; sam'aĝ'a kun Tesman, sed aspekt'as iom pli aĝ'a kaj kaduk'a. Har'o'j kaj barb'o est'as nigr'e'brun'a'j, la vizaĝ'o iom long'a, pal'a, kun nur par'o de du ruĝ'et'a'j makul'o'j sur la vang'o'ost'o'j. Li est'as vest'it'a en elegant'a, nigr'a, tut'e nov'a vizit'kostum'o. Mal'hel'a'j gant'o'j kaj cilindr'a ĉapel'o en la man'o. Li rest'as star'ant'e ĉe la pord'o kaj rapid'e klin'e salut'as. Aspekt'as iom ĝen'at'a.)

TESMAN
(al li kaj man'salut'as) Jen, kar'a Ejlert, — ni do fin'e ankoraŭ'foj'e renkont'iĝ'as!

LØVBORG
(parol'as per kviet'a voĉ'o) Dank'o'n al vi pro la leter'o. (proksim'iĝ'as al Hedda) Ĉu mi kuraĝ'u ankaŭ al vi don'i mi'a'n man'o'n, sinjor'in'o Tesman?

HEDDA
(pren'as li'a'n man'o'n) Bon'ven'o'n, sinjor'o Løvborg. (kun man'gest'o) Mi ne sci'as ĉu tiu'j du sinjor'o'j —?

LØVBORG
(et'e klin'as si'n) Asesor'o Brack, mi opini'as.

BRACK
(sam'e) Evident'e. Antaŭ kelk'a'j jar'o'j —

TESMAN
(al Løvborg, kun la man'o'j sur li'a'j ŝultr'o'j) Kaj nun vi kondut'u kvazaŭ hejm'e, Ejlert! Ĉu ne, Hedda? — Ĉar vi vol'as ja de'nov'e loĝ'i ĉi tie en la urb'o, mi aŭd'as? Ĉu ne?

LØVBORG
Jes, mi far'os.

TESMAN
Nu, est'as ja kompren'ebl'e. Aŭd'u, — mi akir'is vi'a'n nov'a'n libr'o'n. Sed mi ver'e ankoraŭ ne hav'is temp'o'n leg'i ĝi'n.

LØVBORG
Tio'n vi ver'e pov'as ŝpar'i al vi.

TESMAN
Kial do, vi opini'as?

LØVBORG
Ĉar ne est'as io atent'ind'a en ĝi.

TESMAN
Ho, imag'u, ke vi tio'n dir'as!

BRACK
Tamen ĝi est'as ja eg'e laŭd'at'a, mi aŭd'as.

LØVBORG
Est'as ĝust'e tio, kio'n mi cel'is. Kaj tial mi verk'is la libr'o'n tia, ke ĉiu'j pov'us ĝi'n pens'e sekv'i.

BRACK
Tre saĝ'e.

TESMAN
Sed kar'a Ejlert, —!

LØVBORG
Ĉar nun mi vol'as prov'i re'star'ig'i mi'n. Komenc'i de'nov'e.

TESMAN
(iom ĝen'at'a) Jes, tio'n vi do vol'as? Ĉu?

LØVBORG
(rid'et'as, for'met'as la ĉapel'o'n kaj tir'as pak'et'o'n en paper'kovr'aĵ'o el la poŝ'o de la mantel'o) Sed kiam tio ĉi el'don'iĝ'os, Jørgen Tesman — tiam vi nepr'e leg'u. Ĉar jen definitiv'e la ĝust'a. Tio en kio mi mem est'as.

TESMAN
Nu? Kaj kio do tio est'as?

LØVBORG
Est'as la daŭr'ig'o.

TESMAN
La daŭr'ig'o? De kio?

LØVBORG
De la libr'o.

TESMAN
De la nov'a?

LØVBORG
Kompren'ebl'e.

TESMAN
Jes, sed kar'a Ejlert, — ĝi en'hav'as ja la tem'o'n ĝis ni'a'j tag'o'j!

LØVBORG
Ĝi en'hav'as. Kaj tiu ĉi tem'as pri la est'ont'ec'o.

TESMAN
Pri la est'ont'ec'o! Sed bon'a Di'o, pri ĝi ni ja neni'o'n sci'as!

LØVBORG
Ne. Sed tamen est'as io kaj tio pri ĝi dir'end'a. (mal'ferm'as la pak'et'o'n) Jen, rigard'u —

TESMAN
Sed ne est'as vi'a man'skrib'o.

LØVBORG
Mi dikt'is. (foli'um'as la paper'o'j'n) Ĝi est'as divid'it'a en du sekci'o'j'n. La unu'a tem'as pri la kultur-potenc'o'j de la est'ont'ec'o. Kaj tiu du'a — (foli'um'as iom pli antaŭ'e'n) — tiu tem'as pri la est'ont'a kultur-evolu'o.

TESMAN
Mir'ind'e! Pri tia'j tem'o'j mi neniam ek'pens'us skrib'i.

HEDDA
(ĉe la vitr'a pord'o, frap'et'ad'as la vitr'o'n) Hm — Ho — ne.

LØVBORG
(met'as la paper'o'j'n en la kovr'aĵ'o'n kaj met'as la pak'et'o'n sur la tabl'o'n) Mi ĝi'n kun'pren'is, ĉar mi intenc'is iom leg'i por vi ĉi'vesper'e.

TESMAN
Jes, est'as tre afabl'e de vi. Sed ĉi'vesper'e —? (rigard'as al Brack) Mi ver'e ne sci'as, kiel tio ord'iĝ'us —

LØVBORG
Nu, do ali'a'n foj'o'n. Ne urĝ'as.

BRACK
Mi dev'as klar'ig'i al vi, sinjor'o Løvborg, — okaz'os et'a aranĝ'o ĉe mi ĉi'vesper'e. Precip'e por Tesman, kompren'u —

LØVBORG
(serĉ'as la ĉapel'o'n) Nu, — do mi ne pli long'e —

BRACK
Ne, aŭskult'u nun. Ĉu vi ne pov'us far'i al mi la plezur'o'n kun'ven'i?

LØVBORG
(abrupt'e kaj decid'e) Ne, tio'n mi ne pov'as. Mi sincer'e dank'as vi'n.

BRACK
Jen kio? Kun'ven'u. Ni est'os et'a elekt'it'a rond'o. Kaj kred'u, ke est'os viv'ec'e, kiel sinjor'in'o Hed —, kiel sinjor'in'o Tesman dir'as.

LØVBORG
Pri tio mi ne dub'as. Sed tamen —

BRACK
Kaj vi pov'us kun'pren'i vi'a'n manuskript'o'n, kaj leg'i por Tesman tie ĉe mi. Ĉar mi hav'as sufiĉ'e da ĉambr'o'j.

TESMAN
Jes pens'u, Ejlert, — tio'n vi pov'us far'i! Ĉu?

HEDDA
(inter'ven'as) Sed kar'a, ĉar sinjor'o Løvborg tut'e ne vol'as! Mi est'as cert'a, ke sinjor'o Løvborg mult'e pli ŝat'as rest'i ĉi tie kaj hav'i vesper'manĝ'o'n kun mi.

LØVBORG
(ek'rigard'as ŝi'n) Kun vi, sinjor'in'o!

HEDDA
Kaj kun sinjor'in'o Elvsted.

LØVBORG
Ĉu? — (pas'ant'e) Ŝi'n mi preter'pas'e renkont'is tag'mez'e.

HEDDA
Ĉu ver'e? Jes, ŝi ven'os ĉi tie'n. Kaj tial est'as preskaŭ neces'e, ke vi rest'os, sinjor'o Løvborg. Ĉar ali'e ŝi ne hav'os iu'n por akompan'i si'n hejm'e'n.

LØVBORG
Jen ver'o. Jes, mult'a'n dank'o'n, Sinjor'in'o, — do mi rest'os ĉi tie.

HEDDA
Kaj mi nur don'u al la serv'ist'in'o et'a'n inform'o'n —

(Ŝi ir'as al la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o kaj sonor'ig'as. Bert'e en'ven'as. Hedda parol'as mal'laŭt'e kun ŝi kaj montr'as al la mal'antaŭ'a ĉambr'o. Bert'e kap'jes'as kaj re'e el'ir'as.)

TESMAN
(sam'temp'e al Ejlert Løvborg) Aŭd'u, Ejlert, — ĉu est'as tiu ĉi nov'a tem'o, — tiu pri la est'ont'ec'o, — pri kiu vi intenc'as far'i preleg'o'j'n?

LØVBORG
Jes.

TESMAN
Ĉar mi aŭd'is ĉe la libr'o'vend'ist'o, ke vi ebl'e don'os seri'o'n da preleg'o'j ĉi tie dum la aŭtun'o.

LØVBORG
Jes, mi far'os. Vi ne dev'as riproĉ'i mi'n pro tio, Tesman.

TESMAN
Ne, pro Di'o, kompren'ebl'e ne! Sed —?

LØVBORG
Mi bon'e kompren'as, ke por vi iom kontraŭ'as.

TESMAN
(mal'gaj'a) Ho, mi ne pov'as ja postul'i, ke pro mi vi —

LØVBORG
Sed mi atend'as ĝis kiam vi ek'hav'os vi'a'n ofic'o'n.

TESMAN
Vi atend'as! Jes sed, — jes sed, — ĉu vi ne vol'as konkur'i? Ĉu?

LØVBORG
Ne. Mi nur vol'as venk'i vi'n. En la opini'o de la publik'o.

TESMAN
Sed, bon'a Di'o, — do onkl'in'o Julle tamen prav'iĝ'is! Ho jes, — mi tio'n ja sci'is! Hedda! Jen imag'u, — Ejlert Løvborg tut'e ne vol'as kontraŭ'i ni'n!

HEDDA
(abrupt'e) Ni'n? Ten'u mi'n ekster tio.

(Ŝi ir'as al la mal'antaŭ'a ĉambr'o, kie Bert'e star'as met'ant'e sur la tabl'o'n plet'o'n kun karaf'o'j kaj glas'o'j. Hedda kap'sign'as aprob'e, kaj re'e ven'as antaŭ'e'n. Bert'e el'ir'as.)

TESMAN
(sam'temp'e) Sed vi, asesor'o Brack, — Kio'n vi dir'as al tio ĉi? Ĉu?

BRACK
Nu, mi dir'as, ke glor'o kaj venk'o — hm, — pov'as ja est'i tre'eg'e bel'a'j afer'o'j —

TESMAN
Jes cert'e pov'as est'i. Sed tamen —

HEDDA
(rigard'as Tesman kun mal'varm'a rid'et'o) Ŝajn'as al mi, ke vi star'as kvazaŭ fulm'o'frap'it'a.

TESMAN
Jes, — proksim'um'e tia, — mi opini'as —

BRACK
Est'is ja ver'e fulm'o'tondr'o, kiu pas'is super ni, Sinjor'in'o.

HEDDA
(montr'as al la mal'antaŭ'a ĉambr'o) Ĉu la sinjor'o'j bon'vol'as en'ir'i por pren'i glas'o'n da frid'a punĉ'o?

BRACK
(rigard'as si'a'n horloĝ'o'n) For'ir'salut'e? Jes, ebl'e ne est'us rifuz'ind'e.

TESMAN
Bon'eg'e, Hedda! Ver'e bon'eg'e! En tia sangvin'a anim'stat'o, en kia mi nun trov'iĝ'as —

HEDDA
Bon'vol'u, ankaŭ vi, sinjor'o Løvborg.

LØVBORG
(rifuz'ant'e) Ne, mult'a'n dank'o'n. Ne por mi.

BRACK
Sed, bon'a Di'o, — frid'a punĉ'o ver'e ne est'as venen'o, mi sci'as.

LØVBORG
Ebl'e ne por ĉiu'j.

HEDDA
Jen, mi distr'u sinjor'o'n Løvborg dum'e.

TESMAN
Nu ja, kar'a Hedda, tio'n far'u do.

(Li kaj Brack ir'as en la mal'antaŭ'a'n ĉambr'o'n, ek'sid'as, trink'as punĉ'o'n, fum'as cigared'o'j'n kaj parol'as gaj'humor'e dum la sekv'ant'a scen'o. Ejlert Løvborg rest'as star'ant'a ĉe la forn'o. Hedda ir'as al la skrib'o'tabl'o.)

HEDDA
(per iom laŭt'ig'it'a voĉ'o) Nun mi montr'os al vi kelk'a'j'n fot'o'j'n, se vi em'as. Ĉar Tesman kaj mi — ni far'is ekskurs'o'n tra Tirolo dum la hejm'e'n'vojaĝ'o.

(Ŝi ven'as kun album'o, kiu'n ŝi met'as sur la tabl'o'n apud la sof'o, kaj ek'sid'as en ties super'a'n angul'o'n. Ejlert Løvborg proksim'iĝ'as, halt'as kaj rigard'as ŝi'n. Post'e li pren'as seĝ'o'n kaj ek'sid'as ĉe ŝi'a mal'dekstr'a flank'o kun la dors'o al la mal'antaŭ'a ĉambr'o.)

HEDDA
(mal'ferm'as la album'o'n) Jen rigard'u tiu'n mont'o'dors'o'n, sinjor'o Løvborg! Est'as la Ortlermontaro. Tesman skrib'is sub'e. Jen est'as: Ortlermontaro ĉe Mer'a'n.

LØVBORG
(kiu konstant'e ŝi'n rigard'as, dir'as mal'laŭt'e kaj mal'rapid'e) Hedda — Gabler —

HEDDA
(ek'rigard'as li'n rapid'e) Nu! Ts!

LØVBORG
(ripet'as mal'rapid'e) Hedda Gabler!

HEDDA
(rigard'as en la album'o'n) Jes, tiel mi nom'iĝ'is en pli fru'a temp'o. Tiam, — kiam ni du kon'is unu la ali'a'n.

LØVBORG
Kaj de nun, — kaj dum la tut'a viv'o, — mi do dev'as kutim'ig'i mi'n ne plu dir'i Hedda Gabler.

HEDDA
(daŭr'e foli'um'ant'e) Jes, vi dev'as. Kaj mi opini'as, ke vi dev'as praktik'i sufiĉ'e fru'temp'e. Ŝajn'as al mi, ke ju pli fru'e, des pli bon'e.

LØVBORG
(kun indign'o'plen'a voĉ'o) Hedda Gabler edz'in'iĝ'it'a? Kaj tia kun — Jørgen Tesman!

HEDDA
Jes, — tiel okaz'as.

LØVBORG
Ho, Hedda, Hedda, — kiel pov'is vi do for'ĵet'i vi'n mem!

HEDDA
(rigard'as li'n akr'e) Nu? Ne tiel'e nun.

LØVBORG
Kiel do? (Tesman en'ven'as kaj ir'as al la sof'o)

HEDDA
(aŭd'as li'n ven'i kaj dir'as indiferent'e) Kaj tio ĉi, sinjor'o Løvborg, tio est'as vid'o de mal'supr'e en la Ampezzovalo. Jen rigard'u tiu'j'n mont'o'pint'o'j'n. (afabl'e rigard'as Tesman) Kio do nom'iĝ'as tiu'j strang'a'j mont'o'pint'o'j?

TESMAN
Las'u mi'n rigard'i. Ho, est'as la Dolomit'o'j, tiu'j.

HEDDA
Ĝust'e ja! — est'as la Dolomit'o'j, sinjor'o Løvborg.

TESMAN
Hedda, — mi nur vol'is demand'i, ĉu ni ne tamen en'met'u iom da punĉ'o? Almenaŭ al vi, Hedda. Ĉu?

HEDDA
Jes, dank'o'n. Kaj ebl'e kelk'a'j'n kuk'o'j'n.

TESMAN
Ne cigared'o'j'n?

HEDDA
Ne.

TESMAN
Bon'e.

(Li ir'as en la mal'antaŭ'a'n ĉambr'o'n kaj dekstr'e'n. Brack sid'as tie kaj observ'ad'as Hedda kaj Løvborg.)

LØVBORG
(mal'laŭt'e kiel antaŭ'e) Nu, respond'u al mi, Hedda, — kiel vi pov'is tio'n ĉi far'i?

HEDDA
(aspekt'e profund'e stud'ant'e la album'o'n) Se vi daŭr'e kondut'os intim'e, mi ne vol'as kun vi parol'i.

LØVBORG
Ĉu mi ne rajt'as eĉ kiam ni est'as sol'a'j?

HEDDA
Ne. Vi pov'as tiel pens'i. Sed vi ne rajt'as tiel parol'i.

LØVBORG
Aha, mi kompren'as. Tio ofend'as vi'a'n am'o'n — al Jørgen Tesman.

HEDDA
(ek'rigard'as li'n kaj rid'et'as) Am'o'n? Ne, nun vi est'as sprit'a!

LØVBORG
Do ne am'o'n!

HEDDA
Tamen neni'a'n mal'fidel'ec'o'n! Ti'aĵ'o'n mi ne vol'as akcept'i.

LØVBORG
Hedda, — respond'u al mi nur tio'n sol'a'n —

HEDDA
Ts!

(Tesman kun plet'o ven'as de la mal'antaŭ'a ĉambr'o.)

TESMAN
Jen! Jen la bon'aĵ'o'j. (li met'as la plet'o'n sur la tabl'o'n)

HEDDA
Kial vi mem serv'as?

TESMAN
(verŝ'as en la glas'o'j'n) Jes, ĉar mi trov'as, ke est'as tiom amuz'e serv'i vi'n, Hedda.

HEDDA
Sed vi ja verŝ'is en ambaŭ glas'o'j'n. Kaj sinjor'o Løvborg ja ne dezir'as —

TESMAN
Ne, sed sinjor'in'o Elvsted ja baldaŭ ven'os.

HEDDA
Jes, ver'e, — sinjor'in'o Elvsted —

TESMAN
Ĉu vi ŝi'n forges'is? Ĉu?

HEDDA
Ni tiom profund'iĝ'is en tio'n ĉi. (montr'as al li bild'o'n) Ĉu vi memor'as tiu'n et'a'n vilaĝ'o'n?

TESMAN
Ho, est'as tiu mal'supr'e de Brennerpasejo! Est'as tie, kie ni dev'is rest'ad'i la tut'a'n nokt'o'n —

HEDDA
— kaj renkont'is tiu'n ar'o'n da viv'ec'a'j somer'gast'o'j.

TESMAN
Jes, ver'e est'is tie. Imag'u — se ni tiam pov'us hav'i vi'n kun ni, Ejlert! Nu! (li ir'as kaj sid'ig'as si'n ĉe Brack)

LØVBORG
Respond'u al mi sol'e tio'n, Hedda —

HEDDA
Nu?

LØVBORG
Ĉu ne est'is am'o, eĉ ne en la rilat'o kun mi? Ne gut'o, — ne simil'ec'o de am'o, eĉ ne en tio?

HEDDA
Nu, ĉu ver'e est'is? Por mi aspekt'is, kvazaŭ ni est'as du bon'a'j kamarad'o'j. Du ver'e intim'a'j amik'o'j. (rid'et'as) Precip'e vi est'is tre ne'kaŝ'em'a.

LØVBORG
Est'is vi, kiu tio'n dezir'is.

HEDDA
Kiam mi retro'pens'as, ŝajn'as al mi, ke est'is io bel'a, io al'log'a, — io kuraĝ'a en — en tiu kaŝ'em'a intim'ec'o — tiu kamarad'ec'o, pri kiu neni'u viv'ant'a hom'o i'o'n flar'is.

LØVBORG
Jes, ĉu ne, Hedda! Ĉu ne tiel est'is? — Kiam mi vizit'is vi'a'n patr'o'n tiel dum la post'tag'mez'o'j —. Kaj la general'o sid'is ĉe la fenestr'o leg'ant'e la gazet'o'j'n, — kun la dors'o al ni turn'it'a —

HEDDA
Kaj ni du en la sof'o en la angul'o —

LØVBORG
Ĉiam kun la sam'a ilustr'it'a revu'o antaŭ ni —

HEDDA
Pro mank'o de album'o, jes.

LØVBORG
Jes, Hedda, — kaj kiam mi konfes'is por vi —! Rakont'is al vi pri mi mem tio'n, kio'n neni'u ali'a tiam sci'is. Sid'is tie kaj konfes'is, ke mi el'ir'is diboĉ'ant'e tag'o'j'n kaj nokt'o'j'n. Diboĉ'is tag'nokt'o'n post tag'nokt'o. Ho, Hedda, kia est'is tiu potenc'o en vi, kiu dev'ig'is mi'n konfes'i ti'aĵ'o'j'n?

HEDDA
Ĉu vi imag'as, ke est'is iu potenc'o en mi?

LØVBORG
Jes, kiel mi ali'e tio'n klar'ig'u al mi? Kaj ĉiu'j tiu'j — en pudor'o volv'it'a'j demand'o'j, kiu'j'n vi al mi far'is —

HEDDA
Kaj kiu'j'n vi eg'e bon'e kompren'is —

LØVBORG
Jen, ke vi pov'is sid'i kaj tiel far'i demand'o'j'n! Tut'e sen'hont'e!

HEDDA
En pudor'o volv'it'a'j do est'is.

LØVBORG
Jes, tamen sen'hont'e. El'ĉerp'ig'e demand'i mi'n pri — pri ĉiu'j ti'aĵ'o'j!

HEDDA
Kaj ke vi ig'is vi'n respond'i, sinjor'o Løvborg.

LØVBORG
Jes, est'as ja ĝust'e tio, kio'n mi ne kompren'as — nun post'e. Sed dir'u do al mi, Hedda, — ĉu ne est'is am'o fund'e en ni'a rilat'o? Ĉu ne est'is de vi'a flank'o, kvazaŭ vi dezir'us lav'i mi'n pur'a, — kiam mi rifuĝ'is al vi por konfes'i? Ĉu ne est'is tiel?

HEDDA
Ne, ne ekzakt'e.

LØVBORG
Kio vi'n do instig'is?

HEDDA
Ĉu aspekt'as por vi tiom ne'kompren'ebl'e, se jun'ul'in'o — kiam pov'as okaz'i tiel — sekret'e —

LØVBORG
Nu?

HEDDA
Ke ŝi dezir'e vol'as rigard'i en mond'o'n, pri kiu —

LØVBORG
Pri kiu —?

HEDDA
— pri kiu oni ne rajt'as i'o'n sci'i?

LØVBORG
Jen, tio do est'is?

HEDDA
Ankaŭ tio. Ankaŭ tio, — mi imag'as.

LØVBORG
Kamarad'ec'o en avid'o de la viv'o'ĝu'o. Sed kial tio do ne pov'us daŭr'i?

HEDDA
Pro tio vi mem kulp'as.

LØVBORG
Est'as vi, kiu romp'is.

HEDDA
Jes, kiam danĝer'o minac'is, ke real'iĝ'o ven'us en la rilat'o. Hont'o al vi, Ejlert Løvborg, kiel pov'is vi atenc'i vi'a'n — vi'a'n fid'em'a'n kamarad'o'n!

LØVBORG
(prem'eg'as la man'o'j'n) Ho, kial vi ne real'ig'is la minac'o'n? Kial vi ne mort'paf'is mi'n, kiel vi minac'is!

HEDDA
Tiom mi tim'as la skandal'o'n.

LØVBORG
Jes, Hedda. Fund'e vi est'as mal'kuraĝ'a.

HEDDA
Terur'e mal'kuraĝ'a. (ŝanĝ'as si'n'ten'o'n) Sed est'is ja feliĉ'e por vi. Kaj post'e vi ja konsol'is vi'n tiom rav'e ĉe la famili'o Elvsted.

LØVBORG
Mi sci'as, kio'n Te'a konfid'is al vi.

HEDDA
Kaj ebl'e vi konfid'is i'o'n pri ni du?

LØVBORG
Eĉ ne vort'o'n. Ti'aĵ'o'j'n ŝi est'as tro stult'a por kompren'i.

HEDDA
Stult'a?

LØVBORG
En tia'j afer'o'j ŝi est'as stult'a.

HEDDA
Kaj mi est'as mal'kuraĝ'a. (klin'as si'n pli proksim'e'n al li, sen li'n rigard'i en la okul'o'j'n, kaj dir'as pli mal'laŭt'e) Sed nun mi vol'as i'o'n konfid'i al vi.

LØVBORG
(atent'e) Nu?

HEDDA
Tio ke mi ne kuraĝ'is mort'paf'i vi'n —

LØVBORG
Jes?!

HEDDA
— tio ne est'is mi'a plej fi'a mal'kuraĝ'o — tiu'n vesper'o'n.

LØVBORG
(rigard'as ŝi'n moment'o'n, kompren'as, kaj flustr'as pasi'e) Ho, Hedda! Hedda Gabler! Nun mi ek'vid'as kaŝ'it'a'n fund'o'n sub ni'a kamarad'ec'o! Vi kaj mi —! Tamen est'is la dezir'o pri viv'o en vi —

HEDDA
(mal'laŭt'e, sed kun akr'a ek'rigard'o) Gard'u vi'n! Ne imag'u i'o'n tia'n!

(Mal'lum'iĝ'ad'as. La pord'o de la antaŭ'ĉambr'o est'as de ekster'e mal'fermat'a de Bert'e.)

HEDDA
(klak'e ferm'as la album'o'n kaj vok'as rid'et'ant'e) Nu, fin'e! Kar'a Te'a, — jen do, en'ven'u!

(Sinjor'in'o Elvsted ven'as de la antaŭ'ĉambr'o. Ŝi est'as vizit'e vest'it'a. La pord'o ferm'iĝ'as mal'antaŭ ŝi.)

HEDDA
(en la sof'o, etend'as la brak'o'j'n al ŝi) Dolĉ'a Te'a, — vi ne pov'as imag'i, kiom mi atend'is vi'n!

(Sinjor'in'o Elvsted preter'pas'e inter'ŝanĝ'as et'a'n salut'o'n kun la sinjor'o'j en la mal'antaŭ'a ĉambr'o, ir'as al la tabl'o kaj don'as al Hedda la man'o'n. Ejlert Løvborg ek'star'is. Li kaj sinjor'in'o Elvsted si'n salut'as per mut'a kap'klin'o.)

ELVSTED
Ebl'e mi dev'us en'ir'i por iom parol'i kun vi'a edz'o?

HEDDA
Ho, tut'e ne. Las'u tiu'j'n du sid'i. Ili baldaŭ for'ir'os.

ELVSTED
Ili for'ir'os?

HEDDA
Jes, ili el'ir'os drink'festen'i.

ELVSTED
(rapid'e al Løvborg) Sed cert'e vi ne?

LØVBORG
Ne.

HEDDA
Sinjor'o Løvborg — li rest'os ĉe ni.

ELVSTED
(pren'as seĝ'o'n kaj vol'as ek'sid'i apud li) Ho, kiom agrabl'e ĉi tie est'as!

HEDDA
Ne dank'o'n, mi'a et'a Te'a. Ne tie! Bel'e ven'u ĉi tie'n al mi. Mi vol'as est'i mez'e inter vi.

ELVSTED
Jes, tut'e kiel vi vol'as.

(Ŝi ĉirkaŭ'ir'as la tabl'o'n kaj ek'sid'as en la sof'o'n dekstr'e de Hedda. Løvborg re'e ek'sid'as sur la seĝ'o'n.)

LØVBORG
(post mal'long'a paŭz'o, al Hedda) Ĉu ŝi ne est'as ĝu'e rigard'ind'a?

HEDDA
(glit'e tuŝ'et'as ŝi'a'j'n har'o'j'n) Nur rigard'ind'a?

LØVBORG
Jes. Ĉar ni du — ŝi kaj mi, — ni est'as du ver'a'j kamarad'o'j. Ni absolut'e fid'as unu la ali'a'n. Kaj ni pov'as sid'i kun'e kaj liber'e inter'parol'i —

HEDDA
Sen pudor'a'j diskret'aĵ'o'j, sinjor'o Løvborg? —

LØVBORG
Nu —

ELVSTED
(mal'laŭt'e, si'n kroĉ'ant'e al Hedda) Ho, kiom feliĉ'a mi est'as, Hedda! Ĉar, — imag'u, — li dir'as, ke mi ankaŭ inspir'is li'n.

HEDDA
(rigard'as ŝi'n rid'et'ant'e) Aj, ĉu li tio'n dir'as?

LØVBORG
Kaj tia'n kuraĝ'o'n en ag'o'j, kia'n ŝi hav'as, sinjor'in'o Tesman?

ELVSTED
Ho, Di'o, — mi kuraĝ'o'n!

LØVBORG
Tre'eg'e — kiam tem'as pri la kamarad'o.

HEDDA
Jes, kuraĝ'o'n — ja! Se oni nur tia'n hav'us.

LØVBORG
Kaj kio'n do vi pens'as?

HEDDA
Tiam oni pov'us ebl'e ankoraŭ viv'i la viv'o'n. (subit'e ŝanĝ'iĝ'as) Sed nun, mi'a plej kar'a Te'a, — nun vi trink'u glas'o'n da frid'a punĉ'o.

ELVSTED
Ne dank'o'n, — mi neniam trink'as ti'aĵ'o'j'n.

HEDDA
Nu, do vi, sinjor'o Løvborg.

LØVBORG
Dank'o'n, ankaŭ mi ne.

ELVSTED
Ne, ankaŭ li ne!

HEDDA
(rigard'as li'n firm'e) Tamen ĉar mi nun tio'n vol'as?

LØVBORG
Neniel util'as.

HEDDA
(rid'as) Mi do tut'e ne hav'as iu'n pov'o'n super vi, mi povr'ul'in'o?

LØVBORG
Ne en tiu rilat'o.

HEDDA
Serioz'e dir'it'e, mi tamen opini'as ke vi dev'us tio'n far'i. Pro vi mem.

ELVSTED
Ho ne, Hedda —!

LØVBORG
Kaj kial?

HEDDA
Aŭ pro la hom'o'j, ĝust'e dir'it'e.

LØVBORG
Ver'e?

HEDDA
Ali'e oni pov'us ja ek'hav'i la opini'o'n, ke vi — tiel fund'e — ne sent'as vi'n sufiĉ'e hard'it'a — ne sufiĉ'e cert'a pri vi mem.

ELVSTED
(mal'laŭt'e) Ho, ne, ne, Hedda —!

LØVBORG
La hom'o'j pov'as kred'i, kio'n ili vol'as, — ĝis plu'e.

ELVSTED
(ĝoj'e) Jes, ĉu ne ver'e!

HEDDA
Tio'n ja montr'is klar'e la vizaĝ'o de asesor'o Brack.

LØVBORG
Kiel do?

HEDDA
Li rid'et'is iom mok'e, kiam vi ne kuraĝ'is en'ir'i tie'n al la tabl'o.

LØVBORG
Mi ne kuraĝ'is! Mi prefer'e vol'is ja rest'i ĉi tie kaj parol'i kun vi.

ELVSTED
Est'is ja tut'e kompren'ebl'e, Hedda.

HEDDA
Sed tio'n la asesor'o ne pov'is suspekt'i. Kaj mi ankaŭ vid'is, ke li ek'rid'et'is kaj ĵet'is okul'um'o'n al Tesman, kiam vi eĉ ne kuraĝ'is kun'ven'i al tiu povr'a, et'a festen'o.

LØVBORG
Kuraĝ'is! Vi dir'as ke mi ne kuraĝ'is?

HEDDA
Ne mi. Sed tiel asesor'o Brack kompren'is la stat'o'n.

LØVBORG
Las'u nur tio'n al li.

HEDDA
Vi do ne kun'ir'os?

LØVBORG
Mi rest'os ĉe vi kaj Te'a.

ELVSTED
Jes, Hedda, — tio'n vi ja pov'as pens'i.

HEDDA
(rid'et'as kaj kap'klin'as aprob'e al Løvborg) Do fundament'e solid'e mason'it'a. Princip'o'firm'a por ĉiam. Jen kia dev'as est'i vir'o! (turn'as si'n al sinjor'in'o Elvsted kaj frap'et'as ŝi'n) Nu, ĉu mi ne tio'n dir'is, kiam vi, tut'e frenez'a, ven'is ĉi tie'n ĉi'maten'e —

LØVBORG
(mir'ig'it'a) Frenez'a!

ELVSTED
(terur'ig'it'a) Hedda, — Hedda do —!

HEDDA
Jen, rigard'u nur mem! Ne est'as ja neces'e ir'i en tiu mort'a tim'o — (inter'romp'ant'e) Do, jen ni tri pov'as est'i gaj'a'j!

LØVBORG
(est'as sku'it'a) Aha, — kio do est'as tio ĉi, sinjor'in'o Tesman!

ELVSTED
Ho Di'o, ho Di'o, Hedda! Kio'n vi dir'as! Kio'n vi far'as!

HEDDA
Rest'u nur trankvil'a! La abomen'a asesor'o sid'as vi'n observ'ant'e.

LØVBORG
En mort'a tim'o, do. Pro mi.

ELVSTED
(mal'laŭt'e, plend'e) Ho, Hedda, — nun vi ig'is mi'n tut'e mal'feliĉ'a!

LØVBORG
(rigard'as ŝi'n dum moment'o fiks'e; grimac'as) Do tio est'is de la kamarad'o la sen'rezerv'a fid'o al mi.

ELVSTED
(pet'o'plen'e) Ho, kar'a amik'o, — vi dev'as unu'e aŭskult'i —!

LØVBORG
(pren'as unu el la plen'a'j punĉ'o'glas'o'j, supr'e'n'lev'as ĝi'n, kaj dir'as mal'rapid'e per raŭk'a voĉ'o) Vi'a tost'o, Te'a! (li mal'plen'ig'as la glas'o'n, de'met'as ĝi'n kaj pren'as la ali'a'n)

ELVSTED
(mal'laŭt'e) Ho, Hedda, Hedda, — kial vi tio'n vol'us!

HEDDA
Vol'us! Mi? Ĉu vi est'as frenez'a?

LØVBORG
Kaj ankaŭ tost'o'n por vi, sinjor'in'o Tesman. Dank'o'n pro la ver'o. Ĝi viv'u! (li trink'as kaj vol'as de'nov'e plen'ig'i la glas'o'n)

HEDDA
(met'as la man'o'n sur li'a'n brak'o'n) Nu, nu, — ne pli nun'e. Memor'u, ke vi ir'os en festen'o'n.

ELVSTED
Ne, ne, ne!

HEDDA
Ŝ-ŝ! Ili sid'as vi'n rigard'ant'e.

LØVBORG
(de'met'as la glas'o'n) Vi, Te'a, — dir'u nun la ver'o'n.

ELVSTED
Jes!

LØVBORG
Ĉu la notari'o sci'is, ke vi post'vojaĝ'us mi'n?

ELVSTED
(tord'as si'a'j'n man'o'j'n) Ho, Hedda, — vi aŭd'as pri kio li demand'as!

LØVBORG
Ĉu est'is inter'konsent'o inter vi kaj li, ke vi vojaĝ'u al la urb'o por observ'i mi'n? Ebl'e est'is la notari'o mem, kiu ig'is vi'n tio'n far'i? Aha, vi, — ebl'e li de'nov'e bezon'is mi'n en la ofic'ej'o! Aŭ ĉu est'as ĉe la kart'o'tabl'o ke mi mank'is al li?

ELVSTED
(mal'laŭt'e, ĝem'plend'e) Ho, Løvborg, Løvborg —!

LØVBORG
(pren'as glas'o'n kaj vol'as ĝi'n plen'ig'i) Ankaŭ tost'o por la mal'jun'a notari'o!

HEDDA
(li'n de'turn'ant'e) Ne pli nun. Memor'u, ke vi el'ir'u por leg'i por Tesman!

LØVBORG
(trankvil'e, de'met'as la glas'o'n) Est'is stult'e de mi, Te'a, tio ĉi. Jen kondut'i tiel, mi pens'as. Ne koler'u pro mi, vi kar'a, kar'a kamarad'o. Vi vid'os, — kaj vi kaj la ali'a'j, — ke kvankam mi iu'n foj'o'n fal'is, do —. Nun mi re'star'iĝ'is! Per'e de vi'a help'o, Te'a.

ELVSTED
(ĝoj'bril'e) Ho Di'o, dank'o'n —!

(Brack inter'temp'e rigard'is si'a'n horloĝ'o'n. Li kaj Tesman ek'star'as kaj ven'as en la salon'o'n.)

BRACK
(pren'as si'a'n ĉapel'o'n kaj mantel'o'n) Jen, sinjor'in'o Tesman, nun est'as hor'o por for'ir'i.

HEDDA
Nun do est'as.

LØVBORG
(ek'star'as) Ankaŭ por mi, sinjor'o Asesor'o.

ELVSTED
(mal'laŭt'e kaj pet'ant'e) Ho, Løvborg, — ne far'u!

HEDDA
(pinĉ'as ŝi'a'n brak'o'n) Ili aŭd'as vi'n!

ELVSTED
(kri'as mal'fort'e) Aj!

LØVBORG
(al Brack) Vi bon'vol'e invit'is mi'n kun'ven'i.

BRACK
Jen, vi tamen ven'os?

LØVBORG
Jes, mult'a'n dank'o'n.

BRACK
Por mi ĝoj'eg'e —

LØVBORG
(ek'pren'as la pak'et'o'n de paper'o'j kaj dir'as al Tesman) Ĉar mi dezir'us montr'i al vi i'o'n kaj ali'aĵ'o'n antaŭ ol ĝi'n trans'don'i.

TESMAN
Jen, imag'u, — est'os amuz'e! — Sed kar'a Hedda, kiel vi hejm'e'n'ir'ig'os sinjor'in'o'n Elvsted? Ĉu?

HEDDA
Nu, por tio ni ĉiu'okaz'e trov'os rimed'o'n.

LØVBORG
(rigard'as la sinjor'in'o'j'n) Sinjor'in'o Elvsted? Kompren'ebl'e mi re'ven'os por ŝi'n serĉ'i. (pli proksim'e) Proksim'um'e je la dek'a, sinjor'in'o Tesman? Ĉu tio konven'as?

HEDDA
Jes, cert'e. Eg'e konven'e.

TESMAN
Nu, do ĉio est'as en bon'a ord'o. Sed mi'n vi ne dev'as atend'i tiom fru'e, Hedda.

HEDDA
Ho, kar'a, vi rest'u tiom long'e — tiom long'e, kiom vi vol'as.

ELVSTED
(en obtuz'a tim'o) Sinjor'o Løvborg, — mi do rest'os ĉi tie, ĝis vi re'ven'os.

LØVBORG
(kun la ĉapel'o en la man'o) Mem'kompren'ebl'e, Sinjor'in'o.

BRACK
Kaj jen ek'vetur'as la amuz'ad-trajn'o, mi'a'j sinjor'o'j! Mi esper'as, ke ni festen'os viv'ec'e, kiel cert'a bel'a sinjor'in'o dir'ad'as.

HEDDA
Aj, se la bel'a sinjor'in'o pov'us ĉe'est'i ne'vid'at'a —!

BRACK
Kial ne'vid'at'a?

HEDDA
Por aŭskult'i iu'j'n el vi'a'j sprit'aĵ'o'j sen pudor'a'j diskret'aĵ'o'j, sinjor'o Asesor'o.

BRACK
(rid'as) Tio'n mi ne vol'as konsil'i al la bel'a sinjor'in'o.

TESMAN
(ankaŭ li rid'as) Ne, nun vi est'as amuz'a, Hedda. Jen, imag'u!

BRACK
Nu, adiaŭ, adiaŭ, sinjor'in'o'j!

LØVBORG
(kap'klin'as adiaŭ'e) Do je la dek'a.

(Brack, Løvborg kaj Tesman el'ir'as tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o. Sam'temp'e Bert'e ven'as de la mal'antaŭ'a ĉambr'o kun ek'lum'ig'it'a lamp'o, kiu'n ŝi met'as sur la salon'tabl'o'n, kaj el'ir'as la sam'a'n voj'o'n.)

ELVSTED
(ek'star'is kaj mal'trankvil'e paŝ'as sur la plank'o) Hedda, — Hedda, — al kio tio ĉi konduk'os!

HEDDA
Je la dek'a, — tiam li do re'ven'os. Mi vizi'e vid'as li'n. Kun vit'foli'o'j en la har'ar'o. Verv'a kaj vigl'a —

ELVSTED
Di'o don'u ke tiel est'os.

HEDDA
Kaj tiam, vid'u, — tiam li est'os re'gajn'int'a la reg'ad'o'n de si mem. Tiam li est'os liber'a hom'o dum ĉiu'j si'a'j tag'o'j.

ELVSTED
Ho Di'o, jes, — se nur tiel li ven'os, kiel vi li'n vizi'as.

HEDDA
Tiel kaj ne ali'manier'e li ven'os! (ek'star'as kaj si'n proksim'ig'as) Dub'u pri li, vi, tiom long'e kiom vi vol'as. Mi fid'as li'n. Kaj nun ni test'u —

ELVSTED
Vi hav'as iu'n kaŝ-intenc'o'n, Hedda!

HEDDA
Jes, est'as. Unu foj'o'n en la viv'o mi vol'as hav'i potenc'o'n sur la sort'o de hom'o.

ELVSTED
Ĉu vi ne tio'n hav'as?

HEDDA
Ne hav'as — kaj neniam hav'is.

ELVSTED
Sed sur vi'a edz'o do?

HEDDA
Hoj, tio efektiv'e valor'us la pen'o'n. Ho, se vi pov'us kompren'i, kiom mal'riĉ'a mi est'as. Kaj vi hav'u la favor'o'n est'i tiom riĉ'a! (ĉirkaŭ'brak'as ŝi'n pasi'e) Mi pens'as, ke mi tamen for'brul'ig'os vi'a'j'n har'o'j'n.

ELVSTED
Las'u mi'n! Las'u mi'n! Mi tim'as vi'n, Hedda!

Bert'e
(en la pord'apertur'o) La te'tabl'o est'as pret'ig'it'a en la manĝ'o'ĉambr'o, Sinjor'in'o.

HEDDA
Bon'e. Ni ven'os.

ELVSTED
Ne, ne, ne! Mi prefer'e ir'u hejm'e'n sol'a! Tuj!

HEDDA
Sen'senc'aĵ'o! Unu'e vi hav'u tiu'n te'akv'o'n, vi et'a stult'ul'in'o. Kaj post'e, — Je la dek'a, — re'ven'os Ejlert Løvborg — kun vit'foli'o'j en la har'ar'o.

(Kvazaŭ per'fort'e ŝi tir'as sinjor'in'o'n Elvsted al la pord'o.)

Tri'a Akt'o

(La ĉambr'o de ge'sinjor'o'j Tesman. La pord'o'kurten'o'j est'as tir'it'a'j antaŭ la apertur'o. Tiel sam'e antaŭ la vitr'a pord'o. Sur la tabl'o la kerosen'lamp'o kun ŝirm'il'o, meĉ'o malsuprenŝraŭbita, lum'as mal'klar'e. En la forn'o, kies pord'o est'as mal'ferm'a, est'is fajr'o, kiu nun preskaŭ esting'iĝ'is.)

(Sinjor'in'o Elvsted, en'volv'it'a en grand'a ŝal'o kaj kun la pied'o'j sur skabel'o, sid'as tut'e apud la forn'o, malantaŭenklinita en la apog'seĝ'o. Hedda kuŝ'as vest'it'a, dorm'ant'e sur la sof'o kun kovr'il'o sur si.)

ELVSTED
(post paŭz'o, ek'rekt'ig'as si'n en la seĝ'o kaj aŭskult'as atent'e. Post'e, lac'a, ŝi de'nov'e mal'lev'iĝ'as kaj mal'laŭt'e plend'as) Ankoraŭ ne! — Ho Di'o, — ho Di'o, — ankoraŭ ne.

(Bert'e si'n'gard'em'e ŝtel'ir'as en'e'n tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o. Ŝi hav'as leter'o'n en la man'o.)

ELVSTED
(turn'as si'n kaj flustr'as mal'trankvil'e) Nu, — ĉu iu ven'is?

Bert'e
(mal'laŭt'e) Jes, ĵus ven'is knab'in'o kun tiu ĉi leter'o.

ELVSTED
(rapid'e, etend'as la man'o'n) Leter'o! Don'u al mi!

Bert'e
Ne, ĝi est'as por la doktor'o, Sinjor'in'o.

ELVSTED
Nu tiel.

Bert'e
Est'is la serv'ist'in'o de fraŭl'in'o Tesman, kiu al'port'is ĝi'n. Mi met'os ĝi'n ĉi tie'n sur la tabl'o'n.

ELVSTED
Jes, tio'n far'u.

Bert'e
(de'met'as la leter'o'n) Est'as plej bon'e, ke mi esting'u la lamp'o'n. Ĝi fum'as.

ELVSTED
Jes, esting'u. Baldaŭ far'iĝ'os tag'lum'o.

Bert'e
(esting'as) Jam est'as tag'lum'o, Sinjor'in'o.

ELVSTED
Jes, hel'a tag'o! Kaj ankoraŭ ne hejm'e'n'ven'int'a —!

Bert'e
Ho, Di'o, — mi pens'is ke tiel okaz'us.

ELVSTED
Vi tio'n pens'is?

Bert'e
Jes, kiam mi vid'is ke cert'a vir'o est'as re'ven'int'a al la urb'o, tiam —. Kaj ili'n kun'tir'is. Ĉar pri tiu sinjor'o oni ja aŭd'is sufiĉ'e antaŭ iom da temp'o.

ELVSTED
Ne tiom laŭt'e parol'u. Vi vek'as Sinjor'in'o'n.

Bert'e
(rigard'as al la sof'o kaj suspir'as) Ne, Di'o, — las'u ŝi'n nur dorm'i, kompat'ind'ul'in'o'n. — Ĉu mi met'u i'o'n pli en la forn'o'n?

ELVSTED
Dank'o'n, ne por mi.

Bert'e
Jen do. (ŝi mal'rapid'e el'ir'as tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o)

HEDDA
(vek'iĝ'as pro la ferm'o de la pord'o kaj supr'e'n'rigard'as) Kio est'as —!

ELVSTED
Est'is nur la serv'ist'in'o —

HEDDA
(ĉirkaŭ'rigard'as) Ha, jen en la salon'o —! Jes nun mi ja memor'as — (rekt'ig'as si'n, sid'ant'a sur la sof'o, streĉ'as si'n kaj frot'as si'a'j'n okul'o'j'n) Kiom'a hor'o est'as, Te'a?

ELVSTED
(rigard'as si'a'n horloĝ'o'n) Ĝi jam pas'is la sep'a'n.

HEDDA
Kiam re'ven'is Tesman?

ELVSTED
Li ankoraŭ ne re'ven'is.

HEDDA
Ankoraŭ ne hejm'e'n'ven'is?

ELVSTED
(ek'star'as) Eĉ ne unu re'ven'is.

HEDDA
Kaj ni, kiu'j sid'is ĉi tie mal'dorm'ant'e kaj atend'ant'e ĝis la kvar'a —

ELVSTED
(tord'as la man'o'j'n) Kaj tiel kiel mi li'n atend'is!

HEDDA
(osced'as kaj dir'as kun la man'o kovr'ant'e la buŝ'o'n) Ho jes, — pro tio ni est'us ni'n ŝpar'int'a'j.

ELVSTED
Ĉu vi iom dorm'is post'e?

HEDDA
Ho jes, Mi opini'as, ke mi dorm'is sufiĉ'e bon'e. Ĉu vi ne?

ELVSTED
Eĉ ne moment'o'n. Mi ne pov'is, Hedda. Est'is tut'e ne'ebl'e por mi.

HEDDA
(ek'star'as kaj proksim'iĝ'as al ŝi) Nu, nu, nu! Ne est'as kaŭz'o por mal'trankvil'o. Mi bon'e kompren'as kiel stat'as.

ELVSTED
Jes, kaj kio'n vi do kred'as? Ĉu vi pov'as al mi dir'i?

HEDDA
Nu, kompren'ebl'e tre long'e daŭr'is ĉe la asesor'o —

ELVSTED
Ho Di'o, jes, — cert'e daŭr'is. Sed tamen —

HEDDA
Kaj jen, vid'u, tiam Tesman ne vol'is hejm'e'n'ven'i kaj far'i bru'o'n kaj sonor'ig'i mez'e dum la nokt'o. (rid'as) Ebl'e li ankaŭ ne vol'is montr'i si'n — tia ĵus post viv'ec'a festen'o.

ELVSTED
Sed kar'a, — kie'n li do est'us ir'int'a?

HEDDA
Kompren'ebl'e li ir'is al la onkl'in'o'j kaj si'n kuŝ'ig'is tie. Ili hav'as ja li'a'n antaŭ'a'n ĉambr'o'n atend'ant'a.

ELVSTED
Ne, ĉe ili li ne pov'as est'i. Ĉar ĵus ven'is leter'o al li de fraŭl'in'o Tesman. Jen ĝi kuŝ'as.

HEDDA
Ĉu? (rigard'as la sur'skrib'o'n) Jes, ver'e est'as de onkl'in'o Julle propr'a'man'e. Nu, do li kompren'ebl'e rest'as ĉe la asesor'o. Kaj Ejlert Løvborg, li sid'as leg'ant'e kun vit'foli'o'j en la har'ar'o.

ELVSTED
Ho Hedda, vi nur parol'ad'as kaj dir'as i'o'n pri kio vi mem ne kred'as.

HEDDA
Vi ver'e est'as stult'a, Te'a.

ELVSTED
Ho ja, bedaŭr'ind'e, mi do ebl'e tia est'as.

HEDDA
Kaj kiel mort'e lac'a vi aspekt'as.

ELVSTED
Jes, mi ver'e est'as mort'e lac'a.

HEDDA
Nu, tial vi far'u, kiel mi dir'as. Ir'u en mi'a'n ĉambr'o'n kaj kuŝ'ig'u vi'n temp'et'o'n sur mi'a lit'o.

ELVSTED
Ho ne, ne, — mi tamen ne kapabl'as dorm'i.

HEDDA
Cert'e vi kapabl'as.

ELVSTED
Sed vi'a edz'o cert'e est'os baldaŭ re'ven'ant'a. Kaj jen mi dev'as tuj sci'i —

HEDDA
Mi atent'ig'os vi'n, kiam li re'ven'os.

ELVSTED
Do, vi tio'n promes'as, Hedda?

HEDDA
Jes, tio'n vi pov'as fid'i. Nur en'ir'u kaj dorm'u dum'e.

ELVSTED
Dank'o'n. Do mi tio'n prov'u. (ŝi ir'as tra la mal'antaŭ'a ĉambr'o)

(Hedda ir'as al la vitr'a pord'o kaj flank'e'n'tir'as la kurten'o'j'n. Hel'a tag'lum'o ŝut'iĝ'as en la salon'o'n. Post'e ŝi pren'as de la skrib'o'tabl'o mal'grand'a'n man'spegul'o'n, rigard'as si'n en ĝi kaj ord'ig'as la har'o'j'n. Ŝi ir'as al la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o kaj prem'as la buton'o'n de la sonor'il'o.)

(Bert'e iom post'e en'ven'as tra la pord'o.)

Bert'e
Ĉu Sinjor'in'o i'o'n dezir'as?

HEDDA
Jes, bon'vol'e met'u i'o'n pli en la forn'o'n. Mi ja ver'e frost'ad'as.

Bert'e
Jes brr, — tuj kaj sen'prokrast'e est'u varm'e.

(Ŝi kun'rast'as la ard'aĵ'o'j'n kaj en'met'as lign'o'pec'o'n.)

Bert'e
(halt'as kaj aŭskult'as) Nun oni sonor'ig'as ĉe la ĉef'pord'o, Sinjor'in'o.

HEDDA
Do el'ir'u, kaj mal'ferm'u. Mi mem okup'iĝ'u pri la forn'o.

Bert'e
Baldaŭ ek'flam'os. (ŝi el'ir'as tra la antaŭ'ĉambr'a pord'o)

(Hedda genu'as sur la skabel'o'n kaj met'as plur'a'j'n lign'o'pec'o'j'n en la forn'o'n.)

(Post mal'long'a daŭr'o Jørgen Tesman en'ven'as de la antaŭ'ĉambr'o. Li aspekt'as lac'a kaj iom serioz'a. Ŝtel'ir'as pied'pint'e direkt'e al la pord'apertur'o, kaj vol'as en'glit'i inter la kurten'o'j'n.)

HEDDA
(apud la forn'o, ne supr'e'n'rigard'ant'e) Bon'a'n maten'o'n.

TESMAN
(turn'as si'n) Hedda! (proksim'iĝ'as) Sed kar'a vi, — tiom fru'e el'lit'iĝ'int'a! Ĉu?

HEDDA
Jes, mi tre fru'e el'lit'iĝ'is hodiaŭ.

TESMAN
Kaj mi, kiu est'is cert'a, ke vi ankoraŭ kuŝ'us dorm'ant'e! Jen imag'u, Hedda!

HEDDA
Ne parol'u tiom laŭt'e. Sinjor'in'o Elvsted kuŝ'as en'e ĉe mi.

TESMAN
Sinjor'in'o Elvsted, ĉu ŝi rest'is dum la nokt'o?

HEDDA
Jes, neni'u ja ven'is por ŝi'n serĉ'i.

TESMAN
Ne, do neni'u far'is.

HEDDA
(ferm'as la pord'o'n de la forn'o kaj ek'star'as) Nu, ĉu est'is tiom amuz'e ĉe la asesor'o?

TESMAN
Ĉu vi est'is tim'o'plen'a pro mi? Ĉu?

HEDDA
Ne, pri tio mi eĉ ne moment'o'n pens'is. Sed mi demand'is, ĉu vi bon'e amuz'iĝ'is.

TESMAN
Jes ver'e. Tiu'n ĉi foj'o'n, do —. Sed plej'e en la komenc'o, ŝajn'as al mi. Ĉar tiam Ejlert leg'is por mi. Ni al'ven'is ja pli ol hor'o'n tro fru'e, — jen imag'u! Kaj Brack tiom okup'iĝ'is pri la aranĝ'o. Sed dum'e Ejlert leg'is.

HEDDA
(ek'sid'as dekstr'e de la tabl'o) Nu? Rakont'u —

TESMAN
(ek'sid'as sur skabel'o'n ĉe la forn'o) Sci'u, Hedda, ne'ebl'as por vi imag'i, kia verk'o tiu far'iĝ'os! Cert'e est'as io el la plej rimark'ind'a skrib'it'a. Jen imag'u!

HEDDA
Ja, ja, tio ne interes'as mi'n —

TESMAN
Mi dev'as i'o'n konfes'i al vi, Hedda. Kiam li est'is leg'int'a, — io malic'a kresk'is en mi.

HEDDA
Io malic'a?

TESMAN
Mi sid'is kaj envi'is Ejlert, ke li kapabl'is skrib'i ti'aĵ'o'n. Jen imag'u, Hedda!

HEDDA
Jes, ja, mi ja imag'as!

TESMAN
Kaj sci'i ke li, — tiel natur'dot'it'a — bedaŭr'ind'e tamen est'as ne'pli'bon'ig'ebl'a.

HEDDA
Ĉu vi ne sugest'as, ke li hav'as pli da vital'ec'o ol la ali'a'j?

TESMAN
Ne, bon'a Di'o —. Jen vid'u, li tut'e ne pov'as moder'ig'i si'n mez'e en la ĝu'o.

HEDDA
Kaj en kio rezult'iĝ'is ĉio — fin'e?

TESMAN
Nu, mi trov'as, ke ver'e est'is bakanalo, Hedda.

HEDDA
Ĉu li hav'is vit'foli'o'j'n en la har'ar'o?

TESMAN
Vit'foli'o'j'n? Ne, tio'n mi eĉ ne vid'et'is. Sed li don'is long'a'n, konfuz'a'n parol'ad'o'n por la vir'in'o, kiu inspir'is li'n dum la labor'o. Ja, tiel li si'n esprim'is.

HEDDA
Ĉu li nom'is ŝi'n?

TESMAN
Ne, tio'n li ne far'is. Sed mi ne pov'as imag'i, ke est'us iu ali'a ol sinjor'in'o Elvsted.

HEDDA
Nu, — kie vi dis'iĝ'is de li?

TESMAN
Sur la voj'o hejm'e'n. Ni ek'ir'is, — la last'a'j de ni, — sam'temp'e. Kaj Brack ankaŭ kun'ir'is por spir'i freŝ'a'n aer'o'n. Kaj jen, vid'u, ni decid'is akompan'i Ejlert hejm'e'n. Jes, ĉar li est'is ja ver'e super'ŝarĝ'it'a!

HEDDA
Do li est'is.

TESMAN
Sed nun vi aŭd'u la plej rimark'ind'a'n, Hedda! Aŭ la bedaŭr'ind'a'n mi est'us prefer'e dir'int'a. Ho, — mi preskaŭ hont'as — pro Ejlert — tio'n rakont'i —

HEDDA
Jen do —?

TESMAN
Nu, dum ni tiel ir'is laŭ'voj'e, vid'u, jen mi hazard'e iom mal'antaŭ'iĝ'is. Nur kelk'a'j'n minut'o'j'n, — jen imag'u!

HEDDA
Jes, ja, Di'o, sed —?

TESMAN
Kaj kiam mi rapid'as post la ali'a'j'n, jen, ĉu vi sci'as, kio'n mi trov'as ĉe la voj'rand'o? Ĉu?

HEDDA
Ne, kiel mi pov'us tio'n sci'i!

TESMAN
Nepr'e ne tio'n al iu ajn dir'u, Hedda. Atent'u bon'e! Promes'u al mi pro Ejlert. (tir'as pak'et'o'n en paper'volv'aĵ'o el la poŝ'o de la mantel'o) Jen, imag'u, — tio'n ĉi mi trov'is.

HEDDA
Ĉu ne est'as la pak'et'o, kiu'n li kun'port'is ĉi tie'n hieraŭ?

TESMAN
Jes, ĝust'e, est'as li'a valor'a, unik'a manuskript'o! Kaj tiu'n li tie promen'ant'e perd'is — sen tio'n rimark'i. Jen nur imag'u, Hedda! Kiom bedaŭr'ind'e —

HEDDA
Sed kial do vi ne tuj re'don'is al li la pak'et'o'n?

TESMAN
Ne, tio'n mi ne kuraĝ'is — pro li'a tiam'a stat'o —

HEDDA
Ĉu vi eĉ ne dir'is al iu'j el la ali'a'j, ke vi ĝi'n trov'is?

TESMAN
Ho, tut'e ne. Kompren'ebl'e ke tio'n mi ne vol'is far'i respekt'e al Ejlert.

HEDDA
Do est'as neni'u, kiu sci'as, ke vi hav'as la manuskript'o'n de Ejlert Løvborg?

TESMAN
Ne, kaj tio'n ankaŭ neni'u sci'u.

HEDDA
Kaj post'e, pri kio vi kun li inter'parol'is?

TESMAN
Mi ne plu hav'is ŝanc'o'n kun li parol'i. Ĉar kiam ni ven'is en la strat'o'j'n, tiam li kaj du aŭ tri ali'a'j tut'e mal'aper'is por ni. Jen imag'u!

HEDDA
Nu? Ili do akompan'is li'n hejm'e'n.

TESMAN
Jes, aspekt'e ili tio'n far'is. Kaj ankaŭ Brack for'ir'is.

HEDDA
Kaj kie'n vi post'e stumbl'is?

TESMAN
Jen, mi kaj kelk'a'j el la ali'a'j, ni akompan'is unu el la viv'ec'a'j ul'o'j, kaj trink'is maten'kaf'o'n tie ĉe li. Aŭ pli ĝust'e nom'i ĝi'n nokt'o'kaf'o. Ĉu? Sed kiam mi nun est'os iom ripoz'int'a — kaj kiam mi opini'os ke Ejlert, la kompat'ind'ul'o, sat'dorm'is, tiam mi dev'os ir'i al li kun tio ĉi.

HEDDA
(etend'as la man'o'n por la pak'et'o) Ne, — ne trans'don'u ĝi'n! Ne tuj, mi dir'as. Las'u mi'n leg'i ĝi'n unu'e.

TESMAN
Ne, kar'a, bon'a Hedda, je Di'o, tio'n mi ne kuraĝ'as.

HEDDA
Vi ne kuraĝ'as?

TESMAN
Ne, — ĉar vi bon'e pov'as imag'i, kiom mal'esper'a li far'iĝ'os, kiam li vek'iĝ'as, kaj mank'as al li la manuskript'o. Ĉar sci'u ke li ne hav'as kopi'o'n! Tio'n li mem dir'is.

HEDDA
(rigard'as li'n kvazaŭ esplor'ant'e) Kaj ti'aĵ'o'n oni ne pov'as de'nov'e skrib'i? Ankoraŭ foj'o'n, ĉu?

TESMAN
Tio neniam ebl'us, mi kred'as. Ĉar la inspir'o, — jen vid'u —

HEDDA
Jes, ja, — ĝust'e tiel do est'as — (pas'ant'e) Sed mi memor'as, — jen leter'o por vi.

TESMAN
Ĉu, imag'u —!

HEDDA
(ĝi'n don'ant'e) Ven'is fru'e ĉi-maten'e.

TESMAN
De onkl'in'o Julle. Kio do est'as? (met'as la pak'et'o'n sur la ali'a'n skabel'o'n, mal'ferm'as la leter'o'n, tra'kur'as ĝi'n kaj ek'salt'as)

TESMAN
Ho Hedda, — ŝi skrib'as, ke la bedaŭr'ind'a onkl'in'o Rin'a kuŝ'as ĉe la mort'o!

HEDDA
Tio'n oni dev'us ja atend'i.

TESMAN
Kaj se mi dezir'us ankoraŭ foj'o'n vid'i ŝi'n, mi dev'as rapid'i. Mi tuj kur'os tie'n.

HEDDA
(sub'prem'as rid'et'o'n) Vi eĉ vol'as kur'i?

TESMAN
Ho, plej kar'a Hedda, — se vi pov'us decid'ig'i vi'n kun'ir'i! Jen imag'u!

HEDDA
(ek'star'as kaj dir'as lac'e kaj re'puŝ'ant'e) Ne, ne; ne pet'u mi'n pri ti'aĵ'o. Mi ne vol'as vid'i mal'san'o'n kaj mort'o'n. Ne trud'u al mi i'o'n mal'bel'a'n.

TESMAN
Nu, Di'o do —! (ĉirkaŭ'kur'as) Mi'a'n ĉapel'o'n —? Mi'a'n mantel'o'n —? Nu, en la antaŭ'ĉambr'o —. Mi kor'e esper'as, ke mi ne ven'os tro mal'fru'e, Hedda? Ĉu?

HEDDA
Ho, nur kur'u, kaj —

(Bert'e ven'as ĉe la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o.)

Bert'e
Asesor'o Brack star'as ekster'e, kaj demand'as ĉu li pov'us en'ven'i.

TESMAN
Je tiu ĉi temp'o! Ne, nun ne ebl'as por mi akcept'i li'n.

HEDDA
Sed mi pov'as. (al Bert'e) Pet'u la asesor'o'n en'ven'i. (Bert'e el'ir'as)

HEDDA
(rapid'e flustr'ant'e) La pak'et'o'n, Tesman! (ŝi pren'as ĝi'n de la skabel'o)

TESMAN
Jes, don'u ĝi'n al mi!

HEDDA
Ne, ne, mi kaŝ'os ĝi'n por vi dum'e.

(Ŝi ir'as al la skrib'o'tabl'o, kaj met'as ĝi'n en la libr'o'bret'o'n. Tesman pen'as pro urĝ'ec'o kaj ne kapabl'as sur'tir'i la gant'o'j'n.)

(Asesor'o Brack en'ven'as de la antaŭ'ĉambr'o.)

HEDDA
(kap'klin'as al li) Nu, vi ja est'as fru'maten'a bird'o.

BRACK
Jes, vi trov'as, ĉu ne? (al Tesman) Ĉu ankaŭ vi el'ir'os?

TESMAN
Jes, mi nepr'e dev'as vizit'i la onkl'in'o'j'n. Imag'u, — la mal'san'a, ŝi kuŝ'as ĉe la mort'o, la bedaŭr'ind'a.

BRACK
Nu Di'o, ĉu tiel? Sed jen ne las'u mi'n re'ten'i vi'n. En tia serioz'a moment'o —

TESMAN
Jes, mi ver'e dev'as kur'i —. Adiaŭ! Adiaŭ!

(Li rapid'as ekster'e'n tra la antaŭ'ĉambr'a pord'o.)

HEDDA
(proksim'iĝ'as) Aspekt'e est'is pli ol viv'ec'e hejm'e ĉe vi ĉi tiu'n nokt'o'n, sinjor'o Asesor'o.

BRACK
Mi eĉ ankoraŭ ne ŝanĝ'is vest'o'j'n, sinjor'in'o Hedda.

HEDDA
Ankaŭ vi ne?

BRACK
Ne, kiel vi vid'as. Sed kio'n Tesman rakont'is pri la nokt'a'j tra'viv'aĵ'o'j?

HEDDA
Oho, i'o'n ted'eg'a'n. Nur ke ili ie en'ir'is kaj trink'is kaf'o'n.

BRACK
Pri tiu kaf'o'kun'ven'o mi jam est'as inform'it'a. Tie Ejlert Løvborg ne part'o'pren'is, mi opini'as?

HEDDA
Ne, antaŭ'e ili jam akompan'is li'n hejm'e'n.

BRACK
Ankaŭ Tesman?

HEDDA
Ne, sed kelk'a'j ali'a'j, li dir'is.

BRACK
(rid'et'as) Jørgen Tesman ver'e est'as naiv'a anim'o, sinjor'in'o Hedda.

HEDDA
Jes, Di'o sci'as ke li est'as. Sed ĉu io kaŝ'iĝ'as en la afer'o?

BRACK
Jes, vi'a suspekt'o ne est'as sen'fund'a.

HEDDA
Nu jen! Ek'sid'u, kar'a Asesor'o. Tiel vi rakont'os pli bon'e.

(Ŝi ek'sid'as mal'dekstr'e de la tabl'o. Brack ĉe la long'a flank'o de la tabl'o proksim'e al ŝi.)

HEDDA
Nu jen, do?

BRACK
Mi hav'is apart'a'j'n kial'o'j'n por post'sekv'i la voj'o'j'n de mi'a'j gast'o'j — aŭ pli ĝust'e dir'it'e, de kelk'a'j el mi'a'j gast'o'j ĉi-nokt'e.

HEDDA
Kaj inter ili ebl'e est'is ankaŭ Ejlert Løvborg?

BRACK
Mi dev'as konfes'i — li est'is.

HEDDA
Nun vi ver'e ig'as mi'n sci'vol'em'a —

BRACK
Ĉu vi sci'as, kie li kaj kelk'a'j el la ali'a'j pas'ig'is la rest'o'n de la nokt'o, sinjor'in'o Hedda?

HEDDA
Se dec'as tio'n rakont'i, jen far'u.

BRACK
Kompren'ebl'e, dec'as rakont'i. Nu, ili vizit'is ne'ordinar'e anim'it'a'n vesper'kun'ven'o'n.

HEDDA
De la pasi'a spec'o?

BRACK
De la plej pasi'a spec'o.

HEDDA
Iom pli pri tio ĉi, Asesor'o —

BRACK
Løvborg est'is antaŭ'e invit'it'a, ankaŭ ili. Mi pri tio est'is bon'e inform'it'a. Sed tiam li rifuz'is ven'i. Ĉar nun li ja sur'met'is nov'a'n hom'ec'o'n, kiel vi sci'as.

HEDDA
Tie nord'e ĉe la notari'o Elvsted. Sed li tamen ir'is?

BRACK
Jes, vid'u, sinjor'in'o Hedda, — jen, bedaŭr'ind'e, ĉe mi vizit'as li'n la geni'o ĉi'vesper'e —

HEDDA
Jes, tie li ja inspir'iĝ'is, mi aŭd'as.

BRACK
Tre'eg'e inspir'iĝ'is. Nu, jen li ek'hav'is ali'a'n ide'o'n, mi opini'as. Ĉar ni vir'hom'o'j, bedaŭr'ind'e ne ĉiam est'as tiom princip'firm'a'j kiom ni dev'us est'i.

HEDDA
Nu, vi mem ja est'as escept'o, asesor'o Brack. Sed jen pri Løvborg —?

BRACK
Jes, mal'long'e, — la fin'o est'is, ke li al'ven'is en la salon'o'j'n de fraŭl'in'o Dian'a.

HEDDA
De fraŭl'in'o Dian'a?

BRACK
Est'is fraŭl'in'o Dian'a, kiu prezent'is la vesper'kun'ven'a'n program'o'n. Por elekt'it'a rond'o de amik'in'o'j kaj admir'ant'o'j.

HEDDA
Ĉu tiu est'as iu ruĝ'har'a?

BRACK
Ĝust'e.

HEDDA
Iu tia — kant'ist'in'o?

BRACK
Nu ja, — ankaŭ tio. Kaj krom'e eg'a ĉas'ist'in'o — de sinjor'o'j, — sinjor'in'o Hedda. Vi cert'e aŭd'is pri ŝi. Ejlert Løvborg est'is unu el ŝi'a'j plej varm'a'j protekt'ant'o'j — en si'a'j pli prosper'a'j jar'o'j.

HEDDA
Kaj kiel tio ĉi fin'iĝ'is?

BRACK
Ne tre amik'ec'e, aspekt'as. Fraŭl'in'o Dian'a ver'ŝajn'e de la plej kor'tuŝ'a akcept'o trans'ir'is al lukt'ad'o —

HEDDA
Kontraŭ Løvborg?

BRACK
Jes. Li kulp'ig'is ŝi'n aŭ la amik'in'o'j'n, ke ili pri'ŝtel'is li'n. Li pretend'is, ke li'a poŝ'bilet'uj'o mal'aper'is. Kaj ankaŭ ali'a'j aĵ'o'j. Mal'long'e, li est'us far'int'a terur'eg'a'n tumult'o'n.

HEDDA
Kaj en kio'n rezult'is tio?

BRACK
Tio rezult'is en komun'a'n batal'ad'o'n inter kaj sinjor'in'o'j kaj sinjor'o'j. Feliĉ'e fin'e al'ven'is la polic'o.

HEDDA
Ĉu ankaŭ la polic'o?

BRACK
Jes. Sed tio cert'e far'iĝ'os mult'e'kost'a ŝerc'o por Ejlert Løvborg, tiu frenez'a hom'o.

HEDDA
Nu!

BRACK
Laŭ'dir'e li sen'brid'e kontraŭ'star'is. Li est'us frap'int'a unu el la polic'ist'o'j sur la orel'o'n kaj dis'ŝir'int'a li'a'n mantel'o'n. Jen li sekv'e est'is konduk'at'a al la staci'o.

HEDDA
De kie vi nun sci'iĝ'is pri tio?

BRACK
De la polic'o mem.

HEDDA
(rigard'as pens'em'e antaŭ'e'n) Tiel do ĉio okaz'is. Kaj sekv'e li ne hav'is vit'foli'o'j'n en la har'ar'o.

BRACK
Vit'foli'o'j'n, sinjor'in'o Hedda?

HEDDA
(ŝanĝ'as voĉ'ton'o'n) Sed dir'u al mi nun, Asesor'o, — kial vi do tiel post'sekv'as kaj kaŝ'observ'as Ejlert Løvborg?

BRACK
Unu'e ne est'as tut'e indiferent'e por mi se inform'iĝ'os dum la ekzamen'ad'o'j, ke li ven'is rekt'e de mi.

HEDDA
Ĉu ankaŭ far'iĝ'os ekzamen'o'j?

BRACK
Kompren'ebl'e. Ceter'e tio est'u kiel tio est'as. Sed mi opini'as, ke mi, kia amik'o de la famili'o, dev'is hav'ig'i al vi kaj al Tesman komplet'a'n inform'o'n pri li'a'j nokt'a'j hero'aĵ'o'j.

HEDDA
Kial ver'e tio'n, asesor'o Brack?

BRACK
Nu, ĉar mi hav'as viv'a'n suspekt'o'n, ke li vol'as uz'i vi'n kiel i'a'n ŝirm'il'o'n.

HEDDA
Ĉu, sed kial pov'as vi imag'i ti'aĵ'o'n!

BRACK
Ho Di'o, — ni ja ne est'as blind'a'j, sinjor'in'o Hedda. Atent'u nur! Tiu sinjor'in'o Elvsted, ver'dir'e ŝi cert'e ne for'las'os la urb'o'n tiom fru'e.

HEDDA
Nu, ĉu est'us io inter tiu'j du, jen est'as mult'a'j ali'a'j lok'o'j, kie ili pov'os renkont'iĝ'i.

BRACK
Neni'u hejm'o. Ĉiu'j dec'a'j dom'o'j est'os de nun de'nov'e ferm'it'a'j por Ejlert Løvborg.

HEDDA
Kaj tia ankaŭ la mi'a dev'as est'i, vi opini'as?

BRACK
Jes. Mi konfes'as, ke est'us por mi pli ol ĝen'e, se tiu sinjor'o est'us en'las'it'a ĉi tie'n. Se li, kia super'flu'a — kaj en'trud'ul'o — si'n en'ŝov'us en —

HEDDA
En la tri'angul'o'n?

BRACK
Ĝust'e. Est'us por mi sam'e kiel far'iĝ'i sen'hejm'a.

HEDDA
(rigard'as li'n rid'et'ant'e) Do, — sol'a kok'o en la kort'o, — tio est'as vi'a cel'o.

BRACK
(kap'klin'as mal'rapid'e kaj mal'alt'ig'as la voĉ'o'n) Jes, est'as mi'a cel'o. Kaj por tiu cel'o mi batal'os — kun ĉiu'j rimed'o'j, pri kiu'j mi dispon'as.

HEDDA
(perd'ant'e si'a'n rid'et'o'n) Aspekt'e vi est'as danĝer'a hom'o, — kiam tem'as pri real'ig'o.

BRACK
Vi tio'n opini'as?

HEDDA
Jes, mi nun komenc'as tio'n kred'i. Kaj mi est'as kor'e ĝoj'a — tiom long'e, ke vi ne potenc'as super mi.

BRACK
(rid'as du'senc'e) Ja-ja, sinjor'in'o Hedda, — vi ebl'e prav'as pri tio. Kiu sci'as, ĉu mi okaz'e ne est'us vir'o por el'pens'i eĉ i'o'n kaj ali'a'n.

HEDDA
Do, sed aŭskult'u nun, asesor'o Brack! Aspekt'as ja kvazaŭ vi sid'as tie minac'ant'e.

BRACK
(ek'star'as) Ho, tut'e ne! La tri'angul'o, vid'u, — ĝi prefer'e fortik'iĝ'u kaj defend'iĝ'u liber'vol'e.

HEDDA
Tio'n ankaŭ mi opini'as.

BRACK
Jen mi do dir'is kio'n mi dezir'as. Kaj mi nun re'e dev'as trov'i la voj'o'n urb'e'n. Adiaŭ, sinjor'in'o Hedda!

(Li ir'as al la vitr'a pord'o.)

HEDDA
(ek'star'as) Vi ir'as tra la ĝarden'o?

BRACK
Jes, por mi est'as pli mal'long'e.

HEDDA
Jes, kaj krom'e est'as ja voj'o kaŝ'a.

BRACK
Tut'e ĝust'e. Mi ne est'as kontraŭ kaŝ'a'j voj'o'j. Foj'e ili pov'as est'i sufiĉ'e pik'ant'a'j.

HEDDA
Kiam oni paf'as per kugl'o'j, vi opini'as?

BRACK
(ĉe la pord'o, rid'as al ŝi) Ho, oni ver'e ne paf'as si'a'j'n dres'it'a'j'n kort'kok'o'j'n!

HEDDA
(ankaŭ ŝi rid'as) Ho ne, kiam oni ne hav'as pli ol unu sol'a'n, —

(Ili kap'salut'as adiaŭ'e, sub rid'ad'o. Li for'ir'as. Ŝi ferm'as la pord'o'n post li.)

(Hedda star'as moment'o'n serioz'e rigard'ant'e ekster'e'n. Post'e ŝi ir'as kaj rigard'as tra la kurten'o de la fon'a mur'o. Ŝi ir'as al la skrib'o'tabl'o, pren'as la pak'et'o'n de Løvborg el la libr'o'bret'ar'o kaj vol'as foli'um'i la paper'o'j'n. La laŭt'a voĉ'o de Bert'e aŭd'iĝ'as de la antaŭ'ĉambr'o. Hedda turn'as si'n kaj aŭskult'as. Rapid'e ŝi met'as la pak'et'o'n en la tir'kest'o'n, ŝlos'as kaj met'as la ŝlos'il'o'n sur la skrib'il'ar'o'n.)

(Ejlert Løvborg en mantel'o kaj kun ĉapel'o en la man'o, tir'mal'ferm'as la pord'o'n de la antaŭ'ĉambr'o. Li aspekt'as frenez'e kaj ekscit'it'e.)

LØVBORG
(turn'it'a al la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o) Kaj mi dir'as al vi, ke mi dev'as kaj vol'as en'ir'i! Jen do!

(Li ferm'as la pord'o'n, turn'as si'n, vid'as Hedda, reg'as si'n tuj kaj salut'as.)

HEDDA
(ĉe la skrib'o'tabl'o) Nu, sinjor'o Løvborg, est'as eg'e mal'fru'e ke vi ven'as serĉ'i Te'a.

LØVBORG
Aŭ eg'e fru'e ke mi en'ven'as ĉe vi. Mi pet'as vi'n pardon'i.

HEDDA
Kiel vi sci'as, ke ŝi daŭr'e est'as ĉe mi?

LØVBORG
Oni dir'is en ŝi'a loĝ'ej'o, ke ŝi est'is ekster'e la tut'a'n nokt'o'n.

HEDDA
(ir'as al la salon'a tabl'o) Ĉu vi pov'is i'o'n rimark'i en la mien'o'j, kiam ili tio'n dir'is?

LØVBORG
(rigard'as ŝi'n demand'e) Rimark'i en la mien'o'j?

HEDDA
Mi alud'as, ĉu aspekt'is, kvazaŭ ili pens'us i'o'n aŭ iel pri tio?

LØVBORG
(subit'e kompren'as) Ho jes, tiel ja est'as! Mi tir'as ŝi'n mal'supr'e'n kun mi! Ceter'e mi neni'o'n pov'is rimark'i. — Tesman ebl'e ankoraŭ ne el'lit'iĝ'is?

HEDDA
Ne, — mi ne kred'as —

LØVBORG
Kiam li hejm'e'n'ven'is?

HEDDA
Tre mal'fru'e.

LØVBORG
Ĉu li i'o'n al vi rakont'is?

HEDDA
Jes, mi aŭd'is ke est'is sufiĉ'e vigl'ec'e ĉe asesor'o Brack.

LØVBORG
Neni'o'n pli?

HEDDA
Ne, mi kred'as ke ne. Krom'e mi est'is tiel eg'e dorm'em'a —

(Sinjor'in'o Elvsted en'ven'as tra inter la kurten'o'j sur la fon'a mur'o.)

ELVSTED
(proksim'iĝ'as al li) Ho, Løvborg! Fin'e —!

LØVBORG
Jes, fin'e. Kaj tro mal'fru'e.

ELVSTED
(rigard'as li'n en tim'o) Kio est'as tro mal'fru'e!

LØVBORG
Nun ĉio est'as tro mal'fru'e. Pri mi est'as fin'it'e.

ELVSTED
Ho ne, ne, — tio'n ne dir'u!

LØVBORG
Vi mem dir'os la sam'o'n, kiam vi aŭd'os —

ELVSTED
Mi vol'as neni'o'n aŭd'i!

HEDDA
Vi ebl'e dezir'as parol'i kun ŝi sol'a? Ĉar do mi for'ir'os.

LØVBORG
Ne, rest'u, — ankaŭ vi. Mi pet'as vi'n pri tio.

ELVSTED
Jes, sed mi neni'o'n vol'as aŭd'i, mi dir'as!

LØVBORG
Ne est'as pri la nokt'a'j tra'viv'aĵ'o'j, ke mi vol'as parol'i.

ELVSTED
Pri kio do —?

LØVBORG
Est'as pri tio, ke ni'a'j voj'o'j dev'as nun dis'iĝ'i.

ELVSTED
Dis'iĝ'i!

HEDDA
(sen'vol'e) Mi tio'n sci'is!

LØVBORG
Ĉar mi ne plu bezon'as vi'n, Te'a.

ELVSTED
Kaj jen'o'n vi pov'as dir'i! Ne plu bezon'as mi'n! Mi ja help'os vi'n nun kiel antaŭ'e? Kompren'ebl'e ni daŭr'e kun'labor'u?

LØVBORG
De nun mi ne plu intenc'as labor'i.

ELVSTED
(rezign'e) Por kio mi do uz'u mi'a'n viv'o'n?

LØVBORG
Vi dev'as prov'i viv'i, kvazaŭ vi neniam kon'is mi'n.

ELVSTED
Sed tio'n mi ja ne kapabl'as!

LØVBORG
Prov'u ĉu vi kapabl'us, Te'a. Vi dev'as re'vojaĝ'i hejm'e'n —

ELVSTED
(ribel'e) Neniam en tiu ĉi mond'o! Kie vi est'as, tie ankaŭ mi dezir'as est'i! Mi ne las'as mi'n tiel for'pel'iĝ'i! Mi vol'as est'i ĉi tie! Est'i kun'e kun vi, kiam la libr'o el'don'iĝ'os.

HEDDA
(du'on'laŭt'e, en streĉ'a atent'o) Ho, la libr'o, — jes!

LØVBORG
(rigard'as ŝi'n) La libr'o mi'a kaj de Te'a. Ĉar tia ĝi est'as.

ELVSTED
Jes, tia mi sent'as, ke ĝi est'as. Kaj tial mi ankaŭ rajt'as est'i ĉe vi, kiam ĝi ven'os! Mi vol'as vid'i, ke de'nov'e ŝut'iĝ'as estim'o kaj honor'o super vi'n. Kaj la ĝoj'o, — la ĝoj'o, tiu'n mi vol'as divid'i kun vi.

LØVBORG
Te'a, — ni'a libr'o neniam el'don'iĝ'os.

HEDDA
Aj!

ELVSTED
Ne el'don'iĝ'os!

LØVBORG
Neniam el'don'iĝ'os.

ELVSTED
(en tim'em'a suspekt'o) Løvborg, — kie'n vi for'met'is la kajer'o'j'n!

HEDDA
(rigard'as li'n atent'e) Jes, la kajer'o'j'n —?

ELVSTED
Kie vi hav'as ili'n!

LØVBORG
Ho, Te'a, — prefer'e ne demand'u mi'n pri tio.

ELVSTED
Jes, jes, mi vol'as tuj ek'sci'i. Mi rajt'as tio'n tuj ek'sci'i.

LØVBORG
La kajer'o'j'n — Nu do, — la kajer'o'j'n, tiu'j'n mi dis'ŝir'is en mil pec'o'j'n.

ELVSTED
(kri'as) Ho ne, ne —!

HEDDA
(sen'vol'e) Sed tio ja tut'e ne —!

LØVBORG
(rigard'as ŝi'n) Ne ver'o, vi opini'as?

HEDDA
(reg'as si'n) Nu jes. Kompren'ebl'e. Ĉar vi mem tio'n dir'as. Sed ŝajn'is al mi ne'kred'ebl'e —

LØVBORG
Tamen ver'o.

ELVSTED
(tord'as la man'o'j'n) Ho Di'o, — ho Di'o, Hedda, — dis'ŝir'is si'a'n propr'a'n verk'o'n.

LØVBORG
Mi dis'ŝir'is mi'a'n propr'a'n viv'o'n. Sekv'e mi ankaŭ pov'is dis'ŝir'i mi'a'n viv'o'verk'o'n —

ELVSTED
Kaj tio'n vi do far'is ĉi'nokt'e!

LØVBORG
Jes, aŭd'u. En mil pec'o'j'n. Kaj ŝut'is ili'n en la fjord'o'n. Tre for'e. Tie almenaŭ est'as freŝ'a sal'akv'o. Las'u ili'n flos'i en ĝi. Flos'i laŭ flu'o kaj vent'o. Kaj post iom'a temp'o ili sub'akv'iĝ'os. Pli kaj pli profund'e'n. Kiel mi, Te'a.

ELVSTED
Sci'u do, Løvborg, ke tio pri la libr'o —. Ĉiu'j'n mi'a'j'n tag'o'j'n tio star'os antaŭ mi, kvazaŭ vi mort'ig'us et'a'n infan'o'n.

LØVBORG
Vi prav'as. Est'as kvazaŭ infan'mort'ig'o.

ELVSTED
Sed kiel vi do pov'is —! Ankaŭ mi hav'is ja mi'a'n part'o'n de la infan'o.

HEDDA
(preskaŭ sen'voĉ'e) Ho, la infan'o —

ELVSTED
(spir'as pez'e) Do, fin'it'e. Ja, ja, nun mi for'ir'os, Hedda.

HEDDA
Sed vi tamen ne for'vojaĝ'os?

ELVSTED
Ho, mi ne mem sci'as, kio'n mi far'os. Nun ĉio antaŭ mi est'as mal'lum'o.

(Ŝi el'ir'as tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o.)

HEDDA
(Hedda star'as, iom atend'ant'e) Vi do ne vol'as akompan'i ŝi'n hejm'e'n, sinjor'o Løvborg?

LØVBORG
Mi? Tra la strat'o'j? Do la hom'o'j vid'us, ke ŝi ir'us kun'e kun mi?

HEDDA
Mi ja ne sci'as, kio ceter'e okaz'is ĉi-nokt'e. Sed ĉu do est'as tiom tut'e ne'ripar'ebl'e?

LØVBORG
Tiu ĉi nokt'o ne rest'os la sol'a. Tio'n mi cert'e sci'as. Sed ankaŭ est'as tio, ke mi eĉ ne em'as plu'viv'i tia'n viv'o'n. Ne nun de'nov'e. Est'as la viv'o'fort'o kaj ne'ced'em'o, kiu'j'n ŝi romp'is en mi.

HEDDA
(rigard'as pens'em'e antaŭ'e'n) La dolĉ'a, et'a stult'ul'in'o fingr'um'is hom'a'n sort'o'n. (rigard'as li'n) Sed tamen kial vi pov'is est'i tiom sen'kor'a kontraŭ ŝi?

LØVBORG
Ho, ne dir'u, ke mi est'is sen'kor'a!

HEDDA
Tiel detru'i tio'n, kio plen'ig'is ŝi'a'n anim'o'n dum long'a'j, long'a'j temp'o'j! Tio'n vi ne nom'as sen'kor'a!

LØVBORG
Al vi mi pov'as dir'i la ver'o'n, Hedda.

HEDDA
La ver'o'n?

LØVBORG
Unu'e promes'u al mi, — don'u al mi vi'a'n promes'o'n, ke tio, kio'n mi nun konfid'as al vi, pri tio Te'a neniam sci'iĝ'u.

HEDDA
Jen mi'a promes'o.

LØVBORG
Bon'e. Do mi vol'as dir'i al vi, ke ne est'as ver'o, kio'n mi al ŝi rakont'ad'is.

HEDDA
Tio pri la kajer'o'j?

LØVBORG
Jes. Mi ne dis'ŝir'is ili'n. Ankaŭ ne ĵet'is ili'n en la fjord'o'n.

HEDDA
Ne, ne — sed kie do ili est'as?

LØVBORG
Mi tamen detru'is ili'n. Fund'e kaj efik'e, Hedda!

HEDDA
Tio'n ĉi mi ne kompren'as.

LØVBORG
Te'a dir'is, ke tio, kio'n mi far'is, al ŝi est'as kvazaŭ infan'mort'ig'o.

HEDDA
Jes, — tio'n ŝi dir'is.

LØVBORG
Sed mort'ig'i si'a'n infan'o'n, — ne est'as la plej fi'a, kio'n patr'o pov'as far'i kontraŭ ĝi.

HEDDA
Tio ne la plej fi'a?

LØVBORG
Ne, sed aŭd'i la plej fi'a'n, de tio mi vol'is ŝpar'i Te'a.

HEDDA
Kaj kio do est'as tio, la plej fi'a?

LØVBORG
Imag'u nun, Hedda, ke vir'o, — tiel je fru'a maten'a hor'o, — post frenez'a, diboĉ'eg'a nokt'o re'ven'is hejm'e'n al la patr'in'o de si'a infan'o kaj dir'is: Jen aŭd'u — tie mi est'is kaj tie. En tiu'j kaj tiu'j lok'o'j. Kaj mi kun'pren'is ni'a'n infan'o'n. En tia'j'n kaj tia'j'n lok'o'j'n. La infan'o por mi perd'iĝ'is. Tut'e perd'iĝ'is. Diabl'o sci'as en kies man'o'j'n ĝi fal'is. Kies man'o'j kapt'is ĝi'n.

HEDDA
Ho, — sed fin'fin'e tio — ĉi tio est'is ja nur libr'o —

LØVBORG
La pur'a anim'o de Te'a est'is en tiu libr'o.

HEDDA
Jes, mi kompren'as.

LØVBORG
Kaj tial vi ja ankaŭ kompren'as, ke inter ŝi kaj mi neni'u est'ont'ec'o est'as.

HEDDA
Kaj kiu'n voj'o'n vi nun ir'os?

LØVBORG
Neniu'n. Nur aranĝ'i pri fin'o de ĉio. Ju pli fru'e, des pli bon'e.

HEDDA
(paŝ'o'n pli proksim'e'n) Ejlert Løvborg, — jen aŭskult'u — Ĉu vi ne pov'us aranĝ'i, ke — ke okaz'os en bel'ec'o?

LØVBORG
En bel'ec'o? (rid'et'as) Kun vit'foli'o'j en la har'ar'o, kiel vi en pli fru'a'j tag'o'j imag'is —

HEDDA
Ho ne. La vit'foli'o'j, — je tiu'j mi ne plu kred'as. Sed tamen en bel'ec'o! Unu sol'a'n foj'o'n! — Adiaŭ! For'ir'u nun. Kaj ne pli oft'e re'ven'u.

LØVBORG
Adiaŭ, sinjor'in'o. Kaj salut'u Jørgen Tesman de mi. (li vol'as for'ir'i)

HEDDA
Ne, atend'u! Kun'pren'u memor'aĵ'o'n de mi.

(Ŝi ir'as al la skrib'o'tabl'o kaj mal'ferm'as la tir'kest'o'n kaj la skatol'o'n kun pistol'o'j. Ŝi re'turn'as al Løvborg kun unu el la pistol'o'j.)

LØVBORG
(rigard'as ŝi'n) Tiu'n? Do tiu est'as la memor'aĵ'o?

HEDDA
(kap'klin'as mal'rapid'e) Vi re'kon'as ĝi'n? Iam ĝi lev'iĝ'is kontraŭ vi'n.

LØVBORG
Tiam vi est'us dev'int'a ĝi'n uz'i.

HEDDA
Jen! Uz'u ĝi'n vi nun.

LØVBORG
(met'as la pistol'o'n en la brust'poŝ'o'n) Dank'o'n!

HEDDA
Kaj en bel'ec'o, Ejlert Løvborg. Promes'u al mi nur tio'n!

LØVBORG
Adiaŭ, Hedda Gabler. (li el'ir'as tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o)

(Hedda aŭskult'as moment'o'n ĉe la pord'o. Post'e ŝi ir'as al la skrib'o'tabl'o, kaj el'pren'as la pak'et'o'n kun la manuskript'o, iom rigard'as inter la kovr'aĵ'o'n, du'on'e el'pren'as kelk'a'j'n foli'o'j'n kaj rigard'as ili'n. Post'e ŝi kun'pren'as ĉio'n kaj ek'sid'as en la apog'seĝ'o'n apud la forn'o. La pak'et'o'n ŝi hav'as ĉe la sin'o. Iom post'e ŝi mal'ferm'as la pord'o'n de la forn'o kaj post'e ankaŭ la pak'et'o'n.)

HEDDA
(ĵet'as unu el la kajer'o'j en la fajr'o'n kaj flustr'as antaŭ'e'n) Nun mi for'brul'ig'as vi'a'n infan'o'n, Te'a! — Vi kun la krisp'a har'ar'o! (ĵet'as pli'a'j'n kajer'o'j'n en la forn'o'n) Vi'a'n infan'o'n kaj tiu'n de Ejlert Løvborg. (en'ĵet'as la rest'ant'a'j'n) Nun brul'ig'as, — nun brul'ig'as mi la infan'o'n.

Kvar'a Akt'o

(La sam'a'j ĉambr'o'j ĉe la ge'sinjor'o'j Tesman. Est'as vesper'o. La salon'o est'as mal'lum'a. La mal'antaŭ'a ĉambr'o est'as lum'ig'it'a de la pend'a lamp'o super la tabl'o tie. La kurten'o'j antaŭ la vitr'a pord'o est'as kun'tir'it'a'j.)

(Hedda, nigr'e vest'it'a, paŝ'ad'as sur la plank'o en la ne'lum'ig'it'a ĉambr'o. Ŝi ir'as en la mal'antaŭ'a'n ĉambr'o'n kaj tie ir'as mal'dekstr'e'n. Aŭd'iĝ'as kelk'a'j akord'o'j de la pian'o. Post'e ŝi re'e aper'as kaj ir'as en la salon'o'n.)

(Bert'e en'ven'as de dekstr'e tra la mal'antaŭ'a ĉambr'o kun lum'ig'it'a lamp'o, kiu'n ŝi met'as sur la tabl'o'n antaŭ la sof'o en la angul'o de la salon'o. Ŝi'a'j okul'o'j est'as plor'ŝvel'a'j, kaj ŝi hav'as nigr'a'j'n bend'o'j'n sur la mantel'et'o. Ŝi el'ir'as si'n'gard'em'e dekstr'e'n. Hedda ir'as al la vitr'a pord'o, iom tir'as la kurten'o'n flank'e'n kaj rigard'as ekster'e'n en la mal'lum'o'n.)

(Mal'long'e post'e en'e'n de la antaŭ'ĉambr'o ven'as Fraŭl'in'o Tesman, funebr'e vest'it'a, kun ĉapel'o kaj vual'o. Hedda ir'as al ŝi renkont'e kaj etend'as al ŝi la man'o'n.)

Fraŭl'in'o TESMAN
Nu, Hedda, jen mi ven'as en kolor'o'j de funebr'o. Ĉar nun mi'a kompat'ind'a frat'in'o fin'is si'a'n agoni'o'n.

HEDDA
Mi jam sci'as, kiel vi cert'e vid'as. Tesman send'is al mi kart'o'n.

Fraŭl'in'o TESMAN
Jes, li ja promes'is. Sed mi tamen opini'is, ke al Hedda, — ĉi tie en la dom'o de viv'o, — ĉi tie dev'as mi mem raport'i pri la mort'o.

HEDDA
Est'as tre ĝentil'e de vi.

Fraŭl'in'o TESMAN
Ho, Rin'a ne dev'us for'pas'i ĝust'e nun. La dom'o de Hedda ne dev'us funebr'i en tiu ĉi temp'o.

HEDDA
(de'turn'ant'e la tem'o'n) Ŝi ja mort'is tre trankvil'e, fraŭl'in'o Tesman?

Fraŭl'in'o TESMAN
Ho, tiom bel'e, — tiom pac'e ŝi fin'e feliĉ'iĝ'is. Kaj al'don'e tiu ne'pri'skrib'ebl'a feliĉ'o, ke ŝi ankoraŭ foj'o'n re'vid'is Jørgen. Kaj pov'is al li dir'i la fin'a'n adiaŭ'o'n. — Ĉu ebl'e li ankoraŭ ne hejm'e'n'ven'is?

HEDDA
Ne. Li skrib'is, ke mi ne atend'u li'n tiom fru'e. Sed bon'vol'u ek'sid'i.

Fraŭl'in'o TESMAN
Ne dank'o'n, kar'a — ben'it'a Hedda. Mi ver'e em'us. Sed mi ne hav'as sufiĉ'e da temp'o. Nun mi dev'as pri'zorg'i ŝi'n kaj bel'ig'i tiel kiel mi pov'as. Ver'e bel'a ŝi ven'u en si'a'n tomb'o'n.

HEDDA
Ĉu ne mi pov'as pri io help'i?

Fraŭl'in'o TESMAN
Ho, ne pens'u pri tio! Tia'j'n afer'o'j'n Hedda ne dev'as tuŝ'i per si'a'j man'o'j. Kaj ankaŭ ne al ili lig'i si'a'j'n pens'o'j'n. Almenaŭ ne dum tiu ĉi temp'o, cert'e ne.

HEDDA
Ho, la pens'o'j, — ili ne las'as si'n tiel reg'i —

Fraŭl'in'o TESMAN
(daŭr'ig'ant'e) Ja, bon'a Di'o, tiel far'iĝ'as en tiu ĉi mond'o. Hejm'e ĉe mi ni nun kudr'os lin'tol'o'n por Rin'a. Kaj mi opini'as ke ankaŭ ĉe vi oni baldaŭ kudr'os. Sed tio est'os de ali'a spec'o, tio, — dank'o'n al Di'o!

(Jørgen Tesman en'ven'as de la antaŭ'ĉambr'o.)

HEDDA
Nu, est'as bon'e ke vi fin'e re'ven'as.

TESMAN
Ĉu vi est'as ĉi tie, onkl'in'o Julle? Ĉe Hedda? Jen imag'u!

Fraŭl'in'o TESMAN
Mi ĵus intenc'is for'ir'i, mi'a kar'a knab'o. Nu, ĉu vi sukces'is far'i ĉio'n, kio'n vi promes'is al mi?

TESMAN
Ne, mi ver'e tim'as, ke mi forges'is la du'on'o'n. Mi dev'as de'nov'e en'kur'i ĉe vi morgaŭ. Ĉar hodiaŭ mi'a kap'o est'as kvazaŭ konfuz'it'a. Mi ne pov'as kun'ten'i la pens'o'j'n.

Fraŭl'in'o TESMAN
Sed kar'a Jørgen, vi ne dev'as re'ag'i tiel.

TESMAN
Do? Kiel do, vi opini'as?

Fraŭl'in'o TESMAN
Vi dev'as am'i la funebr'o'n. Est'i ĝoj'a pro tio kio okaz'is. Kia mi est'as.

TESMAN
Ho jes, jes. Vi pens'as pri Rin'a, ĉu?

HEDDA
Far'iĝ'os sol'ec'e por vi nun, fraŭl'in'o Tesman.

Fraŭl'in'o TESMAN
La unu'a'j'n tag'o'j'n, jes. Sed ne daŭr'os long'e, esper'ebl'e. Mi intenc'as, ke la ĉambr'et'o de kar'memor'a Rin'a ne rest'u mal'plen'a.

TESMAN
Nu? Kiu'n vi vol'as, ke en'loĝ'iĝ'u? Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Nu, trov'iĝ'as ĉiam iu aŭ ali'a mal'san'a kompat'ind'ul'in'o, kiu bezon'as zorg'ad'o'n kaj fleg'o'n, bedaŭr'ind'e.

HEDDA
Ĉu vi ver'e ankoraŭ'foj'e vol'as pren'i sur vi'n tia'n kruc'o'n?

Fraŭl'in'o TESMAN
Kruc'o'n! Di'o pardon'u vi'n, infan'o, — ne est'is ja kruc'o por mi.

HEDDA
Sed se nun ven'us fremd'a hom'o kaj —

Fraŭl'in'o TESMAN
Ho, kun mal'san'a'j hom'o'j oni baldaŭ amik'iĝ'as. Kaj mi ja ver'e bezon'as iu'n por kiu viv'i, ankaŭ mi. Nu, dank'o'n al Di'o, — en vi'a dom'o ebl'us ankaŭ okaz'i io aŭ ali'a por labor'ig'i la man'o'j'n de mal'jun'a onkl'in'o.

HEDDA
Ho, ne parol'u pri ni'a'j afer'o'j.

TESMAN
Jes, imag'u kiom bon'eg'e ni tri pov'us kun'e viv'i, se —

HEDDA
Se —?

TESMAN
(mal'trankvil'a) Ho, neni'o. Cert'e ord'iĝ'os. Esper'u tio'n. Ĉu?

Fraŭl'in'o TESMAN
Ja, ja. Vi du cert'e hav'as i'o'n pri'parol'end'a'n, mi kompren'as. (rid'et'as) Kaj Hedda ebl'e hav'as i'o'n rakont'ind'a'n por vi, Jørgen. Adiaŭ! Nun mi dev'as hejm'e'n'ir'i al Rin'a. (turn'as si'n ĉe la pord'o) Bon'a Di'o, kiel strang'e imag'i! Nun Rin'a est'as ĉe mi kaj ĉe kar'memor'a Jochum sam'temp'e.

TESMAN
Jes, jen imag'u, onkl'in'o Julle! Ĉu?

(Fraŭl'in'o Tesman el'ir'as tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o.)

HEDDA
(sekv'as Tesman per la okul'o'j mal'varm'e kaj esplor'e) Mi ver'e kred'as, ke la mort'o atak'as vi'a'n kor'o'n pli ol ŝi'a'n.

TESMAN
Ho, ne est'as sol'e jen'a mort'o. Est'as Ejlert pro kiu mi est'as tiom mal'trankvil'a.

HEDDA
(rapid'e) Ĉu est'as io nov'a pri li?

TESMAN
Mi intenc'is kur'i supr'e'n al li nun post'tag'mez'e, kaj dir'i al li, ke la manuskript'o est'as sen'difekt'a.

HEDDA
Nu? Vi ne renkont'is li'n?

TESMAN
Ne. Li ne est'is hejm'e. Sed post'e mi renkont'is sinjor'in'o'n Elvsted, kaj ŝi dir'is, ke li est'is ĉe ni fru'e ĉi-maten'e.

HEDDA
Jes, tuj post vi'a for'ir'o.

TESMAN
Kaj, laŭ'dir'e, li est'is dis'ŝir'int'a la manuskript'o'n. Ĉu?

HEDDA
Jes, li tio'n asert'is.

TESMAN
Sed, bon'a Di'o, do li est'is ja tut'e frenez'a! Kaj sekv'e vi ne kuraĝ'is re'don'i ĝi'n al li, Hedda?

HEDDA
Ne, li ĝi'n ne ricev'is.

TESMAN
Sed vi cert'e dir'is al li, ke ni ĝi'n hav'as?

HEDDA
Ne. (rapid'e) Ebl'e vi tio'n dir'is al sinjor'in'o Elvsted?

TESMAN
Ne, tio'n mi ne vol'is. Sed al li mem vi est'us tio'n dir'int'a. Imag'u, se li en mal'esper'o ek'pens'us si'n met'i en danĝer'o'n de mort'o! Don'u al mi la manuskript'o'n, Hedda! Mi tuj kur'os kun ĝi al li. Kie vi hav'as la pak'et'o'n?

HEDDA
(mal'varm'a kaj ne'mov'iĝ'ant'a, si'n apog'ant'e al la apog'seĝ'o) Mi ĝi'n ne plu hav'as.

TESMAN
Vi ĝi'n ne plu hav'as! Pro la ĉiel'o kio'n vi alud'as per tio!

HEDDA
Mi for'brul'ig'is ĝi'n — ĉio'n.

TESMAN
(ek'salt'as en tim'o) For'brul'ig'is! For'brul'ig'is la manuskript'o'n de Ejlert!

HEDDA
Ne kri'u tiel. La serv'ist'in'o pov'us ebl'e vi'n aŭd'i.

TESMAN
For'brul'ig'is! Sed bon'a Di'o —! Ne, ne, ne, — tio est'as tut'e ne'ebl'a!

HEDDA
Jes, sed tiel tamen est'as.

TESMAN
Sed ĉu vi mem kompren'as, kio'n vi far'is, Hedda! Est'as ja kontraŭ'leĝ'a trakt'ad'o de trov'it'aĵ'o. Jen imag'u! Jes, demand'u nur al asesor'o Brack, kaj vi aŭd'os.

HEDDA
Est'as pli konsil'ind'e, ke vi ne parol'u pri tio, — nek al la asesor'o, nek al iu ali'a.

TESMAN
Sed kiel pov'is vi ek'pens'i iu'n tia'grad'e ne'aŭd'it'a'n ag'o'n! Kiel pov'is vi ek'hav'i tiu'n ide'o'n? Kiel tia koncept'o obsed'is vi'n? Respond'u al mi pri tio. Ĉu?

HEDDA
(sub'prem'as preskaŭ ne'rimark'ebl'a'n rid'et'o'n) Mi tio'n far'is por vi, Jørgen.

TESMAN
Por mi!

HEDDA
Kiam vi re'ven'is hejm'e'n ĉi-maten'e kaj rakont'is, ke li leg'is por vi —

TESMAN
Jes, jes, kaj kio jen?

HEDDA
Tiam vi konfes'is, ke vi envi'is al li li'a'n verk'o'n.

TESMAN
Ho Di'o, ne pren'u tio'n laŭ'liter'e —.

HEDDA
Tamen. Mi ne pov'is toler'i la pens'o'n, ke iu ali'a super'ombr'u vi'n.

TESMAN
(kun ek'kri'o inter dub'o kaj ĝoj'o) Hedda, — ho, ĉu est'as ver'o, kio'n vi dir'as! — Tamen, — tamen — tiel mi neniam antaŭ'e spert'is vi'a'n am'o'n. Jen imag'u!

HEDDA
Nu, do est'as plej bon'e ke vi ek'sci'u — ke ĝust'e en tiu ĉi temp'o — (impet'e, inter'romp'ant'e) Ne, ne, — vi pov'as pri'demand'i ĉe onkl'in'o Julle. Kaj cert'e ŝi don'os al vi inform'o'n.

TESMAN
Ho, mi preskaŭ kred'as ke mi kompren'as vi'n, Hedda! (kun'frap'as la man'o'j'n) Ej'a, bon'a Di'o, vi —, ĉu tio est'us ebl'a! Ĉu?

HEDDA
Ne kri'u tiel. La serv'ist'in'o pov'us aŭd'i vi'n.

TESMAN
(rid'ant'e en sen'reg'a ĝoj'o) La serv'ist'in'o! Ne, nun vi est'as ver'e amuz'eg'a, Hedda! La serv'ist'in'o, — tiu est'as ja Bert'e, tiu! Mi mem ir'os tio'n rakont'i al Bert'e.

HEDDA
(prem'eg'as la man'o'j'n kiel en mal'esper'o) Ho, mi krev'os, — mi krev'os en ĉio ĉi!

TESMAN
En kio do, Hedda? Ĉu?

HEDDA
(mal'varm'e, si'n'reg'e) En ĉio tio — rid'ind'a, — Jørgen.

TESMAN
Rid'ind'a? Ke mi est'as tiom ĝoj'eg'a. Sed tamen —. Ebl'e ne est'as saĝ'e, ke mi i'o'n dir'u al Bert'e.

HEDDA
Ho ja, — kial ne ankaŭ tio?

TESMAN
Ne, ne, ankoraŭ ne. Sed onkl'in'o Julle nepr'e dev'as tio'n sci'i. Kaj ankaŭ tio ke vi komenc'is nom'i mi'n Jørgen! Jen imag'u. Ho, onkl'in'o Julle, ŝi far'iĝ'os eg'e ĝoj'a, — eg'e ĝoj'a!

HEDDA
Kiam ŝi aŭd'os ke mi for'brul'ig'is la paper'o'j'n de Ejlert Løvborg — por vi?

TESMAN
Ne, jen ver'e! Tio'n pri la paper'o'j, tio'n kompren'ebl'e neni'u dev'as ek'sci'i. Sed ke vi for'brul'ig'as por mi, Hedda, — en tiu sci'o ver'e ankaŭ onkl'in'o Julle part'o'pren'u! Ceter'e mi ŝat'us sci'i, mi, ĉu tia si'n'ten'o est'as kutim'a ĉe jun'a'j edz'in'o'j? Ĉu?

HEDDA
Vi dev'as demand'i al onkl'in'o Julle ankaŭ pri tio, mi opini'as.

TESMAN
Jes, tio'n mi cert'e okaz'e far'os. (de'nov'e aspekt'as mal'trankvil'e kaj hezit'ant'e) Tamen, — tamen, la manuskript'o? Bon'a Di'o, est'as ja tamen terur'e pens'i pri la kompat'ind'a Ejlert.

(Sinjor'in'o Elvsted, vest'it'a kiel je la unu'a vizit'o, kun ĉapel'o kaj super'vest'o'j, en'ven'as tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o.)

ELVSTED
(salut'as rapid'e kaj dir'as ekscit'it'e) Ho, kar'a Hedda, ne ofend'iĝ'u pro tio, ke mi re'ven'as.

HEDDA
Kio okaz'is al vi, Te'a?

TESMAN
Ĉu de'nov'e est'as io pri Ejlert Løvborg? Ĉu?

ELVSTED
Ho jes, — mi terur'e tim'as, ke akcident'o okaz'is al li.

HEDDA
(pren'as ŝi'a'n brak'o'n) Ho, — vi tio'n kred'as!

TESMAN
Ne do. bon'a Di'o, — kial vi pov'as ek'pens'i pri ti'aĵ'o, sinjor'in'o Elvsted!

ELVSTED
Ja, ĉar mi aŭd'is, ke oni parol'is pri li en la pension'o, — ĝust'e kiam mi en'ven'is. Ho, dis'vast'iĝ'as ja la plej ne'kred'ebl'a'j oni'dir'o'j pri li en la urb'o hodiaŭ.

TESMAN
Jes, imag'u, tio'n ankaŭ mi aŭd'is! Kaj tamen mi pov'as atest'i, ke li ir'is rekt'e hejm'e'n kaj kuŝ'ig'is si'n. Jen imag'u!

HEDDA
Nu, — kio'n oni dir'is en la pension'o?

ELVSTED
Ho, mi ek'sci'is neni'o'n. Aŭ ĉar ili neni'o'n cert'e sci'is aŭ —. Ili silent'iĝ'is, kiam ili mi'n vid'is. Kaj demand'i mi ne kuraĝ'is.

TESMAN
(mal'trankvil'e paŝ'ad'ant'e) Ni esper'u — ni esper'u, ke vi mis'aŭd'is, sinjor'in'o Elvsted!

ELVSTED
Ne, ne, mi est'as cert'a, ke pri li oni parol'is. Kaj jen mi aŭd'is, ke oni i'o'n menci'is pri mal'san'ul'ej'o aŭ —

TESMAN
Mal'san'ul'ej'o!

HEDDA
Ne, — tio do ver'e ne'ebl'as!

ELVSTED
Ho, mi mort'e tim'as pro li. Kaj sekv'e mi supr'e'n'ir'is al li'a loĝ'ej'o, kaj serĉ'is li'n tie.

HEDDA
Ĉu ver'e vi pov'is decid'ig'i vi'n al tio, Te'a!

ELVSTED
Jes, kio'n do mi ali'e far'us? Ĉar ŝajn'is al mi, ke mi ne plu pov'is el'ten'i tiu'n ne'cert'ec'o'n.

TESMAN
Sed vi ne renkont'is li'n? Ankaŭ vi ne? Ĉu?

ELVSTED
Ne. Kaj la ali'a'j loĝ'ant'o'j neni'o'n sci'is pri li. Li ne est'is hejm'e de post hieraŭ post'tag'mez'e, ili dir'is.

TESMAN
Hieraŭ! Imag'u, ke ili pov'is tio'n dir'i!

ELVSTED
Ho, ŝajn'as al mi, ke dev'as est'i okaz'int'a iu akcident'o al li!

TESMAN
Vi, Hedda, — ĉu mi ir'u urb'e'n, kaj tie inform'iĝ'u pri li en divers'a'j lok'o'j —?

HEDDA
Ne, ne, vi ne implik'u vi'n en tio ĉi.

(Asesor'o Brack, kun ĉapel'o en la man'o, en'ven'as tra la pord'o de la antaŭ'ĉambr'o, kiu'n Bert'e mal'ferm'as kaj post'e mal'antaŭ li ferm'as. Li aspekt'as serioz'e kaj salut'as silent'e.)

TESMAN
Ho, jen vi, kar'a Asesor'o? Ĉu?

BRACK
Jes, mi nepr'e dev'is vizit'i vi'n ĉi'vesper'e.

TESMAN
Mi pov'as vid'i laŭ vi'a aspekt'o, ke vi ricev'is mesaĝ'o'n de onkl'in'o Julle.

BRACK
Ankaŭ tiu'n mi ricev'is, jes.

TESMAN
Ĉu ne est'as mal'ĝoj'ig'e? Ĉu?

BRACK
Nu, kar'a Tesman, tio est'as kiel oni tio'n koncept'as.

TESMAN
(rigard'as li'n ne'cert'e) Ĉu est'as okaz'int'a io ali'a?

BRACK
Jes, ver'e est'as.

HEDDA
(ekscit'it'a) Io mal'ĝoj'ig'a, asesor'o Brack?

BRACK
Ankaŭ tio laŭkoncepte, Sinjor'in'o.

ELVSTED
(sen'vol'e ek'ĝem'as) Ho, est'as io pri Ejlert Løvborg!

BRACK
(iom rigard'as ŝi'n) Kial Sinjor'in'o ek'pens'as pri tio? Ĉu ebl'e Sinjor'in'o jam i'o'n sci'as —?

ELVSTED
(konfuz'it'a) Ne, ne, mi tut'e neni'o'n sci'as; sed —

TESMAN
Sed bon'a Di'o, dir'u do!

BRACK
(ŝultr'o'tir'as) Nu, — bedaŭr'ind'e, — Ejlert Løvborg est'as port'it'a al la mal'san'ul'ej'o. Li cert'e jam est'as mort'ont'a.

ELVSTED
(ek'kri'as) Ho Di'o, ho Di'o —!

TESMAN
En la mal'san'ul'ej'o! Kaj eĉ mort'ont'a!

HEDDA
(sen'vol'e) Tiom rapid'e do —!

ELVSTED
(lament'ant'e) Kaj ni, kiu'j dis'iĝ'is sen re'pac'iĝ'o, Hedda!

HEDDA
(flustr'as) Sed, Te'a, — Te'a do!

ELVSTED
(sen atent'i ŝi'n) Mi dev'as ir'i al li! Mi dev'as vid'i li'n en viv'o.

BRACK
Vi neniel pov'as, Sinjor'in'o. Neni'u est'as permes'at'a en'ven'i al li.

ELVSTED
Ho, sed dir'u do al mi nur tio'n, kio okaz'is al li! Kio do est'as?

TESMAN
Jes, ĉar li kred'ebl'e ne mem —! Ĉu?

HEDDA
Jes, mi cert'as ke li mem far'is.

TESMAN
Hedda, — kial vi pov'as —!

BRACK
(kiu konstant'e ŝi'n rigard'as) Bedaŭr'ind'e vi ĝust'e diven'is, sinjor'in'o Tesman.

ELVSTED
Ho, kiom terur'e!

TESMAN
Li mem do! Jen imag'u!

HEDDA
Si'n paf'is!

BRACK
Ankaŭ nun vi ĝust'e diven'is, Sinjor'in'o.

ELVSTED
(prov'as si'n reg'i) Kiam tio okaz'is, sinjor'o Asesor'o?

BRACK
Nun, post'tag'mez'e. Inter la tri'a kaj la kvar'a.

TESMAN
Sed bon'a Di'o, — kie li do tio'n far'is? Ĉu?

BRACK
(iom ne'cert'a) Kie? Jes, kar'a, — ebl'e li tio'n far'is en si'a loĝ'ej'o.

ELVSTED
Ne, tiel ne pov'as est'i. Ĉar tie mi en'rigard'is inter la ses'a kaj la sep'a.

BRACK
Nu, do en iu ali'a lok'o. Tio'n mi ne preciz'e sci'as. Mi nur sci'as, ke oni trov'is li'n —. Li est'is si'n paf'int'a — tra la brust'o.

ELVSTED
Ho, kiom terur'e imag'i! Jen ke pri li tiel fin'iĝ'is!

HEDDA
(al Brack) Ĉu est'as tra la brust'o?

BRACK
Jes, — kiel mi dir'as.

HEDDA
Do ne tra la tempi'o?

BRACK
Tra la brust'o, sinjor'in'o Tesman.

HEDDA
Ja, ja, — la brust'o est'as ankaŭ bon'a.

BRACK
Kiel, Sinjor'in'o?

HEDDA
(re'puŝ'ant'e) Ho ne, — neni'o.

TESMAN
Kaj la vund'o est'as viv'danĝer'a, vi dir'as? Ĉu?

BRACK
La vund'o est'as absolut'e mort'ig'a. Ver'ŝajn'e jam est'as fin'it'e pri li.

ELVSTED
Ja, Ja, tio'n mi antaŭ'sent'as! Est'as fin'it'e! Fin'it'e! Ho, Hedda —!

TESMAN
Sed dir'u al mi, — kie vi ek'sci'iĝ'is pri ĉio tio?

BRACK
(abrupt'e) Tra iu el la polic'ist'o'j. Iu kun kiu mi inter'parol'us.

HEDDA
(laŭt'e) Fin'e hero'aĵ'o!

TESMAN
(tim'ig'it'a) Di'o gard'u mi'n, — kio'n vi dir'as, Hedda!

HEDDA
Mi dir'as, ke en tio ĉi est'as bel'ec'o.

BRACK
Hm, sinjor'in'o Tesman —

TESMAN
Bel'ec'o! Ne, jen imag'u!

ELVSTED
Ho, Hedda, kiel vi do pov'as parol'i pri bel'ec'o en ti'aĵ'o!

HEDDA
Ejlert Løvborg far'is la sald'o'n pri si'a viv'o. Li kuraĝ'is tio'n far'i, kio — kio est'is far'end'a.

ELVSTED
Ne, neniel kred'u, ke tiel okaz'is! Kio'n li far'is, tio'n li far'is en delir'o.

TESMAN
En mal'esper'o li tio'n far'is!

HEDDA
Tiel ne est'as. Pri tio mi est'as cert'a.

ELVSTED
Jes, li far'is! En delir'o! Ĝust'e kiel kiam li dis'ŝir'is ni'a'j'n kajer'o'j'n.

BRACK
(ek'mir'as) La kajer'o'j'n? La manuskript'o'n, vi alud'as? Ĉu li dis'ŝir'is ĝi'n?

ELVSTED
Jes, tio'n li far'is ĉi-nokt'e.

TESMAN
(flustr'as mal'laŭt'e) Ho, Hedda, el tio ni neniam liber'iĝ'os.

BRACK
Hm, est'as strang'e.

TESMAN
(paŝ'ad'ant'e sur la plank'o) Jen imag'u, ke Ejlert tiel for'las'as la mond'o'n! Kaj ne post'las'as tio'n, kio daŭr'e fam'ig'us li'a'n nom'o'n —

ELVSTED
Ho, se ebl'us tio'n re'konstru'i!

TESMAN
Jes, imag'u, se tio ebl'us! Mi ne sci'as kiom mi don'us —

ELVSTED
Ebl'us, sinjor'o Tesman.

TESMAN
Kio'n vi sugest'as?

ELVSTED
(serĉ'as en la poŝ'o de la rob'o) Jen, vid'u. Mi gard'is la foli'aĵ'o'j'n, kiu'j'n li kun'port'is, kiam li dikt'is.

HEDDA
(paŝ'o'n pli proksim'e'n) Aĥ —!

TESMAN
Ili'n vi gard'is, sinjor'in'o Elvsted! Ĉu?

ELVSTED
Jen ili est'as. Mi kun'pren'is ili'n, kiam mi for'vojaĝ'is. Kaj ili rest'is en la poŝ'o —

TESMAN
Ho, permes'u al mi rigard'i!

ELVSTED
(don'as al li amas'et'o'n da foli'et'o'j) Sed est'as tiom konfuz'it'e. Tiom inter'miks'it'e.

TESMAN
Imag'u, ĉu ni tamen pov'us trov'i voj'o'n en ĝi! Ebl'e kiam ni du help'us unu la ali'a'n —

ELVSTED
Ho jes, ni almenaŭ prov'u —

TESMAN
Ni plen'um'u! Ni dev'as sukces'i! Mi met'as mi'a'n viv'o'n en tio'n!

HEDDA
Vi, Jørgen? Vi'a'n viv'o'n?

TESMAN
Jes, aŭ pli ĝust'e dir'it'e la tut'a'n temp'o'n je mi'a dispon'o. Mi'a'j propr'a'j kolekt'o'j, ili kuŝ'u dum'e. Hedda, — vi kompren'as mi'n? Ĉu? Est'as io kio'n mi ŝuld'as al la renom'o de Ejlert.

HEDDA
Ebl'e tio.

TESMAN
Kaj jen, kar'a sinjor'in'o Elvsted, ni do al la labor'o. Bon'a Di'o, ne util'as kov'i sur tio, kio est'as okaz'int'a. Ĉu? Ni prov'u tiom re'trov'i anim'a'n trankvil'o'n, ke —

ELVSTED
Jes, jes, sinjor'o Tesman, mi prov'os kiom ebl'e plej bon'e.

TESMAN
Nu, ven'u do ĉi tie'n. Ni dev'as tuj ekzamen'i la notic'o'j'n. Kie ni sid'u? Ĉi tie? Ne, tie en la mal'antaŭ'a ĉambr'o. Pardon'u, kar'a Asesor'o! Ven'u do kun mi, sinjor'in'o Elvsted.

ELVSTED
Ho Di'o, — se nur est'us far'ebl'e!

(Tesman kaj sinjor'in'o Elvsted ir'as en la mal'antaŭ'a'n ĉambr'o'n. Ŝi de'pren'as ĉapel'o'n kaj super'vest'o'j'n. Ambaŭ sid'ig'as si'n ĉe la tabl'o sub la pend'a lamp'o kaj si'n profund'ig'as en fervor'a ekzamen'o de la paper'o'j. Hedda ir'as al la forn'o kaj ek'sid'as sur la apog'seĝ'o'n. Iom post'e Brack ir'as al ŝi.)

HEDDA
(du'on'laŭt'e) Ho Asesor'o, — kia liber'iĝ'o est'as en tio ĉi pri Ejlert Løvborg.

BRACK
Liber'iĝ'o, sinjor'in'o Hedda? Jes, por li ja efektiv'e est'as liber'iĝ'o —

HEDDA
Mi pens'as, por mi. Liber'iĝ'o sci'i, ke almenaŭ io kuraĝ'a pov'as liber'vol'e okaz'i en tiu ĉi mond'o. Io, sur kio fal'as lum'o de spontane'a bel'ec'o.

BRACK
(rid'et'as) Hm, — kar'a sinjor'in'o Hedda —

HEDDA
Ho, mi cert'e sci'as, kio'n vi vol'as dir'i. Ĉar vi est'as ia fak'ul'o, ankaŭ vi, kiel — nu!

BRACK
(rigard'as ŝi'n firm'e) Ejlert Løvborg signif'is por vi pli ol vi ebl'e vol'as agnosk'i por vi mem. Aŭ ĉu mi erar'as en tio?

HEDDA
Pri ti'aĵ'o mi ne al vi respond'as. Mi nur sci'as, ke Ejlert Løvborg hav'is kuraĝ'o'n viv'i la viv'o'n laŭ si'a propr'a anim'o. Kaj nun — la hero'aĵ'o! El kiu bril'as bel'ec'o. Tio, ke li hav'is fort'o'n kaj vol'o'n el'ŝir'i si'n el la viv'o'festen'o — tiom fru'e.

BRACK
Mi bedaŭr'as, sinjor'in'o Hedda, — sed mi est'as dev'ig'at'a tir'i vi'n el bel'a iluzi'o.

HEDDA
Iluzi'o?

BRACK
El kiu vi tamen baldaŭ el'ŝir'iĝ'us.

HEDDA
Kaj kiu est'as do tiu?

BRACK
Li ne mort'paf'is si'n mem — liber'vol'e.

HEDDA
Ne liber'vol'e!

BRACK
Ne. La afer'o pri Ejlert Løvborg ne est'as tia, kia mi ĝi'n prezent'is.

HEDDA
(emoci'it'a) Ĉu vi i'o'n pri'silent'is? Kaj kio'n?

BRACK
Pro la kompat'ind'a sinjor'in'o Elvsted mi iom'et'e ŝanĝ'is la esprim'o'j'n.

HEDDA
Kiu'j'n do?

BRACK
Unu'e tiu'n, ke li jam ver'e est'as mort'a.

HEDDA
En la mal'san'ul'ej'o.

BRACK
Jes. Kaj sen re'gajn'i konsci'o'n.

HEDDA
Kio'n pli vi pri'silent'is?

BRACK
Tio'n, ke la event'o ne okaz'is en li'a ĉambr'o.

HEDDA
Nu, tio pov'as ja est'i sufiĉ'e indiferent'a.

BRACK
Ne tut'e. Ĉar mi al vi dir'u, — Ejlert Løvborg trov'iĝ'is mort'paf'it'a en — la buduar'o de fraŭl'in'o Dian'a.

HEDDA
(vol'as ek'salt'i, sed re'fal'as) Ne'ebl'as, asesor'o Brack! Tie li ne de'nov'e trov'iĝ'us hodiaŭ!

BRACK
Li est'is tie hodiaŭ post'tag'mez'e. Li ven'is por postul'i i'o'n, kio'n oni est'us for'pren'int'a de li. Parol'is konfuz'it'e pri infan'o, kiu mal'aper'is —

HEDDA
Aĥ, — tial do —

BRACK
Mi pens'is, ke ebl'e pov'us est'i li'a manuskript'o. Sed tiu'n li ja mem neni'ig'is, mi aŭd'as. Do ebl'e est'is li'a poŝ'bilet'uj'o.

HEDDA
Ebl'e est'is ĝi. — Kaj tie, — tie oni trov'is li'n.

BRACK
Jes, tie. Kun el'paf'it'a pistol'o en la brust'poŝ'o. La kugl'o traf'is li'n mort'ig'e.

HEDDA
En la brust'o, — jes.

BRACK
Ne, — ĝi traf'is li'n en la abdomen'o'n.

HEDDA
(ek'rigard'as li'n kun esprim'o de abomen'o) Al'don'e tio! Ho rid'ind'aĵ'o kaj abomen'aĵ'o, kiu'j supr'e'n'met'as si'n kiel mal'ben'o'n sur ĉio'n, kio'n mi nur tuŝ'as.

BRACK
Al'don'iĝ'as ankaŭ io ali'a, sinjor'in'o Hedda. Io, kio'n oni ankaŭ klasifik'u sub la fi'a.

HEDDA
Kaj kio est'as tio?

BRACK
La pistol'o, kiu'n li ĉe si hav'is —

HEDDA
(sen'spir'e) Nu! Kio pri ĝi!

BRACK
Ĝi'n li dev'as est'i ŝtel'int'a.

HEDDA
(ek'salt'as) Ŝtel'int'a! Ne est'as ver'o! Tio'n li ne far'is.

BRACK
Neni'o ali'a ebl'as. Li cert'e est'as ĝi'n ŝtel'int'a —. Ŝ-ŝt!

(Tesman kaj sinjor'in'o Elvsted ek'star'is ĉe la tabl'o en la mal'antaŭ'a ĉambr'o kaj ven'as en la salon'o'n.)

TESMAN
(kun la paper'o'j en ambaŭ man'o'j) Aŭd'u, Hedda, — preskaŭ ne'ebl'as por mi vid'i tie sub la pend'a lamp'o. Jen imag'u.

HEDDA
Jes, mi imag'as.

TESMAN
Ĉu pov'us ni sid'i ĉe vi'a skrib'o'tabl'o. Ĉu?

HEDDA
Volont'e. (rapid'e) Ne, atend'u! Las'u mi'n unu'e iom ord'ig'i.

TESMAN
Ho, tio'n vi tut'e ne bezon'as, Hedda. Est'as sufiĉ'e da lok'o.

HEDDA
Ne, ne, las'u mi'n nur i'o'n for'ig'i, mi dir'as. Port'i tio'n ĉi tie'n sur la pian'o'n dum'e. Jen do!

(Ŝi tir'as objekt'o'n, kovr'it'a'n de not'foli'o'j, el sub la bret'ar'o, al'met'as pli'a'j'n not'foli'o'j'n, kaj port'as ĉio'n mal'dekstr'e'n en la mal'antaŭ'a'n ĉambr'o'n. Tesman met'as la paper'foli'o'j'n sur la skrib'o'tabl'o'n kaj trans'lok'ig'as tie'n la lamp'o'n de la tabl'o en la angul'o. Li kaj sinjor'in'o Elvsted ek'sid'as kaj re'komenc'as la labor'o'n. Hedda re'ven'as.)

HEDDA
(mal'antaŭ la seĝ'o de sinjor'in'o Elvsted, mol'e palp'ant'e ŝi'a'j'n har'o'j'n) Nu, dolĉ'a Te'a, — ĉu ebl'as pri la monument'o de Ejlert Løvborg?

ELVSTED
(rigard'as ŝi'n sen'esper'e) Ho Di'o, — cert'e far'iĝ'os eg'e mal'facil'e trov'i sistem'o'n.

TESMAN
Ni dev'as kapabl'i. Est'as la sol'a voj'o. Kaj ord'ig'i la paper'o'j'n de ali'ul'o'j, — tio est'as ĝust'e io por kio mi taŭg'as.

(Hedda ir'as al la forn'o kaj ek'sid'as sur unu el la taburet'o'j. Brack star'as super ŝi, apog'ant'a al la apog'seĝ'o.)

HEDDA
(flustr'as) Kio'n vi dir'is pri la pistol'o?

BRACK
(mal'laŭt'e) Ke li nepr'e est'as ĝi'n ŝtel'int'a.

HEDDA
Kial ĝust'e ŝtel'int'a?

BRACK
Ĉar ĉiu ali'a klar'ig'o dev'as est'i ne'ebl'a, sinjor'in'o Hedda.

HEDDA
Ĉu?

BRACK
(rigard'as ŝi'n iom ekzamen'e) Ejlert Løvborg kompren'ebl'e est'is ĉi tie hodiaŭ maten'e. Ĉu ne?

HEDDA
Jes.

BRACK
Vi est'is sol'a kun li, ĉu?

HEDDA
Jes, moment'o'n.

BRACK
Ĉu vi ne for'las'is la ĉambr'o'n, dum li'a ĉe'est'o?

HEDDA
Ne.

BRACK
Pri'pens'u. Ĉu vi ne el'ir'is moment'o'n?

HEDDA
Jes, ebl'e mal'long'a'n moment'o'n — ekster'e'n en la antaŭ'ĉambr'o'n.

BRACK
Kaj kie vi dum'e hav'is vi'a'n pistol'skatol'o'n?

HEDDA
Ĝi est'is en'e en —

BRACK
Nu, sinjor'in'o Hedda?

HEDDA
La skatol'o star'is tie sur la skrib'o'tabl'o.

BRACK
Ĉu vi post'e rigard'is ĉu ambaŭ pistol'o'j est'as tie?

HEDDA
Ne.

BRACK
Ankaŭ ne est'as neces'e. Mi vid'is tiu'n pistol'o'n, kiu'n Løvborg hav'is ĉe si. Kaj mi tuj re'kon'is ĝi'n de hieraŭ. Kaj ankaŭ de pli fru'e.

HEDDA
Ĉu vi ebl'e hav'as ĝi'n?

BRACK
Ne, la polic'o ĝi'n hav'as.

HEDDA
Kio'n la polic'o far'os pri la pistol'o?

BRACK
Serĉ'os sci'iĝ'o'n pri la posed'ant'o.

HEDDA
Ĉu vi kred'as, ke oni tio'n pov'as mal'kaŝ'i?

BRACK
(klin'as si'n super ŝi mal'supr'e'n kaj flustr'as) Ne, Hedda Gabler, — ne tiom long'e kiom mi silent'as.

HEDDA
(rigard'as li'n tim'em'e) Kaj se vi ne silent'as, — kio do?

BRACK
(ŝultr'o'tir'as) Est'as ja ĉiam la klar'ig'o, ke la pistol'o est'as ŝtel'it'a.

HEDDA
(firm'e) Prefer'e mort'i!

BRACK
(rid'et'as) Ti'aĵ'o'n oni dir'as, sed oni tio'n ne far'as.

HEDDA
(ne respond'ant'e) Kaj se la pistol'o do ne est'as ŝtel'it'a. Kaj la posed'ant'o trov'iĝ'as. Kio tiam sekv'os?

BRACK
Ja, Hedda, — tiam sekv'os la skandal'o.

HEDDA
La skandal'o!

BRACK
La skandal'o, jes, — kiu'n vi tiom mort'e tim'as. Kompren'ebl'e vi est'os vok'at'a antaŭ la tribunal'o'n. Kaj vi kaj fraŭl'in'o Dian'a. Ŝi dev'as ja klar'ig'i kiel ĉio okaz'is. Se est'is akcident'a paf'o aŭ intenc'a mort'ig'o. Ĉu li tir'us la pistol'o'n el la poŝ'o por ŝi'n minac'i? Kaj jen la kugl'o paf'iĝ'us? Aŭ ĉu ŝi tir'us la pistol'o'n el li'a man'o, kaj jen mort'paf'us li'n, kaj re'met'us la pistol'o'n en li'a'n poŝ'o'n? Ŝi cert'e kapabl'us tio'n far'i. Ĉar ŝi est'as fortik'a knab'in'et'o, tiu sam'a fraŭl'in'o Dian'a.

HEDDA
Sed ĉio ĉi abomen'a ne koncern'as mi'n.

BRACK
Ne. Sed vi dev'as respond'i tiu'n demand'o'n: Kial vi don'is la pistol'o'n al Ejlert Løvborg? Kaj kiu'j'n konklud'o'j'n oni tir'os el la fakt'o, ke vi al li ĝi'n don'is?

HEDDA
(mal'lev'as la kap'o'n) Ver'e. Pri tio mi ne pens'is.

BRACK
Nu, feliĉ'e neni'u danĝer'o est'as, tiom long'e kiom mi silent'as.

HEDDA
(rigard'as supr'e'n al li) Mi do est'as sub vi'a potenc'o, Asesor'o. De nun vi reg'as mi'a'n korp'o'n kaj anim'o'n.

BRACK
(flustr'as pli mal'laŭt'e) Plej kar'a Hedda, — kred'u mi'n — mi ne mis'uz'os la stat'o'n.

HEDDA
Tamen sam'e sub vi'a potenc'o. De'pend'ant'a de vi'a'j postul'o'j kaj vol'o. Mal'liber'a. Do mal'liber'a! (ek'star'as impet'e) Ne, — tiu'n pens'o'n mi ne el'ten'os! Neniam.

BRACK
(rigard'as ŝi'n du'on'e mok'ant'e) Kutim'e oni rezign'as antaŭ la ne'evit'ebl'ec'o.

HEDDA
(reciprok'as li'a'n rigard'o'n) Ja, ebl'e.

(Ŝi ir'as al la skrib'o'tabl'o.)

HEDDA
(sub'prem'as sen'per'a'n rid'et'o'n kaj imit'as la akcent'o'n de Tesman) Ĉu vi do sukces'as, Jørgen? Ĉu?

TESMAN
Di'o sci'as, kar'a. Est'os labor'o almenaŭ de plur'a'j monat'o'j, tio ĉi.

HEDDA
(kiel antaŭ'e) Jen imag'u! (rapid'as leĝer'e per la man'o'j tra la har'ar'o de sinjor'in'o Elvsted) Ĉu ne est'as strang'e por vi, Te'a? Nun vi sid'as ĉi tie kun'e kun Tesman — ĝust'e kiel vi antaŭ'e sid'is kun'e kun Ejlert Løvborg.

ELVSTED
Ho Di'o, se mi nur pov'us inspir'i ankaŭ vi'a'n edz'o'n.

HEDDA
Ho, tio cert'e ven'os — kun la pas'o de temp'o.

TESMAN
Ja, sci'u, Hedda, — jam ver'e ŝajn'as al mi, ke mi komenc'as i'o'n tia'n percept'i. Sed re'trov'u seĝ'o'n ĉe la asesor'o.

HEDDA
Ĉu est'as neni'o, por kio vi du pov'as uz'i mi'n en tio?

TESMAN
Ne, absolut'e neni'o. (turn'as la kap'o'n) De nun vi ver'e dev'as est'i tiom afabl'a ten'i al Hedda kompani'o'n, kar'a Asesor'o!

BRACK
(kun ek'rigard'o al Hedda) Est'os por mi eg'a plezur'o.

HEDDA
Dank'o'n. Sed ĉi'vesper'e mi est'as lac'a. Mi vol'as iom kuŝ'i tie en'e sur la sof'o.

TESMAN
Jes, tio'n far'u, kar'a. Ĉu?

(Hedda ir'as en la mal'antaŭ'a'n ĉambr'o'n kaj kun'tir'as la kurten'o'j'n post si. Mal'long'a paŭz'o. Subit'e oni aŭd'as, ke ŝi lud'as sovaĝ'a'n danc'melodi'o'n tie en'e sur la pian'o.)

ELVSTED
(ek'salt'as de sur la seĝ'o) Hu, kio do est'as!

TESMAN
(kur'as al la pord'apertur'o) Sed, plej kar'a Hedda, — ne lud'u do por danc'o ĉi'vesper'e! Memor'u do onkl'in'o'n Rin'a! Kaj ankaŭ Ejlert!

HEDDA
(met'as la kap'o'n antaŭ'e'n inter la kurten'o'j) Kaj ankaŭ onkl'in'o'n Julle. Kaj la tut'a'n ar'o'n. — De nun mi est'os silent'a.

(Ŝi de'nov'e ferm'as post si.)

TESMAN
(ĉe la skrib'o'tabl'o) Ŝi ebl'e sufer'as vid'i ni'n ĉe tiu ĉi dolor'ig'a labor'o. Sci'u, sinjor'in'o Elvsted, — vi trans'loĝ'iĝ'u al onkl'in'o Julle. Kaj jen mi ven'os en la vesper'o'j. Kaj ni pov'os sid'i labor'ant'e tie. Ĉu?

ELVSTED
Jes, est'us ebl'e pli bon'e —

HEDDA
(en la mal'antaŭ'a ĉambr'o) Mi bon'e aŭd'as kio'n vi dir'as, Tesman. Sed kiel mi pas'ig'u la vesper'o'j'n ĉi tie?

TESMAN
(foli'um'as la paper'o'j'n) Ho, asesor'o Brack cert'e est'as tiom ĝentil'a, ke li tamen vizit'os vi'n.

BRACK
(sur la apog'seĝ'o, kri'et'as ĝoj'e) Kun plezur'o ĉiu'n laŭ'vic'a'n vesper'o'n, sinjor'in'o Tesman! Ni kun'e cert'e bon'e amuz'iĝ'u ĉi tie, ni du!

HEDDA
(klar'e kaj aŭd'ebl'e) Jes, ĉu vi ne nutr'as tiu'n esper'o'n, Asesor'o? Vi, kia sol'a kok'o en la kort'o — —

(Paf'o aŭd'iĝ'as tie en'e. Tesman, sinjor'in'o Elvsted kaj Brack ek'salt'as.)

TESMAN
Aj, nun ŝi de'nov'e fingr'um'as la pistol'o'j'n.

(Li dis'tir'as la kurten'o'j'n kaj kur'as en'e'n. Sinjor'in'o Elvsted sam'e. Hedda kuŝ'as sen'viv'a, stern'it'a sur la sof'o. Konfuz'o kaj kri'ad'o. Konfuz'it'a Bert'e en'ven'as de dekstr'e.)

TESMAN
(kri'as al Brack) Paf'is si'n! Paf'is si'n tra la tempi'o! Jen imag'u!

BRACK
(du'on'e paraliz'it'a sur la apog'seĝ'o) Sed Di'o kompat'u, — ti'aĵ'o'n oni ja ne far'as!

  
  
  
  
  
  
End of the Project Gutenberg EBook of Hedda Gabler, by Henrik Ibsen  
  
*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK HEDDA GABLER ***  
  
***** This file should be named 19183-h.htm or 19183-h.zip *****  
This and all associated files of various formats will be found in:  
        http://www.gutenberg.org/1/9/1/8/19183/  
  
Produced by William Walter Patterson, Geraldine Wright and Andrew Sly  
  
Updated editions will replace the previous one--the old editions  
will be renamed.  
  
Creating the works from public domain print editions means that no  
one owns a United States copyright in these works, so the Foundation  
(and you!) can copy and distribute it in the United States without  
permission and without paying copyright royalties.  Special rules,  
set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to  
copying and distributing Project Gutenberg-tm electronic works to  
protect the PROJECT GUTENBERG-tm concept and trademark.  Project  
Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you  
charge for the eBooks, unless you receive specific permission.  If you  
do not charge anything for copies of this eBook, complying with the  
rules is very easy.  You may use this eBook for nearly any purpose  
such as creation of derivative works, reports, performances and  
research.  They may be modified and printed and given away--you may do  
practically ANYTHING with public domain eBooks.  Redistribution is  
subject to the trademark license, especially commercial  
redistribution.  
  
  
  
*** START: FULL LICENSE ***  
  
THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE  
PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK  
  
To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free  
distribution of electronic works, by using or distributing this work  
(or any other work associated in any way with the phrase "Project  
Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full Project  
Gutenberg-tm License (available with this file or online at  
http://gutenberg.org/license).  
  
  
Section 1.  General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg-tm  
electronic works  
  
1.A.  By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm  
electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to  
and accept all the terms of this license and intellectual property  
(trademark/copyright) agreement.  If you do not agree to abide by all  
the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy  
all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your possession.  
If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project  
Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound by the  
terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or  
entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8.  
  
1.B.  "Project Gutenberg" is a registered trademark.  It may only be  
used on or associated in any way with an electronic work by people who  
agree to be bound by the terms of this agreement.  There are a few  
things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works  
even without complying with the full terms of this agreement.  See  
paragraph 1.C below.  There are a lot of things you can do with Project  
Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this agreement  
and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm electronic  
works.  See paragraph 1.E below.  
  
1.C.  The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the Foundation"  
or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project  
Gutenberg-tm electronic works.  Nearly all the individual works in the  
collection are in the public domain in the United States.  If an  
individual work is in the public domain in the United States and you are  
located in the United States, we do not claim a right to prevent you from  
copying, distributing, performing, displaying or creating derivative  
works based on the work as long as all references to Project Gutenberg  
are removed.  Of course, we hope that you will support the Project  
Gutenberg-tm mission of promoting free access to electronic works by  
freely sharing Project Gutenberg-tm works in compliance with the terms of  
this agreement for keeping the Project Gutenberg-tm name associated with  
the work.  You can easily comply with the terms of this agreement by  
keeping this work in the same format with its attached full Project  
Gutenberg-tm License when you share it without charge with others.  
  
1.D.  The copyright laws of the place where you are located also govern  
what you can do with this work.  Copyright laws in most countries are in  
a constant state of change.  If you are outside the United States, check  
the laws of your country in addition to the terms of this agreement  
before downloading, copying, displaying, performing, distributing or  
creating derivative works based on this work or any other Project  
Gutenberg-tm work.  The Foundation makes no representations concerning  
the copyright status of any work in any country outside the United  
States.  
  
1.E.  Unless you have removed all references to Project Gutenberg:  
  
1.E.1.  The following sentence, with active links to, or other immediate  
access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear prominently  
whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work on which the  
phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the phrase "Project  
Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, performed, viewed,  
copied or distributed:  
  
This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with  
almost no restrictions whatsoever.  You may copy it, give it away or  
re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included  
with this eBook or online at www.gutenberg.org  
  
1.E.2.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is derived  
from the public domain (does not contain a notice indicating that it is  
posted with permission of the copyright holder), the work can be copied  
and distributed to anyone in the United States without paying any fees  
or charges.  If you are redistributing or providing access to a work  
with the phrase "Project Gutenberg" associated with or appearing on the  
work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1  
through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the  
Project Gutenberg-tm trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or  
1.E.9.  
  
1.E.3.  If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted  
with the permission of the copyright holder, your use and distribution  
must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional  
terms imposed by the copyright holder.  Additional terms will be linked  
to the Project Gutenberg-tm License for all works posted with the  
permission of the copyright holder found at the beginning of this work.  
  
1.E.4.  Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm  
License terms from this work, or any files containing a part of this  
work or any other work associated with Project Gutenberg-tm.  
  
1.E.5.  Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this  
electronic work, or any part of this electronic work, without  
prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with  
active links or immediate access to the full terms of the Project  
Gutenberg-tm License.  
  
1.E.6.  You may convert to and distribute this work in any binary,  
compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any  
word processing or hypertext form.  However, if you provide access to or  
distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format other than  
"Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official version  
posted on the official Project Gutenberg-tm web site (www.gutenberg.org),  
you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a  
copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon  
request, of the work in its original "Plain Vanilla ASCII" or other  
form.  Any alternate format must include the full Project Gutenberg-tm  
License as specified in paragraph 1.E.1.  
  
1.E.7.  Do not charge a fee for access to, viewing, displaying,  
performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works  
unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9.  
  
1.E.8.  You may charge a reasonable fee for copies of or providing  
access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works provided  
that  
  
- You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from  
     the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method  
     you already use to calculate your applicable taxes.  The fee is  
     owed to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he  
     has agreed to donate royalties under this paragraph to the  
     Project Gutenberg Literary Archive Foundation.  Royalty payments  
     must be paid within 60 days following each date on which you  
     prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax  
     returns.  Royalty payments should be clearly marked as such and  
     sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the  
     address specified in Section 4, "Information about donations to  
     the Project Gutenberg Literary Archive Foundation."  
  
- You provide a full refund of any money paid by a user who notifies  
     you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he  
     does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm  
     License.  You must require such a user to return or  
     destroy all copies of the works possessed in a physical medium  
     and discontinue all use of and all access to other copies of  
     Project Gutenberg-tm works.  
  
- You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any  
     money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the  
     electronic work is discovered and reported to you within 90 days  
     of receipt of the work.  
  
- You comply with all other terms of this agreement for free  
     distribution of Project Gutenberg-tm works.  
  
1.E.9.  If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg-tm  
electronic work or group of works on different terms than are set  
forth in this agreement, you must obtain permission in writing from  
both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and Michael  
Hart, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark.  Contact the  
Foundation as set forth in Section 3 below.  
  
1.F.  
  
1.F.1.  Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable  
effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread  
public domain works in creating the Project Gutenberg-tm  
collection.  Despite these efforts, Project Gutenberg-tm electronic  
works, and the medium on which they may be stored, may contain  
"Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or  
corrupt data, transcription errors, a copyright or other intellectual  
property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a  
computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by  
your equipment.  
  
1.F.2.  LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right  
of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project  
Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project  
Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project  
Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all  
liability to you for damages, costs and expenses, including legal  
fees.  YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT  
LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE  
PROVIDED IN PARAGRAPH F3.  YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE  
TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE  
LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR  
INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH  
DAMAGE.  
  
1.F.3.  LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a  
defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can  
receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a  
written explanation to the person you received the work from.  If you  
received the work on a physical medium, you must return the medium with  
your written explanation.  The person or entity that provided you with  
the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a  
refund.  If you received the work electronically, the person or entity  
providing it to you may choose to give you a second opportunity to  
receive the work electronically in lieu of a refund.  If the second copy  
is also defective, you may demand a refund in writing without further  
opportunities to fix the problem.  
  
1.F.4.  Except for the limited right of replacement or refund set forth  
in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS' WITH NO OTHER  
WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO  
WARRANTIES OF MERCHANTIBILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE.  
  
1.F.5.  Some states do not allow disclaimers of certain implied  
warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages.  
If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the  
law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be  
interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by  
the applicable state law.  The invalidity or unenforceability of any  
provision of this agreement shall not void the remaining provisions.  
  
1.F.6.  INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the  
trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone  
providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in accordance  
with this agreement, and any volunteers associated with the production,  
promotion and distribution of Project Gutenberg-tm electronic works,  
harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees,  
that arise directly or indirectly from any of the following which you do  
or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg-tm  
work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any  
Project Gutenberg-tm work, and (c) any Defect you cause.  
  
  
Section  2.  Information about the Mission of Project Gutenberg-tm  
  
Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of  
electronic works in formats readable by the widest variety of computers  
including obsolete, old, middle-aged and new computers.  It exists  
because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from  
people in all walks of life.  
  
Volunteers and financial support to provide volunteers with the  
assistance they need, is critical to reaching Project Gutenberg-tm's  
goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will  
remain freely available for generations to come.  In 2001, the Project  
Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure  
and permanent future for Project Gutenberg-tm and future generations.  
To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation  
and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4  
and the Foundation web page at http://www.pglaf.org.  
  
  
Section 3.  Information about the Project Gutenberg Literary Archive  
Foundation  
  
The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit  
501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the  
state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal  
Revenue Service.  The Foundation's EIN or federal tax identification  
number is 64-6221541.  Its 501(c)(3) letter is posted at  
http://pglaf.org/fundraising.  Contributions to the Project Gutenberg  
Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent  
permitted by U.S. federal laws and your state's laws.  
  
The Foundation's principal office is located at 4557 Melan Dr. S.  
Fairbanks, AK, 99712., but its volunteers and employees are scattered  
throughout numerous locations.  Its business office is located at  
809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887, email  
business@pglaf.org.  Email contact links and up to date contact  
information can be found at the Foundation's web site and official  
page at http://pglaf.org  
  
For additional contact information:  
     Dr. Gregory B. Newby  
     Chief Executive and Director  
     gbnewby@pglaf.org  
  
  
Section 4.  Information about Donations to the Project Gutenberg  
Literary Archive Foundation  
  
Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide  
spread public support and donations to carry out its mission of  
increasing the number of public domain and licensed works that can be  
freely distributed in machine readable form accessible by the widest  
array of equipment including outdated equipment.  Many small donations  
($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt  
status with the IRS.  
  
The Foundation is committed to complying with the laws regulating  
charities and charitable donations in all 50 states of the United  
States.  Compliance requirements are not uniform and it takes a  
considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up  
with these requirements.  We do not solicit donations in locations  
where we have not received written confirmation of compliance.  To  
SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any  
particular state visit http://pglaf.org  
  
While we cannot and do not solicit contributions from states where we  
have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition  
against accepting unsolicited donations from donors in such states who  
approach us with offers to donate.  
  
International donations are gratefully accepted, but we cannot make  
any statements concerning tax treatment of donations received from  
outside the United States.  U.S. laws alone swamp our small staff.  
  
Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation  
methods and addresses.  Donations are accepted in a number of other  
ways including checks, online payments and credit card donations.  
To donate, please visit: http://pglaf.org/donate  
  
  
Section 5.  General Information About Project Gutenberg-tm electronic  
works.  
  
Professor Michael S. Hart is the originator of the Project Gutenberg-tm  
concept of a library of electronic works that could be freely shared  
with anyone.  For thirty years, he produced and distributed Project  
Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of volunteer support.  
  
  
Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed  
editions, all of which are confirmed as Public Domain in the U.S.  
unless a copyright notice is included.  Thus, we do not necessarily  
keep eBooks in compliance with any particular paper edition.  
  
  
Most people start at our Web site which has the main PG search facility:  
  
     http://www.gutenberg.org  
  
This Web site includes information about Project Gutenberg-tm,  
including how to make donations to the Project Gutenberg Literary  
Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to  
subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks.